ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 605

จวินมู่เหนียนรู้สึกหมดหนทางและตลกเมื่อเห็นซูจื่ออวี๋มีท่าทางดูเหมือนกำลังดูการแสดงสนุก ๆ

เขาเอื้อมมือไปเคาะหว่างคิ้วของซูจื่ออวี๋แล้วพูดว่า “มีวิธีมากมาย เพียงแต่การทำเรื่องใดก็ตามย่อมมีการเสียสละ ข้าจึงต้องพิจารณาอย่างรอบคอบ”

ซูจื่ออวี๋ไม่ค่อยเข้าใจความหมายของคำพูดของจวินมู่เหนียน แต่นางกลับสัมผัสได้ถึงความกังวลของจวินมู่เหนียน

แต่เรื่องขององค์หญิงสิบเอ็ด มีวิธีการจัดการแต่ก็ไม่ใช่วิธีง่าย ๆ

……

และในเวลานี้ คนที่กังวลเกี่ยวกับองค์หญิงสิบเอ็ดไม่เพียงแต่จวนฉินอ๋องเท่านั้น แต่ทั้งสามคนแม่ลูกในตำหนักเฟิ่งอู๋ก็อยู่ไม่สุขเช่นกัน

ลั่วกุ้ยเฟยบิดผ้าเช็ดหน้าและเดินไปมาในห้อง ขณะที่จวินมู่หลานและจวินมู่ฉงนั่งข้าง ๆ ด้วยใบหน้าระทมทุกข์

เมื่อเห็นว่าลูกชายสองคนของนางเงียบ ลั่วกุ้ยเฟยจึงพูดด้วยความโกรธ “เจ้าสองคนพูดอะไรสักอย่างสิ! น้องสิบเอ็ดเป็นน้องสาวแท้ ๆ ของพวกเจ้า พวกเจ้าทั้งสองคนเป็นพี่ชาย หรือพวกเจ้าอยากเห็นนางแต่งงานกันออกไปห่างไกล?”

จวินมู่หลานขมวดคิ้วและพูดว่า “ท่านแม่โปรดสงบสติอารมณ์ ท่านพ่อได้ปฏิเสธฉู่อวิ๋นหยางไปแล้ว แม้ว่าเขาเป็นองค์รัชทายาทแห่งแคว้นเป๋ยฉู่แล้วมันอย่างไร เขาจะยังสามารถแย่งชิงองค์หญิงแห่งตงโจวของเราออกไปได้หรือ?”

จวินมู่ฉงยังกล่าวอีกว่า “พี่รองพูดถูก เพียงท่านพ่อไม่เห็นด้วย แม้ว่าฉู่อวิ๋นหยางจะมีความสามารถทุกด้าน เขาก็ต้องหยุดคิดเรื่องที่จะเอาน้องสิบเอ็ดไป”

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ จวินมู่ฉงมองจวินมู่หลานแล้วพูดต่อ “แต่พูดขึ้นมาแล้ว พี่รอง ท่านบอกว่าฉู่อวิ๋นหยางยืนกรานที่จะแต่งงานกับน้องสิบเอ็ด มันเป็นเพราะเหตุอันใด? ข้าไม่เชื่อว่าเขามีใจให้นางจริง ๆ ”

จวินมู่หลานพยักหน้าและกล่าวว่า “ตงโจวและเป๋ยฉู่ขัดแย้งกันมาตลอด ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันมาหลายปีแล้ว หากเจ้าเจ็ดไม่ได้รับบาดเจ็บและกลับมาที่เมืองหลวงอาจจะตีเข้าไปที่เมืองเยี่ยนแห่งเป๋ยฉู่เยี่ยนแล้ว ในใจของฉู่อวิ๋นหยางมีแต่ความเกลียดชัง เป็นไปไม่ได้ที่จะมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ในความคิดของข้านั้นเขาแต่งงานกับน้องสิบเอ็ดเพียงเพื่อต้องการที่จะมีแต้มต่อมากขึ้น และใช้เป็นตัวประกันในยามที่เปิดศึกกันในอนาคต”

เมื่อเห็นใบหน้าที่จริงจังของจวินมู่หลาน ลั่วกุ้ยเฟยก็โบกมือกลับไปทางซ้ายและขวาแล้วถามว่า “เรื่องใด?”

จวินมู่หลานกล่าวว่า “ข้าพบว่าซูจื่ออวี๋ชายาฉินอ๋อง ดูเหมือนจะกำลังรวบรวมเครื่องหอมทั้งเจ็ด ข้าถามสำนักหมอหลวงเกี่ยวกับเครื่องหอมทั้งเจ็ดนี้ มันเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับการกลั่นยาล้างพิษ เข้าสงสัยว่าขาของเจ้าเจ็ดจะไม่ได้รับบาดเจ็บ จากการตกจากหลังม้าแต่เกิดจากพิษ”

ลั่วกุ้ยเฟยประหลาดใจ “เจ้าจะบอกว่าจวินมู่เหนียนถูกพิษงั้นหรือ?”

จวินมู่หลานไม่พยักหน้าและพูดต่อ “เรื่องนี้ยังไม่สรุป แต่ข้าคิดว่าถ้าหากเขาถูกพิษจริง ๆ เขาจะต้องไม่ซ่อนมันจากจวงเสียนเฟยอย่างแน่นอน บางทีจวงเสียนเฟยอาจต้องช่วยรวบรวมเครื่องหอมทั้งเจ็ด ในยามที่ท่านแม่ดื่มชาพูดคุยกับจวงเสียนเฟยในวันธรรมดาก็ลองแอบถามสักเล็กน้อย”

ลั่วกุ้ยเฟยพยักหน้าและกล่าวว่า “ได้ ปล่อยให้เรื่องนี้ให้แม่จัดการเอง แล้วแม่จะหาโอกาสลองถาม”