ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 607

ในตอนเย็น หลังจากที่จวินมู่เหนียนและซูจื่ออวี๋รับประทานอาหารเย็นเสร็จแล้ว พวกเขาก็ไปที่ห้องหนังสือเพื่อจัดการงานราชการต่าง ๆ

ซูจื่ออวี๋กลับไปที่เรือนไป๋ลู่ของตัวเอง นางตั้งใจที่จะดูอำพันสนที่นางลงแรงอย่างหนักเพื่อขโมยมันมาเมื่อวานนี้

และยังไม่ทันที่นางจะหยิบขึ้นมามองอย่างละเอียด เสียงของชิวขุยก็ดังมาจากหน้าประตู

“เรียนชายาอ๋อง มีคนอยู่ที่ประตูจวนมาขอพบเจ้าค่ะ”

ซูจื่ออวี๋รู้สึกงุนงง ขอพบ? มาหานาง? ใครจะตามหานางในเวลาค่ำขนาดนี้?

ซูจื่ออวี๋เปิดประตูและถามว่า “ใคร?”

ชิวขุยตอบว่า “ข้าได้ยินจากพี่ชายองครักษ์บอกว่าเป็นนายน้อยของสำนักราชาโอสถ เสวี่ยเฉิงอัน”

จู่ ๆ ซูจื่ออวี๋ก็นึกถึงเสื้อผ้าที่เสวี่ยเฉิงอันให้นางยืมเมื่อวานขึ้นมาได้ นางถามอย่างร้อนรน “เสื้อผ้าที่ข้าให้เจ้าซักตอนที่ข้ากลับมาเมื่อเช้านี้ เจ้าซักเสร็จแล้วยัง?”

ชิวขุยพยักหน้าแล้วพูดว่า “ล้างและตากแห้งแล้วเจ้าค่ะ”

ซูจื่ออวี๋ยิ้มแล้วพูดว่า “ดี หยิบเสื้อผ้าและออกไปกับข้า”

ซิวขุยไปหยิบชุดคลุมที่ซักสะอาดแล้วทันที ก่อนที่จะเดินตามซูจื่ออวี๋ออกจากจวนไป

……

เสวี่ยเฉิงอันมาที่ประตูเพื่อขอเข้าพบโดยไม่ได้ปิดบังซ่อนเร้น และซูจื่ออวี๋เองก็ไม่ได้ตั้งใจหลบซ่อนเมื่อออกไปพบปะเขา ดังนั้นจวินมู่เหนียนจึงรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับการพบกันระหว่างทั้งสองคน

หลังจากได้ยินรายงานของเทียนชิง สีหน้าของจวินมู่เหนียนก็ไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก เขาแค่พูดว่า “ไปเฝ้าที่ประตู อย่าปล่อยให้พระชายาได้รับบาดเจ็บ”

เทียนชิงพยักหน้า ก่อนจะหันหลังและออกไป

ในอีกด้านหนึ่ง ซูจื่ออวี๋เพิ่งเดินออกจากประตูจวนฉินอ๋องพร้อมชิวขุย เมื่อนางเห็นเสวี่ยเฉิงอันที่ทั้งขมวดคิ้วและไม่สามารถปกปิดความกระวนกระวายของเขาได้

ซูจื่ออวี๋ก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “นายน้อยเสวี่ยสุภาพแล้ว”

เสวี่ยเฉิงยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “ชายาฉินอ๋อง…อุ่ก!”

ยังไม่ทันที่เขาจะพูดว่า “ชายาฉินอ๋อง” จบ เสวี่ยเฉิงอันก็กระอักเลือดออกมาเต็มปาก โชคดีที่เขากับซูจื่ออวี๋ยังมีระยะห่างอยู่บ้าง ดังนั้นเขาจึงไม่ได้กระอักเลือดใส่ซูจื่ออวี๋

……

หลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนก็มารวมตัวกันในห้องหนังสือ ซูจื่ออวี๋คลำชีพจรของเสวี่ยเฉิงอันและคิ้วของนางก็ขมวดแน่นขึ้นเรื่อย ๆ

เมื่อเห็นแบบนี้ เทียนชิงจึงถามว่า “พราะชายา เกิดอะไรขึ้นกับนายน้อยเสวี่ย?”

ซูจื่ออวี๋เปิดปากแล้วพูดว่า “เขาได้รับบาดเจ็บภายในสาหัสมาก ชีพจรของเขาผิดปกติ ลมปราณและเลือดพลุ่งพล่าน ข้ารักษาอาการบาดเจ็บภายในไม่เก่งนัก มีโสมอยู่ในจวนบ้างหรือไม่? ตัดโสมชิ้นหนึ่งก่อนแล้วค่อยไปตามหมอ”

เทียนชิงอยากจะบอกว่าไม่ใช่ว่าไปตามโม่ซุนแล้วหรือ แต่เมื่อคิดถึงนิสัยของโม่ซุนแล้ว เทียนชิงจึงพยักหน้าแล้วพูดว่า “ข้าน้อยจะไปเชิญหมอหลวงซ่ง”

ในตอนที่เทียนชิงไปเชิญหมอหลวงซ่ง ชิวขุยก็มาถึงห้องรับแขกแล้ว แต่ชิวขุยก้มหัวไหล่ตกกลับมา เห็นได้ชัดว่าผิดหวังที่ไม่สามารถทำงานได้สำเร็จ

เมื่อเห็นแบบนี้ซูจื่ออวี๋จึงถามว่า “หมอเทวดาโม่ไม่อยู่หรือ?”

ชิวขุยส่ายหัวพร้อมกับมอบสิ่งของในมือให้กับซูจื่ออวี๋และบอกว่า “หมอเทวดาโม่บอกว่าเขาจะไม่ช่วยนายน้อยเสวี่ย แต่เขาให้ยากับพระชายาน รับรองได้ว่านายน้อยเสวี่ยเดินออกจากจวนฉินอ๋องได้ และมันไม่ก่อให้เกิดมลทินกับจวนฉินอ๋อง”

ซูจื่ออวี๋เปิดขวดเซรามิกเล็ก ๆ ที่ชิวขุยมอบให้นาง ด้านในมียาช่วยชีวิตสีขาวอยู่