ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 608

ซูจื่ออวี๋รู้สึกจนใจเล็กน้อย แต่นางก็ไม่ได้ตำหนิโม่ซุน การช่วยชีวิตผู้คนก็เป็นน้ำใจ และการไม่ช่วยเหลือผู้คนก็เป็นเหตุผลเช่นกัน นางไม่สามารถมีน้ำใจต่อผู้อื่นได้โดยการบังคับให้โม่ซุนทำสิ่งที่เขาไม่อยากทำ

และเมื่อโม่ซุนให้ยาช่วยชีวิตนี้แก่นาง มันก็ทำให้ซูจื่ออวี๋ไม่เข้าใจในตอนแรกกลับมาเข้าใจในทันใด

การที่นางนำเสวี่ยเฉิงอันเข้ามายังจวนฉินอ๋องนั้นเป็นการกระทำที่หุนหันพลันแล่นจริง ๆ ถ้าไม่สามารถรักษาเสวี่ยเฉิงอันได้ นางจะไม่ไปสร้างปัญหาให้กับจวินมู่เหนียนอีกหรือ?

ซูจื่ออวี๋ยื่นมือออกมาตบหน้าผากของตัวเอง นางคิดว่าในสมัยโบราณที่วุ่นวายซับซ้อนนี้ นางต้องระมัดระวังทุกย่างก้าวจริง ๆ

โชคดีที่อาการบาดเจ็บของเสวี่ยเฉิงอันค่อนข้างร้ายแรง แต่ก็ไม่ร้ายแรงถึงชีวิต

ซูจื่ออวี๋ป้อนยาอายุลูกกลอนให้กับเสวี่ยเฉิงอัน และเมื่อจับชีพจรของเขาอีกครั้ง นางพบว่าชีพจรดีขึ้นมาก

ยาของโม่ซุนเหมือนกับยาเทวดา!

หลังจากนั้นไม่นานเทียนชิงก็พาหมอหลวงซ่งมา หลังจากได้รับการตรวจและรักษาจากหมอหลวงซ่งแล้ว สามารถยืนยันได้ว่าเสวี่ยเฉิงอันได้รับบาดเจ็บสาหัสจริง ๆ และปอดของเขาได้รับความเสียหาย ดังนั้นเขาจึงพูดและไอเป็นเลือด

โชคดีที่เขาได้รับการรักษาทันเวลา และอาการบาดเจ็บสามารถควบคุมเอาไว้ได้ แต่เขาควรพักรักษาตัวบนเตียงและไม่ควรวิ่งไปทั่วอีกต่อไป

เมื่อสักครู่นี้เขาเพิ่งเดินจากวังมายังจวนฉินอ๋อง การเคลื่อนไหวของเขามันรุนแรงเกินไปจนทำให้ได้รับบาดเจ็บ

หมอหลวงซ่งทิ้งใบสั่งยาเอาไว้แล้วจากไป

และไม่นานหลังจากที่หมอหลวงซ่งออกไปเสวี่ยเฉิงอันก็ฟื้นขึ้นมา

ในตอนที่เขาฟื้นขึ้นมา เขาบังเอิญเห็นซูจื่ออวี๋สอนชิวขุยให้ต้มยาว่าต้องการใช้น้ำปริมาณเท่าใด ความร้อนเท่าใด ลำดับการเติมยา และปริมาณยาที่จะใส่ลงไป ซูจื่ออวี๋ให้คำแนะนำอย่างละเอียด เพราะกลัวชิวขุยจะทำยาผิด

เมื่อเห็นแบบนี้เสวี่ยเฉิงอันรู้สึกซับซ้อนเล็กน้อยในใจ

“เจ้าฟื้นแล้วหรือ?” เสียงถามไถ่ของซูจื่ออวี๋ทำให้เสวี่ยเฉิงอันกลับมามีสติจากการหลุดลอยไป

เสวี่ยเฉิงอันยิ้มและพูดว่า “ชายาอ๋อง ช่างเป็นคนโปร่งใส”

ซูจื่ออวี๋ยิ้มและพูดว่า “โปร่งใสนั้นง่ายดาย แต่สับสนนั้นยากเย็น ไม่ต้องอ้อมค้อม เจ้ามาหาข้ามีเรื่องอันใด? หากเจ้าขอให้ข้าช่วยเรื่องการแต่งงานขององค์หญิงสิบเอ็ด ข้าก็ขอโทษด้วย ข้าทำไม่ได้”

เสวี่ยเฉิงอันส่ายหัวแล้วพูดว่า “ไม่ใช่ ข้ามาที่นี่เพราะหนอนไหมน้ำแข็ง มันอยู่ในมือของชายาอ๋องหรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋คิดถึงอำพันสนที่นางขโมยมา แต่ด้านในมีหนอนสีน้ำเงินอยู่ นั่นมันคือหนอนไหมน้ำแข็งหรือ?

ซูจื่ออวี๋ไม่ได้ตอบคำถามแต่กลับถามว่า “หนอนไหมน้ำแข็งเป็นแมลงคุณไสยหรือ? เจ้าเป็นนายน้อยของสำนักราชาโอสถ และเจ้าควรเป็นหมอช่วยเหลือผู้คน แล้วเหตุใดเจ้าถึงศึกษาสิ่งที่เป็นอันตรายเช่นแมลงคุณไสย?”

เสวี่ยเฉิงอันกล่าวว่า “ข้าได้ยินมาว่าชายาฉินอ๋องเก่งเรื่องพิษ เช่นนั้นพิษเป็นอันตรายต่อผู้คน เหตุใดชายาฉินอ๋องจึงต้องศึกษาเรื่องพิษ?”

ซูจื่ออวี๋ยิ้มและพูดว่า “ข้าเข้าใจแล้ว เจ้าใช้แมลงคุณไสยเพื่อช่วยคน? ใช้พิษสู้พิษเพื่อช่วยฉู่อวิ๋นหยาง? มันเกิดอะไรขึ้นกับเขา?”