ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 621

ซูจื่ออวี๋เอ่ยถามต่อ

“เจ้าเห็นหน้าของคนผู้นั้นหรือไม่? เป็นเคอจิงหัวหรือลู่หมิง?”

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ หันหรูเฟิงถอนหายใจ

“เฮ้อ! คนนั้นโจมตีไม่สำเร็จ จึงพุ่งตัวเข้าหาข้า ภายใต้ความโกลาหล ข้าจึงดึงมีดสั้นออกมา ขณะนั้นเอง ข้าเห็นไฟในห้องถูกจุดขึ้นจนสว่างทันที แล้วข้า...ข้า...”

ซูจื่ออวี๋เห็นหันหรูเฟิงอึกอัก จึงเอ่ยถามอย่างคาดเดา

“หลังจากไฟในห้องสว่างขึ้น เจ้าก็เห็นด้วยตาตัวเองว่ามีดสั้นของตัวเอง ปาดลำคอของเคอจิงหัวใช่หรือไม่?”

หันหรูเฟิงมองซูจื่ออวี๋ด้วยความตะลึง แล้วพยักหน้า

“ถูกต้อง! ข้า...ที่ข้าไม่ได้แก้ต่างให้ตัวเองที่สำนักจิงจ้าว เพราะข้าเห็นกับตาตัวเองว่าข้าฆ่าคน ศิษย์พี่รอง อาซ้อน้อย ขอโทษด้วย ข้าผิดเอง เพราะข้าวู่วามมากเกินไป ไม่มีความอดกลั้น ข้าฆ่าเคอจิงหัวตาย ต้องนำความเดือดร้อนมาให้จวนอ๋องฉินแน่ๆ”

จวินมู่เหนียนสีหน้าเย็นชา คล้ายไม่ได้รู้สึกว่าเรื่องนี้จะยุ่งยากมากเท่าใด เขาเพียงเอ่ยเสียงเรียบ

“นี่คือเรื่องราวทั้งหมดหรือ?”

หันหรูเฟิงทำหน้าเศร้าพร้อมพยักหน้า

จวินมู่เยว่สงสัย

“แล้วลู่หมิงตายได้อย่างไร? เจ้าว่าเจ้าเห็นด้วยตาตัวเองว่าเป็นคนฆ่าเคอจิงหัว แล้วลู่หมิงเล่า?”

หันหรูเฟิงส่ายหน้า ขมวดคิ้วบอกว่า

“ข้าไม่รู้ พอไฟในห้องสว่างขึ้น ลู่หมิงก็นอนจมกองเลือดไปแล้ว ข้าไม่ได้ฆ่าลู่หมิง ข้าลงมือแค่ครั้งเดียว ครั้งเดียวก็ปาดคอเคอจิงหัวแล้ว!”

ซูจื่ออวี๋ถามต่อ

“หลังจากไฟสว่างขึ้น จนกระทั่งนักเรียนที่มาส่งอาหารมื้อดึกปรากฏตัว เวลาผ่านไปนานเท่าใด?”

หันหรูเฟิงเอ่ยปาก

“แทบจะเป็นเวลาเดียวกัน ข้าแทบจะไม่มีเวลาทำสิ่งใดเลย เฮ้อ พอพูดขึ้นมาข้าน่าจะดวงซวยเอง มันบังเอิญเกินไป ไม่อย่างนั้นข้ายังพอมีเวลาหนี เรื่องก็คงไม่ต้องเกี่ยวโยงไปถึงจวนอ๋องฉิน”

จวินมู่เหนียนขมวดคิ้ว

“คิดเหลวไหลอะไรกัน จำไว้เป็นบทเรียนให้ดี” ทุกคนเข้าใจความหมายของจวินมู่เหนียนดี จวนอ๋องฉินของเขาไม่เคยกลัวที่จะต้องเกี่ยวพันกับเรื่องใด

จวินมู่เหนียนหันมองซูจื่ออวี๋ พร้อมเอ่ยปาก

“มีสิ่งใดอยากถามอีกหรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน