ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 629

ขณะนั้นเอง เทียนชิงถือไส้หมูที่กรอกน้ำไว้เต็มเส้นกลับมา

ซูจื่ออวี๋เห็นดังนั้นจึงบอกว่า

“เอ๊ะ? กลับมาตรงเวลาพอดีเลย!”

ทุกคนหันมองซูจื่ออวี๋อยากรู้ว่านางจะใช้วิธีใด มายืนยันความบริสุทธิ์ของหันหรูเฟิง

ซูจื่ออวี๋หันมองเทียนชิงพร้อมเอ่ยถาม

“เจ้ามีมีดสั้นของจวนอ๋องหรือไม่?”

เทียนชิงพยักหน้า จากนั้นหยิบมีดสั้นออกมาจากรองเท้าข้อสูงอย่างมึนงง

ซูจื่ออวี๋พยักหน้า

“เจ้านำไส้หมูไปให้เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพ”

แม้เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพจะมึนงง แต่ก็ให้ความร่วมมือเต็มที่ เขาถือด้านหนึ่งของไส้หมูเอาไว้ แล้วปล่อยให้อีกด้านห้อยลง

ซูจื่ออวี๋หันมองชิงเทียน

“ใช้มีดสั้นของเจ้า ปาดมันให้ขาด ควบคุมน้ำหนักให้ดี อย่าปาดให้ขาดในทีเดียว”

เทียนชิงพยักหน้า เขาฟันมีดไปมาอย่างคล่องแคล่ว ทุกคนเห็นว่าหลังจากปาดมีดลงไป ไส้หมูที่เต็มไปด้วยน้ำเกิดรอยแผล พร้อมทั้งเกิดเสียงดังพรืด นำใสที่อยู่ด้านในพุ่งออกมาโดนตัวเทียนชิง เขาหลบไปด้านหลัง แต่ก็ยังทำให้กางเกงเปียกไปทั้งตัว

เมื่อเห็นดังนั้น จ้าวจ่างซิ่งเข้าใจทุกอย่างในทันที

จ้าวจ่างซิ่งเอ่ยปาก

“ดูแล้วคนร้ายน่าจะไม่ใช่หันหรูเฟิงจริงๆ การสังหารคนต่อหน้าเช่นนี้ เป็นไปไม่ได้ที่คราบเลือดบนตัวหันหรูเฟิงจะมีเพียงเล็กน้อยเท่านั้น หากเส้นเลือดที่คอของมนุษย์ถูกฟันจนขาด เลือดที่พุ่งออกมาจะมากกว่าน้ำที่พุ่งออกมาจากไส้หมูในปริมาณที่มากกว่าและไกลกว่า”

เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพพยักหน้า

“ถูกต้อง บนชุดพรางตัวของหันหรูเฟิงมีเพียงคราบเลือดที่แขนเสื้อด้านขวาเล็กน้อยเท่านั้น น่าจะติดมาตอนที่เขาลนลานแล้วฟันมีดลงไป แต่กลับไม่มีรอยเลือดในปริมาณมาก พระชายาหลักแหลมยิ่งนัก”

ซูจื่ออวี๋หันมองจวินมู่หลาน พร้อมหัวเราะ

“ท่านอ๋องรองยังมีสิ่งใดที่ไม่เข้าใจอีกหรือไม่ สามารถว่ามาได้เลย”

จวินมู่หลานสีหน้าถมึงทึง ต่อให้ไม่ยินดี แต่ก็ไม่ยอมรับไม่ได้ สิ่งที่ซูจื่ออวี๋พูดมาล้วนมีเหตุผล ทำไมนางถึงได้ฉลาดขนาดนี้

จวินมู่หลานกัดฟันกรอด

“พระชายา แล้วไส้หมูนี่...” นี่เป็นไส้หมูของจวนอ๋องฉิน เขาจัดการโดยพลการไม่ได้!

ซูจื่ออวี๋ไม่ได้หันกลับไปมอง โบกมือแล้วบอกว่า

“มอบให้ท่านอ๋องรองนำกลับไปทำอาหารเถอะ ในสมองเต็มไปด้วยไส้หมู ก็ยังดีกว่าโบ๋กลวง!”

จวินมู่หลานโกรธจนแทบจะหงายหลัง แทบอยากจะเข้าไปบีบคอซูจื่ออวี๋ให้ตายคามือ ยัยเด็กคนนี้เป็นต้องพูดจาหักหน้ากันตลอด

……

หลังจากพวกของซูจื่ออวี๋จากไป คนที่เหลืออยู่มองหน้ากัน เห็นได้ชัดว่าตกอยู่ในสถานการณ์กระอักกระอ่วน

จ้าวจ่างซิ่งคิดว่าจะสืบคดีอีกครั้งจากความสัมพันธ์ของคนรอบด้านเคอจิงหัว แต่ฉินอวี้เห็นท่าทางซื่อบื้อของจ้าวจ่างซิ่งแล้ว ในใจไม่คิดจะฝากความหวังเรื่องปิดคดีไว้ที่เขา

ฉินอวี้หันมองหลิวไต้ กับอดีตนักเรียนของสำนักฝูอี่ ซึ่งก็คือผู้ตรวจการเหลียงเช่อ

“พวกเจ้าแยกย้ายกันกลับไป ปลอบใจนักเรียนอย่าให้โกรธเคืองอีก แล้วไปแจ้งให้นักเรียนทราบว่าคดีนี้ไม่เกี่ยวกับจวนอ๋องฉิน เรื่องต่อจากนี้ ข้าจะจัดการเอง”

ทั้งสองคนไม่มีข้อโต้แย้ง ขานรับพร้อมกัน

“นักเรียนเข้าใจแล้ว”