ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 628

จ้าวจ่างซิ่งยิ้มกระอักกระอ่วน ต่อให้อยากจะประจบสอพลอเพียงใด ทว่าความอึดอัดในดวงตากลับปกปิดไม่มิด

ทั้งที่เขาเองก็รู้สึกว่าจวินมู่หลานไม่รู้เรื่องสักอย่าง แต่ก็ยังจะคาดเดาส่งเดช

จวินมู่หลานเองก็รู้สึกว่าที่เขาได้กล่าวไปเมื่อครู่ดูแข็งขืนไปหน่อย จึงเอ่ยปากพูดว่า

“ต่อให้สิ่งที่พวกเจ้าพูดมาถูกต้อง คนร้ายจู่โจมจากด้านหน้าจริง บาดแผลเกิดจากมือที่ถือมีดข้างซ้าย แต่ก็ไม่อาจยืนยันได้ว่าหันหรูเฟิงบริสุทธิ์ บางทีเขาอาจจะปกปิดวรยุทธ์ของตัวเอง โดยการจงใจใช้มือซ้ายล่ะ? เพราะคนที่เขาเผชิญหน้าไม่ใช่คนชั่วช้า แต่เป็นเพียงอาจารย์ที่ไม่มีอาวุธอยู่ในมือ ต่อให้เขาจงใจใช้มือซ้ายก่อเหตุ ก็คงไม่กระทบต่อการลงมือของเขา”

ซูจื่ออวี๋หัวเราะเสียงเบา แม้สิ่งที่จวินมู่หลานพูดจะไม่ค่อยสมเหตุสมผลมากนัก แต่กลับปฏิเสธไม่ได้ว่ามันมีความเป็นไปได้

คนร้ายจงใจใช้มือซ้ายก่อคดี เพื่อให้ผู้คนสับสน เรื่องเช่นนี้เคยเกิดขึ้นมาแล้ว

ทว่า...

ซูจื่ออวี๋เอ่ยปากอีกครั้ง

“ต่อให้สิ่งที่ท่านอ๋องรองพูดมาเป็นความจริง คนร้ายก็ไม่ใช่หันหรูเฟิงแน่นอน”

จ้าวจ่างซิ่งขมวดคิ้วเข้าหากัน

“พระชายา หันหรูเฟิงเป็นคนยอมรับเอง ว่าเขาฟันมีดไปหนึ่งครั้ง หนำซ้ำบนมีดยังมีรอยเลือด นี่มัน...”

ซูจื่ออวี๋เอ่ยอย่างไม่ค่อยใส่ใจ

“หันหรูเฟิงอาจจะหูหนวกตาบอด แต่ใต้เท้าจ้าวน่าจะกระจ่างอยู่ในใจ จะฟังความด้านเดียวแล้วตัดสินได้อย่างไร?”

มุมปากจ้าวจ่างซิ่งกระตุก ในใจคิดว่าคำยกยอปอปั้นพวกนี้ ยิ่งใหญ่จนเขาแทบรับไม่ไหว

ซูจื่ออวี๋พาเจ้าหน้าที่ชันสูตรศพเดินมาดูศพที่สอง ซึ่งก็คือศพของเคอจิงหัว

ซูจื่ออวี๋เอ่ยปาก

“เจ้าดูแผลนี่สิ ต่างจากแผลเมื่อสักครู่อย่างไรบ้าง?”

เจ้าหน้าที่ตรวจดูอย่างถี่ถ้วน พร้อมส่ายหน้า

“ไม่มีสิ่งใดแตกต่าง น่าจะใช้อาวุธชนิดเดียวกัน คนร้ายคนเดียวกัน”

ซูจื่ออวี๋ชี้ไปที่กล้ามเนื้อตรงส่วนลึกของบาดแผล แล้วเอ่ยถามต่อ

“เจ้าดูให้ดีสิ”

เจ้าหน้าที่โน้มเจ้าไปใกล้ แล้วตรวจดูอย่างละเอียด ผ่านไปสักครู่เขาอุทานอย่างสงสัย

“หากเป็นเช่นนั้น การคาดเดาของพระชายาถูกต้องแล้ว แม้เคอจิงหัวจะมีเพียงบาดแผลเดียว ทว่าบาดแผลของเขากลับถูกลงมือจุดเดิมถึงสองครั้ง ครั้งแรกคือคนร้ายลงมือสังหารเขา ครั้งที่สองคือหันหรูเฟิงฟันมีดออกไปในตอนที่ลนลาน จึงทำให้บาดแผลของเขามีเศษเนื้อถูกเฉือนออกมา”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้า

“เป็นเช่นนั้นแหละ”

แม้แต่เหลียงเช่อผู้ตรวจการฝ่ายซ้ายยังรู้สึกว่าซูจื่ออวี๋วิเคราะห์ออกมาอย่างมีเหตุผล

จวินมู่หลานเห็นเหลียงเช่อพยักหน้า จึงพูดอย่างโมโห

“นี่เป็นเพียงสิ่งที่เจ้าคาดเดาเท่านั้น อีกอย่าง ต่อให้สิ่งที่เจ้าคาดเดาเป็นสิ่งที่ถูกต้อง แค่นั้นก็แสดงให้เห็นว่าเคอจิงหัวถูกปาดคอสองครั้ง ถ้าหากทั้งสองครั้งลงมือโดยหันหรูเฟิงล่ะ? เขาอาจจะลงมือสังหารก่อน กลัวจะตายไม่สนิท เลยซ้ำลงไปอีกครั้งก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้”

จ้าวจ่างซิ่งก้มหน้าเม้มปาก คล้ายจะทนฟังไม่ได้อีกต่อไป การลงมือในครั้งแรกเหลือเพียงกระดูกคอเท่านั้นที่ยังไม่ขาด นี่ยังตายไม่สนิทอีกหรือ? จวินมู่หลานคิดว่าเคอจิงหัวเป็นภูตผีปีศาจหรืออย่างไร?

ในใจจ้าวจ่างซิ่งแอบด่าจวินมู่หลานโง่ แต่ภายนอกกลับไม่กล้าโต้แย้ง

ซูจื่ออวี่กลอกตาใส่จวินมู่หลาน

“คนฉลาดเนี่ยนะ แค่จุดประกายก็รู้แล้ว แต่สำหรับคนโง่ ต้องยกเรื่องราวทั้งหมดมาไว้ตรงหน้า ช่างยุ่งยากเสียจริง!”