ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 627

เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นส่ายหน้า

“เป็นไปไม่ได้ ข้าน้อยตรวจดูอย่างละเอียดแล้ว บนตัวของทั้งสอง มีบาดแผลตรงคอเท่านั้น ไม่มีบาดแผลจุดอื่น”

ซูจื่ออวี๋เอ่ยปาก

“ใครบอกเจ้าว่าแผลหนึ่งจุดได้รับบาดเจ็บสองครั้งไม่ได้?”

นี่หมายความว่าอย่างไร?

ทุกคนหันมองซูจื่ออวี๋ด้วยความสงสัย นางจึงนั่งลงแล้วบอกให้เจ้าหน้าที่เข้ามาใกล้ เจ้าหน้าที่รีบนั่งลงตรงข้ามกับนาง

ซูจื่ออวี๋ชี้ไปที่บาดแผลตรงลำคอลู่หมิง

“บาดแผลบนตัวเขาไม่มีจุดที่น่าสงสัย ตายในทีเดียว คนที่ลงมือแม่นยำและเฉียบขาด พละกำลังแข็งแกร่ง เพื่อให้อีกฝ่ายตายในทีเดียว ทำให้ผู้ตายไม่มีโอกาสดิ้นรน ยิ่งไม่มีโอกาสรอดแม้แต่น้อย”

เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพพยักหน้า

“ถูกต้อง !”

ซูจื่ออวี๋พูดต่อ

“เจ้าดูที่บาดแผลนี้อีกที บาดแผลฝั่งซ้ายราบเรียบ แต่ฝั่งขวากลับกว้างกว่าและมีรอยฉีกขาด ทำให้แผลฉีกยาว แสดงให้เห็นว่าคนที่ลงมือ น่าจะลงมีดจากฝั่งซ้ายมือมาทางขวามือ”

เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพคิดอย่างถี่ถ้วน

“ถูกต้อง น่าจะลงมือจากฝั่งซ้ายของคนตายแล้วเก็บมีดทางฝั่งขวา แต่ก็ยังมีจุดน่าสงสัย”

ซูจื่ออวี๋ยักคิ้ว

“เจ้าคิดว่าจุดในน่าสงสัยหรือ?”

เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพยกมือขึ้นวาดหนึ่งครั้ง

“คนทั่วไปใช้มือขวาถือมีด ไม่ว่าเขียนหนังสือหรือจับมีด ย่อมต้องจากซ้ายไปขวาอยู่แล้ว เพราะอย่างนี้คล่องมือที่สุด พละกำลังก็จะมากกว่าด้วย แต่คนร้ายกับผู้ตายปะทะกันซึ่งหน้า ซ้ายขวาสลับกัน หากคนร้ายทำตามความเป็นจริง ลงมือปาดคอจากซ้ายไปขวา เช่นนั้นบาดแผลที่ทิ้งไว้บนคอ น่าจะตรงกันข้ามกับสิ่งที่ได้เห็น แต่คนร้ายฆ่าคนทำไมต้องเลือกลงมือจากท่าทางที่ไม่ถนัดด้วย?”

ซูจื่ออวี๋ถามอย่างชี้โพรง

“ใช่นะสิ เพราะอะไรกัน? ตอนลงมือฆ่าคน ทำไมไม่ใช้ท่าทางที่ถนัดมากกว่า?”

ยังไม่ทันที่เจ้าหน้าที่จะตอบ จ้าวจ่างซิ่งกลับเอ่ยขึ้น

ซูจื่ออวี๋หัวเราะ

“บาดแผลของผู้ตายบอกได้เพียงว่าลงมีดจากจุดใดไปยังจุดใด เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพ เจ้ารู้ได้อย่างไร ว่าคนร้ายยืนเผชิญหน้ากับผู้ตาตรงหน้า ไม่ได้โจมตีจากด้านหลัง?”

เจ้าหน้าที่บอกว่า

“ตอนไปถึงที่เกิดเหตุ ผู้ตายทั้งสองนอนหงายอยู่ในกองเลือด หากคนร้ายลงมือจากด้านหลัง คนร้ายควรจะผลักตัวผู้ตายออก เพื่อให้ผู้ตายนอนคว่ำ มีเพียงการโจมตีแบบเผชิญหน้าเท่านั้น ที่ผู้ตายจะหงายหลังล้มลง”

ซูจื่ออวี๋หันมองจวินมู่หลาน

“เข้าใจหรือยังท่านอ๋องรอง? ต้องให้คนมาแสดงให้ท่านดูหรือไม่?”

จวินมู่หลานเห็นซูจื่ออวี๋มองเขาเหมือนมองคนโง่ จึงโกรธแล้วพูดจาเฉแ

“แล้วอย่างไรเล่า หลังจากคนร้ายลงมือฆ่าคนแล้วพลิกร่างกลับมาอีกทีไม่ได้หรือ?”

มุมปากจ้าวจ่างซิ่งกระตุก

“นี่...นี่คงเป็นไปไม่ได้ หลังจากนักเรียนคนนั้นได้ยินเสียงกรีดร้องก็พุ่งเข้าห้องไปทันที ตอนนั้นที่เกิดเหตุไม่มีร่องรอยการเคลื่อนย้าย อีกอย่างเวลาที่สั้นขนาดนั้น คงทำไม่ทัน”