ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 636

ซูจื่ออวี๋ตะลึงงันอยู่ครู่หนึ่ง คิดในใจว่าต้องมีอะไรสำคัญกว่านั้นแน่ ถ้ามันเป็นเรื่องธรรมดา จวินมู่เหนียนจะมาหาตนในห้อง ไม่มีทางเรียกตนไปที่ห้องหนังสืออย่างแน่น

ซูจื่ออวี๋มองไปที่โม่ซุน โม่ซุนก็รีบพูดว่า “ข้าจะไปที่กระท่อมก่อน เดินทางเมื่อไหร่ แม่นางซูก็มาบอกข้าพอแล้ว”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าแล้วเดินตามเทียนชิงไปที่ห้องหนังสือของจวินมู่เหนียน

……

เมื่อซูจื่ออวี๋เดินเข้าไปในห้องหนังสือ จวินมู่เหนียนกำลังนั่งดื่มชาอยู่หน้าโต๊ะ

เมื่อเห็นซูจื่ออวี๋เดินเข้ามา จวินมู่เหนียนก็วางถ้วยชาในมือของเขาแล้วกล่าวว่า “มานี่สิ ข้ามีอะไรให้เจ้าดู”

ซูจื่ออวี๋เลิกคิ้วอย่างสงสัย เดินไปหาจวินมู่เหนียนพลางเอ่ยถาม “อะไรหรือ?”

ซูจื่ออวี๋เดินไปหาจวินมู่เหนียน จวินมู่เหนียนจับมือนางด้วยความเคยชิน แล้วชี้ไปที่กล่องผ้าบนโต๊ะพลางเอ่ยว่า “นี่คือของที่เซวียนซางเอากลับมาจากเจียงหนาน ข้างในเป็นภาพเหมือนของหรวนหานอิน”

ร่างกายของซูจื่ออวี๋แข็งทื่อ เริ่มเครียดขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ นางมองไปที่จวินมู่เหนียนแล้วเอ่ยปากถามว่า “เป็นภาพของหรวนหานอินอีกแล้วหรือ ก่อนหน้านี้ภาพวาดในมือของลู่หมิงมันเกิดอะไรขึ้น?”

จวินมู่เหนียนก็ดึงซูจื่ออวี๋มานั่งลงบนตักเขา

ซูจื่ออวี๋ขัดขืนเล็กน้อยตามสัญชาตญาณ พอคิดจะลุกขึ้นก็ถูกจวินมู่เหนียนจับเอวเอาไว้แน่น จวินมู่เหนียนถามว่า “เจ้ายืนพูด แล้วข้ายังต้องเงยหน้าพูด มันเหนื่อยเกินไป”

ซูจื่ออวี๋เบ้ปาก ในใจก็ชินกับความเผด็จการของจวินมู่เหนียนแล้ว ถึงได้ปล่อยเขา

ซูจื่ออวี๋ก็ถามต่อว่า “ท่านอ๋อง ภาพวาดก่อนหน้านี้มีปัญหาหรือ?”

จวินมู่เหนียนก็เอ่ยว่า “ภาพวาดก่อนหน้านี้เป็นของปลอม ภาพวดาของฆราวาสฝูอีจะไม่ทิ้งตราประทับไว้”

จวินมู่เหนียนส่ายหัวแล้วกล่าวว่า “ยัง” เขาแค่เปิดดูเล็กน้อยยังไม่ได้คลี่ภาพเต็มๆ ออกดู

ซูจื่ออวี๋เม้มปากถอนหายใจ หลังจากนั้นครู่หนึ่งนางก็กล่าวว่า “ที่จริงจะดูหรือไม่ดูมันก็เปลี่ยนความตั้งใจของข้าไม่ได้ เพราะคดีนี้มีคนตายเยอะขนาดนั้น ข้าเองก็ไม่อาจทำให้ตัวหลุดพ้นออกมาได้ จริงๆ แล้วก่อนหน้านั้นที่ข้าบอกว่าจะไม่ตรวจสอบ แค่ไม่อยากจะสืบเรื่องของตระกูลหร่วนชั่วคราว ไม่ใช่เลิกติดตามฆาตกร ความแค้นของใต้เท้าเผยไม่อาจไม่แก้แค้นได้”

ซูจื่ออวี๋เอื้อมมือไปที่กล่องผ้านั้นแล้วตัดสินใจว่า “ดูเถอะ สิ่งที่ควรเผชิญ ยังไงก็ต้องเผชิญ”

จวินมู่เหนียนไม่ได้ห้าม เขาปล่อยซูจื่ออวี๋ ให้นางเอื้อมมือไปเปิดหีบ

ภาพวาดตรงหน้าออกเหลืองเล็กน้อย แต่ถูกม้วนเก็บรักษาไว้อย่างดี

ซูจื่ออวี๋หายใจเข้าลึกๆ เอื้อมมือไปหยิบม้วนภาพออกมาวางบนโต๊ะ จากนั้นก็ค่อยๆ คลี่ออกอย่างช้าๆ เมื่อนางเห็นแววตาผลซิ่งสดใสของคนในภาพ ในใจก็ได้คำตอบแล้ว