ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 637

ดวงตากลมโตสดใสแทบจะเหมือนกับซูจื่ออวี๋

ดวงตาของซูจื่ออวี๋แดงก่ำ กางม้วนภาพออกให้เต็ม หญิงสาวอายุน้อยในภาพที่ยิ้มแฉ่ง เห็นได้ชัดว่าคือหยวนหลีแม่แท้ๆ ของนาง

ซูจื่ออวี๋ได้รับผลกระทบมาจากอารมณ์ของเจ้าของร่างเดิมที่มีต่อแม่ ซูจื่ออวี๋เห็นภาพนี้ก็อดไม่ได้ที่จะตาแดงก่ำ

จวินมู่เหนียนถอนหายใจ เมื่อเห็นซูจื่ออวี๋เป็นแบบนี้ ยังจะมีอะไรที่ไม่เข้าใจอีก ที่แท้แม่นางหยวนในจวนเสนาบดีก็คือคุณหนูใหญ่ตระกูลหร่วน หรวนหานอินผู้นั้น

หญิงสาวในห้องหับสตรีหนีการลงโทษประหารทั้งตระกูลได้อย่างไร? แล้วเข้าไปอยู่ในจวนเสนาบดีได้อย่างไร เหตุใดบันทึกในปีนั้นถึงได้บอกว่านางหนีไปที่โม่เป่ย?

จวินมู่เหนียนรู้สึกว่าตระกูลหร่วนมีความลับมากเกินไป ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ

จวินมู่เหนียนเอื้อมมือเข้าไปกอดซูจื่ออวี๋ กอดนางเอาไว้ในอ้อมแขน แล้วพูดเบาๆ ว่า “อย่าเสียใจไปเลย”

ซูจื่ออวี๋ไม่มีทางไม่เสียใจ ความคิดถึงแม่แท้ๆ ความรู้สึกผิดต่อเผยหยวน ล้วนทำให้นางหนักใจ

ซูจื่ออวี๋อดไม่ได้ที่จะถามว่า “ตระกูลหร่วนในปีนั้นสมรู้ร่วมคิดกับศัตรูของแคว้นจริงๆ หรือ? คนตระกูลหร่วนมีเหลือรอดบ้างหรือไม่?”

จวินมู่เหนียนไม่ได้ตอบ ขั้นตอนของคดีเป็นเช่นนั้นจริงๆ แต่คำพูดของหร่วนถิงจวินทำให้คนรู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนเช่นนั้น

ความจริงถูกซ่อนอยู่เบื้องหลังเหตุผลและผลประโยชน์ ทำให้คนไม่สามารถเห็นใบหน้าที่แท้จริงได้

ซูจื่ออวี๋มองภาพวาดนั้น อยู่ๆ ในใจก็เกิดหวาดกลัว แล้วเอ่ยถามว่า “โศกนาฏกรรมของตระกูลหร่วนในปีนั้น ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการสมรู้ร่วมคิดกับศัตรูแคว้น แต่เป็นเพราะเรื่องนี้หรือไม่?”

จวินมู่เหนียนทำตามคำแนะนำของซูจื่ออวี๋ แล้วมองไปที่ม้วนภาพวาด ก็พบกับจี้ที่ห้อยอยู่บนคอของหรวนหานอิน จี้อันนี้ถูกขึ้นจากเสี้ยวหยกสีดำและสีขาวรวมเข้าด้วยกัน แล้วรวมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

หรือว่านี่....นี่เป็นหยกหยินหยางไม่ใช่หรือ?

จวินมู่เหนียนขมวดคิ้วเบาๆ หยกเจี๋ยจื่อสีขาวก็อยู่กับเขา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน