ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 643

หันหรูเฟิงถอดชุดกระโปรงของฮวาเชียนเจียว อย่างชำนาญ พลางเอ่ยถามว่าว่า “เดาถูกแล้วตรงไหน? ใช่ครึ่งฝั่งซ้ายของฮวาฮวา หรือครึ่งฝั่งขวา?”

เสียงของหันหรูเฟิงจบลง แล้วก้มหน้าลงจูบ ความตื่นเต้นที่อ่อนระทวยนี้ ทำให้ฮวาเชียนเจียวร้องเสียงหลง ปรับเสียงไม่ทัน

ฮวาเชียนเจียวกอดศีรษะของหันหรูเฟิงแล้วพูดว่า “อือ... คุณชาย ท่านทำเช่นนี้...ทำเช่นนี้จะให้ฮวาฮวาพูดอย่างไรล่ะ?”

หันหรูเฟิงไม่สนใจการต่อต้านที่เต็มใจครึ่งไม่เต็มใจครึ่งของฮวาเชียนเจียว วุ่นวายอยู่ด้านหน้าของนาง ขณะที่เคลื่อนไหวก็ถอดเสื้อผ้าทั้งหมดของนางออก

หันหรูเฟิงก็เอ่ยว่า “พูดมาดีๆ พูดดีมีรางวัล พูดไม่ดี ข้าจะไม่แตะต้องเจ้าหนึ่งเดือน”

ฮวาเชียนเจียวมองไปที่หันหรูเฟิงด้วยแววตามีเสน่ห์ แล้วเอ่ยเสียงออดอ้อนว่า “คุณชายร้ายกาจเกินไปแล้ว ไม่แตะต้องหนึ่งเดือน อยากให้ฮวาฮวาอึดอัดตายหรือเจ้าคะ?”

หันหรูเฟิงหัวเราะเบาๆ พูดแล้วก็แปลก เขาทำกิจการหอนางโลม แม้ว่าจะไม่ได้ดูถูกสตรีที่กล้าหาญ แต่ก็ไม่ถึงขั้นบอกว่าชอบได้

แต่กับฮวาเชียนเจียวที่มาพัวพันกับเขาเหมือนปีศาจสาว เขากลับไม่รู้สึกรำคาญ

เขาเกลียดการปลดปล่อยกับคนอื่น แต่ก็ชอบการปลดปล่อยกับฮวาเชียนเจียว

หันหรูเฟิงล้วงมือของเขาลงไปใต้น้ำ ไม่รู้ว่าเขาไปแตะตรงไหน ถึงได้ทำให้ฮวาเชียนเจียวขมวดคิ้วทันที นางกัดริมฝีปากแล้วเอ่ยว่า “อย่า....หยุด”

หันหรูเฟิงเลิกคิ้วกล่าวว่า “หยุดหรือ?”

หลังจากที่ฮวาเชียนเจียวหายใจเข้า นางก็กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ข้าบอกว่าอย่าหยุด”

หันหรูเฟิงพูดไม่ออกอยู่ชั่วขณะ เดิมทีก็อยากจะแกล้งอีกฝ่าย แต่กลับถูกอีกฝ่ายเล่นกลับเสียเอง

เรื่องความตรงไปตรงมาในเรื่องบนเตียง เขาที่เป็นผู้ชายแท้ๆ ก็ยังเทียบฮวาเชียนเจียวไม่ได้

มือของหันหรูเฟิงขยับอยู่ใต้น้ำ ทำให้เกิดระลอกคลื่น แก้มของสองข้างของฮวาเชียนเจียวก็แดงก่ำ ในหัวของนางไม่มีธุระอะไรทั้งนั้น

หันหรูเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ยัยเด็กบ้า ถ้าอยากย่อมทำได้ อีกเดี๋ยวอย่าร้องไห้แล้วกัน”

ฮวาเชียนเจียวเลียริมฝีปากอย่างท้าทายแล้วกล่าวว่า “ก็ต้องดูว่าคุณชายมีความสามารถทำให้ฮวาฮวาร้องไห้หรือไม่?”

ไฟที่ร้อนรุ่มเต็มเปี่ยมทั่วร่างกายของหันหรูเฟิง ซ่าๆ เสียงน้ำกระเพื่อมดังขึ้นทันที น้ำในอ่างก็ถูกกวนจนกลายเป็นทะเลที่มีพายุ เรื่องราวความรักที่เหมือนกับพายุฝนก็เติมเต็มทั้งห้องนี้

......

หลังจากเมฆฝนจางลง ฮวาเชียนเจียวยังคงร้องไห้ อีกด้านหนึ่งหันหรูเฟิงมีร่างกายที่แข็งแรงมากเกินไป ทำให้นางรับไม่ไหวจนร้องไห้ออกมา

แต่อีกด้านหนึ่งฮวาเชียนเจียวได้ยินว่าหันหรูเฟิงจะตามจวินมู่เหนียนไปที่เขาลั่วเสีย จึงรู้สึกอาวรณ์

แต่ฮวาเชียนเจียวไม่ใช่สตรีขี้อ้อนที่ตามวุ่นวายไม่เลิก นางเป็นลูกน้องของหันหรูเฟิง เป็นองครักษ์เงาที่หอหว่างเซิง ดังนั้นร้องไห้ก็ร้องไห้ไปอย่างนั้น แต่ไม่ได้วุ่นวาย แต่ยังพูดปลอบใจอย่างว่าง่าย “คุณชายวางใจเถอะ เรื่องที่เมืองหลวง ฮวาฮวาจะคอยจับตาดูให้ดี”