ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 644

หันหรูเฟิงนอนกอดฮวาเชียนเจียวอยู่บนเตียง เมื่อได้ยินคำพูดของนางแล้ว ก็ยื่นมือไปลูบหลังอย่างปลื้มใจ แล้วเอ่ยปากว่า “ท่านว่าเหตุใดจวินมู่หลานถึงถึงต้องซื้อผงรัญจวนของร้านเราไปด้วย? เขาไม่กลัวหรือ?”

ฮวาเชียนเจียวพูดว่า “คุณชายมีประโยคหนึ่งที่บอกว่าป่วยก็รีบรักษา”

หันหรูเฟิงตะลึงงันเล็กน้อย “เจ้าหมายความว่าปัญหาของเขาคือยาไม่ได้ผลแล้ว และพวกเราเป็นความหวังสุดท้ายของเขาอย่างนั้นหรือ?”

ฮวาเชียนเจียวเอ่ยก็ตอบว่า “ไม่ผิด ส่วนใหญ่ก็เป็นแบบนี้ ไม่อย่างนั้นคนทั่วไปจะมาซื้อยากับศัตรูได้อย่างไร นอกจากจะไม่มีหนทางแล้วถึงได้เลือกทางสุดท้าย”

หันหรูเฟิงพยักหน้ากล่าวว่า “เจ้าพูดถูก ถ่วงเวลาเขาไปก่อน รอกลับมาจากเขาลั่วเสียก่อนค่อยว่ากัน จะได้เลือกของแถมให้เขาหน่อย”

......

จวินมู่หลานไม่ได้ยอมแพ้เรื่องซื้อผงรัญจวน ในวันที่สองเรื่องก็ไปถึงหูของซูจื่ออวี๋

ซูจื่ออวี๋และหันหรูเฟิงก็ประหลาดใจเหมือนกัน จวินมู่หลานรู้ว่าจวนอ๋องฉินและเวินเซียงอวี้หยวนมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกัน แต่ไม่คิดเลยว่าจะกล้ามาซื้อผงหอมรัญจวน ทำให้คนเดาทางไม่ออกเลยจริงๆ

ซูจื่ออวี๋เอ่ยถาม “ลั่วไป๋เอ่ยจะซื้อผงหอมรัญจวนหมื่นตำลึงทองเลยหรือ?”

หันหรูเฟิงพยักหน้ากล่าวว่า “ใช่ เขาพูดอย่างตรงไปตรงมา ถามว่าผงหอมรัญจวนจะเสร็จเมื่อไหร่ ถ้าเสร็จแล้วให้แจ้งเขา เขาจะเตรียมเงินซื้อมาให้พอ”

ซูจื่ออวี๋ก็เอ่ยด้วยความสงสัย “เจ้าแน่ใจหรือว่าเป็นลั่วไป๋?”

หันหรูเฟิงพยักหน้า

เมื่อเห็นสีหน้ากังวลของซูจื่ออวี๋ หันหรูเฟิงก็เอ่ยถามว่า “อาซ้อน้อย มีปัญหาอะไรงั้นหรือ?”

ซูจื่ออวี๋มองหันหรูเฟิงแล้วพูดว่า “เจ้าไม่รู้สึกแปลกหรือ? บุรุษจะไม่เอ่ยเรื่องแบบนี้ขึ้นมา หากปิดบังได้ยิ่งดี ยกเว้นกับคนที่สนิทจริงๆ นอกนั้นก็จะไม่พูดถึง แม้ว่าจวินมู่หลานกับลั่วไป๋จะสนิทสนมกันมากแค่ไหน ถ้าลู่ไป๋รู้เรื่องนี้แล้วก็ควรหาวิธีปิดบังให้จวินมู่หลาน ไม่มีทางจะมาซื้อยาแบบเปิดเผยเช่นนี้ หาคนแปลกหน้าในจวนอ๋องรองมาแอบซื้อยาก็ได้”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าแล้วพูดว่า “ขอบคุณหมอเทวดาโม่”

หันหรูเฟิงเอ่ยด้วยความสงสัย “เหตุใดหมอโม่ไม่ออกไปเดินเล่นด้วยกันเสียหน่อยล่ะ ตอนนี้อากาศกำลังร้อน ค่ายจูเชว่ก็อยู่กลางเขาลั่วเสีย ว่ากันว่าที่นั่นมีป่าลึกและต้นไม้เขียวชอุ่ม เหมาะแก่การพักร้อน”

โม่ซุนก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ข้ามิใช่คนฝึกวรยุทธ์ ไม่ค่อยสนใจเรื่องรำหอกรำดาบ ยิ่งไม่ชอบล่าสัตว์ คงไม่ได้ไปสนุกด้วย”

ซูจื่ออวี๋สามารถเดาความคิดในใจของโม่ซุนได้ โม่ซุนคนนี้มิใช่ไม่ชอบวรุยุทธ์ แต่ไม่ชอบเสวี่ยเฉิงอันผู้นั้น

จากเพื่อนร่วมงานกลายเป็นศัตรู หมอเทวดาโม่ซุน ไม่ชอบคุณชายน้อยแห่งสำนักเย่าหวาง ก็ดูเหมือนจะไม่แปลกอะไร

หลังจากมอบของให้ซูจื่ออวี๋แล้ว โม่ซุนและหันหรูเฟิงก็ออกไปจากเรือนของซูจื่ออวี๋พร้อมกัน ขณะที่เดินอยู่นั้น หันหรูเฟิงก็อดไม่ได้ที่จะถาม “หมอเทวดาโม่ ร่างกายของข้ามีปัญหาอะไรงั้นหรือ? เมื่อครู่ที่ท่านพูดออกมาได้ครึ่งหนึ่ง...ข้าเริ่มจะไม่มั่นใจบ้างแล้ว”