ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 645

โม่ซุนยิ้มอย่างขมขื่นแล้วพูดว่า “การปล่อยอารมณ์ในทางกามมากเกินไปจะทำร้ายร่างกาย”

หลังจากโม่ซุนพูดจบ เขาก็หันหลังกลับแล้วเดินไปที่กระท่อมของตน ปล่อยให้หันเฟิงยืนกระอักกระอ่วนอยู่ที่เดิมคนเดียว

หันหรูเฟิงคิดกับตัวเองว่าโม่ซุนคนนี้ช่างน่าทึ่งจริงๆ เมื่อคืนนี้เขากับฮวาเชียนเจียวเพิ่งจะทำสงครามใหญ่กันไปสามร้อยรอบ วันนี้โม่ซุนก็ดูออกแล้วงั้นหรือ?

หันหรูเฟิงมองไปรอบๆ ก็พบว่าไม่มีคนรับใช้ของจวนอ๋องอยู่แถวนี้ ดังนั้นเขาจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วรีบเดินออกไปจากจวนอ๋องฉินอย่างเร่งรีบ

.......

วันที่สิบสาม เดือนเจ็ด

ทุกคนเดินทางอยู่บนเส้นทางเดียวกัน แต่ละคนมีแผนที่แตกต่างกัน แต่เป้าหมายก็คือเขาลั่วเสีย

เข้ากับสุภาษิตที่ว่าศัตรูมักพบกันบนถนนแคบๆ

จวินมู่เหนียนพาซูจื่ออวี๋ขึ้นรถม้า และทุกคนก็มารวมตัวกันที่ประตูเมือง ซูจื่ออวี๋รู้สึกประหลาดใจที่จำนวนคนที่ไปที่ค่ายจูเชว่นั้นไม่น้อยเลยจริงๆ

นอกจากอ๋องสิบแล้ว ยังมีอ๋องอีกหลายคนที่เข้าร่วม นอกจากนี้ยังมีอันเป่ยซานรัฐทายาทของจวนอันชินอ๋อง และหันถิงรองผู้บัญชาการทหารหลงอู่ ฉู่อวิ๋นหยางรัชทายาทเป๋ยฉู่ และเสวี่ยเฉิงอันนายน้อยแห่งสำนักเย่าหวาง

ส่วนสตรีที่ไปด้วย นอกจากซูจื่ออวี๋แล้ว ก็ยังมีองค์หญิงสิบเอ็ดไปด้วย ไม่คิดว่าสตรีที่ไปด้วยในครั้งนี้จะมีไม่น้อยจริงๆ

จวินมู่หลานพาหนานหยวนหรัวและซูจื่อเยียนไปด้วย จวินมู่ฉยงก็พาองค์หญิงสิบเอ็ดจวินเยว่หรานไปด้วย อันเป่ยซานก็พาอันเป่ยเยว่น้องสาวที่กระโดดโลดเต้นคนนั้นไปด้วย

นอกจากนี้อ๋องห้าและอ๋องหกก็พาพระชายาของตนไปด้วย

ซูจื่ออวี๋รู้สึกตลกเล็กน้อย หญิงสาวที่ไร้เรี่ยวแรงเหล่านี้ ดูเหมือนว่าปกติจะอุดอู้อยู่ในสวนหลังบ้านมานานเกินไป เมื่อมีโอกาสได้ออกจากเมืองหลวง พวกนางก็พากันแย่งชิงว่าใครจะได้ไปก่อนไม่อยากพลาด

......

ขบวนรถม้าเดินทางทั้งวัน เมื่อพระอาทิตย์ตกดิน ขบวนรถม้ากลับไปไม่ถึงศาลาพักม้าที่สามารถค้างคืนได้ คืนนี้จึงได้แต่ตั้งค่ายอยู่ข้างทางหลวงเท่านั้น

จวินมู่เหนียนพาซูจื่ออวี๋ออกมาจากรถม้า แล้วเห็นเทียนชิงกับเซวียนชาง รวมถึงเฟยเย่เฟยเยี่ยนของจวินมู่เยว่กำลังกางกระโจมด้วยกันอยู่

จวินมู่เหนียนไม่มีความสุขหรือ? ทำไมล่ะ?

เมื่อซูจื่ออวี๋กำลังงุนงง จวินมู่เหนียนก็เอ่ยว่า “เทียนชิง เซวียนซาง ไปต้มน้ำ ข้าจะให้พระชายาปรนนิบัติอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้”

อะไรนะ?

คำว่า “อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า” ดึงดูดความสนใจของทุกคนในทันที ซูจื่ออวี๋ก็รู้สึกว่าสายตารอบๆ ต้องการจะฉีกนางเป็นชิ้นๆ

จวินมู่เหนียนชายผู้นี้...ชายผู้นี้ช่างพูดอะไรไม่รู้สึกกาลเทศะเลยจริงๆ

ไม่สนใจอันเป่ยเยว่ก็ช่างเถอะ แต่ยังพูดเรื่องคลุมเครือระหว่างพวกเขาออกไปอีก แบบนี้ไม่กลัวว่าอันเป่ยเยว่จะโมโหตายหรือ?

ซูจื่ออวี๋มองไปที่อันเป่ยเยว่ และใบหน้าที่เคยอวดดีเมื่อกี้ตอนนี้ได้บิดเบี้ยวเหมือนกำลังจะระเบิดแล้ว

มุมปากของซูจื่ออวี๋กระตุกอย่างอดไม่ได้ ในใจก็คิดว่าจวินมู่เหนียนคนนี้ช่างชอบดึงความเกลียดชังมาให้นางจริงๆ