ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 646

เมื่อเห็นสายตาเย้ยหยัน อยากรู้อยากเห็น รังเกียจ และดูถูกของทุกคนที่มองมา ซูจื่ออวี๋ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปฏิเสธออกมา “ท่านอ๋อง ไม่...ไม่ต้อง”

จวินมู่เหนียนกระชากอย่างแรงจนซูจื่ออวี๋สะดุดและถูกดึงเข้าไปในอ้อมแขนของจวินมู่เหนียนในทันที

จวินมู่เหนียนกอดนางแน่น และพูดซักถามด้วยน้ำเสียงนิ่งสงบ “ก็ดี ข้ารับปรนนิบัติเจ้าเมื่อคืนนี้ วันนี้ถึงตาเจ้าที่จะปรนนิบัติข้าแล้ว”

ซูจื่ออวี๋หายใจสะดุดและเบิกตามองจวินมู่เหนียนอย่างตะลึงงัน และจวินมู่เหนียนไม่ให้โอกาสนางอธิบายต่อ เขาโบกมือให้เทียนชิงผลักรถเข็นของเขาเข้าไปในกระโจมเพื่อปิดกั้นสายตาของทุกคนที่อยู่ด้านนอก

อานเป่ยเยว่โกรธมาก แม้ว่าจวินมู่เหนียนจะไม่ปฏิเสธนาง แต่จวินมู่เหนียนก็ไม่ได้สนใจนางเลย! นี่มันน่าเสียใจมากกว่าการถูกปฏิเสธเสียอีก

อานเป่ยเยว่ไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ นางเดินไปที่กระโจมพร้อมกับตะโกน “พี่หลานซี พี่หลานซี…”

เทียนชิงเหยียดแขนของเขาออกไปด้านหน้าอานเป่ยเยว่เพื่อขวางนางไว้และพูดว่า “องค์หญิงเป่ยเยว่ โปรดหยุด”

อานเป่ยเยว่เต็มไปด้วยโทสะ นางยกมือขึ้นเพื่อตีเขา “เจ้าทาสสุนัข เจ้ากล้าหยุดข้าได้อย่างนั่นหรือ?!”

ในขณะที่ฝ่ามือกำลังจะถึงตัว มือของอานเป่ยเยว่ก็ถูกคว้าไว้

อานเป่ยซานตำหนิด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เยว่เอ๋อร์! พอได้แล้ว! ดูสิว่ามีคนมากมายแค่ไหนกำลังมองเจ้า เจ้ายังทำขายหน้าไม่พอหรือ?”

อานเป่ยเยว่ชะงักไปเล็กน้อย นางมองไปรอบ ๆ และตระหนักได้ว่าทุกคนหยุดทำทุกอย่างและกำลังมองดูนาง

อานเป่ยเยว่เบ้ปากของนาง และทันใดนั้นก็รู้สึกถึงความน้อยใจอยู่ภายในใจ นางกลั้นน้ำตาและพูดว่า “พี่หลานซีไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน พี่หลานซีเคยรักเยว่เอ๋อร์มาก”

แม้ว่าแต่ก่อนจวินมู่เหนียนจะเย็นชาและห่างเหิน แต่เขาไม่เคยปฏิเสธนาง ถ้านางต้องการของติดตัวของจวินมู่เหนียน จวินมู่เหนียนก็จะเอามันให้นาง

หากนางต้องการอยู่ที่จวนของฉินอ๋อง จวินมู่เหนียนก็จะให้นางไปที่นั่น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน