ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 658

ซูจื่ออวี๋เอียงหัวถามด้วยความสงสัย “หินเซวียนอู่เกี่ยวอะไรด้วย?”

จวินมู่เหนียนกล่าวต่อว่า “ตอนที่ข้ายังเป็นเด็ก เสด็จพ่อของข้าได้ไปสำรวจค่ายจูเฉวี่ย ท่านพาพวกเราพี่น้อง โดยผ่านทางท่าเรือเฟิงหลิงและได้ค้นพบหินเซวียนอู่ เสด็จพ่อเห็นเด็ก ๆ ของท่าเรือเฟิงหลิงอยู่ริมแม่น้ำปาหินเล่น ท่านจึงให้พวกเราพี่น้องลองดู โดยท่านจะวางฆ้องบนหินเซวียนอู่กลางแม่น้ำ ใครก็ตามที่ตีฆ้องได้ด้วยการโยนหินให้กระดอนบนน้ำ เสด็จพ่อของเราก็จะมีรางวัลให้”

ซูจื่ออวี๋พูดด้วยความประหลาดใจ “มันไกลมากไม่ใช่หรือ? จะโยนถึงหรือ?”

แม่น้ำกว้างใหญ่จนมองไม่เห็นอีกฝั่ง หินเซวียนอู่ตั้งอยู่กลางแม่น้ำมีระยะห่างอย่างน้อยก็ร้อยกว่าจ้าง จะโยนไปถึงได้อย่างไร?

จวินมู่เยว่กล่าวด้วยรอยยิ้ม “แน่นอนว่าคนธรรมดาไม่สามารถทำได้ แต่สำหรับผู้ที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้เพื่อให้มีความแข็งแกร่งทางร่างกายและกำลังภายในมันง่ายกว่ามาก ในตอนนั้นพี่ใหญ่และพี่สามยังมีชีวิตอยู่ ในหมู่พวกเราพี่น้อง มีเพียงพี่ใหญ่เท่านั้นที่โยนไปจนทำให้ฆ้องเสียงดัง”

ซูจื่ออวี๋พูดอย่างขบขัน “โอ้ ที่แท้ท่านอ๋องไม่เคยทำได้มาก่อน”

ซูจื่ออวี๋มองล้อเลียนจวินมู่เหนียน นางคิดว่าจวินมู่เหนียนตื่นเต้นมากเพราะเขาต้องการอวดความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของตน

เมื่อเห็นท่าทางของซูจื่ออวี๋ จวินมู่เหนียนก็ขมวดคิ้วและพูดว่า “ข้าไม่ชอบเล่นกับพวกเขา”

ซูจื่ออวี๋กลั้นหัวเราะ นางคิดว่าจวินมู่เหนียนตอนเด็กที่ไม่เป็นมิตร นางรู้สึกว่าเขาน่ารักเป็นพิเศษ

จวินมู่เหนียนดึงซูจื่ออวี๋เข้ามาในอ้อมแขนของเขาด้วยแรงน้อยนิด เขาขมวดคิ้วและพูดว่า “ทำไม เจ้าไม่เชื่อหรือ?”

เพราะมีผู้คนมากมายอยู่รอบ ๆ ซูจื่ออวี๋จึงหน้าแดงทันที นางพูดอย่างร้อนรน “ท่านรีบปล่อยข้า พูดให้รู้ฟัง อย่าขยับมือและเท้าของท่าน”

จวินมู่เหนียนเลิกคิ้วแล้วพูดว่า “ข้ายังไม่ได้ทำอะไรเลย พระชายาคาดหวังอะไรอยู่?”

ซูจื่ออวี๋ชะงักอยู่ครู่หนึ่ง และพูดอย่างรีบร้อน “ท่าน...ท่านกำลังพูดไร้สาระอะไร รีบปล่อยข้าลง” จวินมู่เหนียนกอดนางแน่นจนนางไม่สามารถหลุดออกไปได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน