ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 661

เสวี่ยเฉิงอันยิ้มแล้วบอกว่า

“หากใช้ธนู ต่อให้ปิดตาข้าน้อยไว้ ข้าก็สามารถยิงได้ แต่หากเปลี่ยนเป็นก้อนหิน เกรงว่าคงไม่ได้”

ฉู่อวิ๋นหยางเอ่ยปาก

“เฮ้อ แค่เล่นกันเท่านั้น ให้เจ้า เอาไปลองดูสิ!” ฉู่อวิ๋นหยางโยนหินก้อนหนึ่งให้เสวี่ยเฉิงอัน

เสวี่ยเฉิงอันไม่อยากขัดฉู่อวิ๋นหยาง จึงหยิบก้อนหินขึ้นมา แล้วโยนไปบนผิวน้ำ

หลังจากเสียงน้ำแตกกระจายติดต่อกัน ทันใดนั้นมีเสียงฆ้องดังขึ้น

เตี้ยง

ทุกคนอดประหลาดใจไม่ได้ คิดไม่ถึงว่าเสวี่ยเฉิงอันจะเข้าเป้าในทีเดียว

ซูจื่ออวี๋หันมองจวินมู่เหนียน จวินมู่เหนียนเองก็หันมองนาง เห็นได้ชัดว่าทั้งสองคนรู้สึกว่ามีปัญหา

สาเหตุง่ายดายมาก คนอื่นล้วนให้ความสำคัญว่าเสียงฆ้องจะดังหรือไม่ ทว่าซูจื่ออวี๋กับจวินมู่เหนียนกลับตั้งใจฟังเสียงคลื่นน้ำ

คลื่นน้ำตอนที่เสวี่ยเฉิงอันโยนออกไปมีไม่มาก อย่างน้อยก็น้อยกว่าฉู่อวิ๋นหยางหลายครั้ง เช่นนั้นเขาไปเคาะโดนฆ้องได้อย่างไร?

เรื่องนี้ต้องมีเงื่อนงำ

แต่ก็น่าแปลก การเล่นในครั้งนี้ ดูเหมือนไม่มีประโยชน์ใด แล้วใครเป็นผู้ลงมืออยู่ด้านหลัง? จุดประสงค์คืออะไร?

ยังไม่ทันที่ซูจื่ออวี๋จะได้คิดอย่างละเอียด ด้านจวินมู่ฉงรีบเอ่ยปากทันที

“ฮ่าฮ่าฮ่า นายน้อยเสวี่ยถ่อมตัวเกินไปแล้ว คิดไม่ถึงว่าฝีมือของนายน้อยเสวี่ยจะร้ายกาจเพียงนี้”

เสวี่ยเฉิงอันยิ้ม เห็นได้ชัดว่าเขาเองก็คิดไม่ถึงว่าตัวเองจะโยนไปโดนฆ้อง เสวี่ยเฉิงอันเอ่ยปาก

“ท่านอ๋องสี่กล่าวชมกันเกินไป แค่บังเอิญเท่านั้น”

จวินมู่ฉงเดินเข้าไปตบบ่าเสวี่ยเฉิงอัน ทำท่าเหมือนเป็นเพื่อนที่ดี พร้อมหัวเราะบอกว่า

“นายน้อยเสวี่ยอยากถามคำถามใดหรือ บอกไว้ก่อนนะ ว่าท่านจะถามเรื่องความลับทางทหารของตงโจวไม่ได้นะ ฮ่าฮ่าฮ่า”

เสวี่ยเฉิงอันก็หัวเราะไปด้วย เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะถามอะไรดี เพราะเขาคิดไม่ถึงว่าตัวเองจะโยนไปถูกฆ้อง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน