ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 682

จวินมู่เหนียนนอนหลับตาอยู่บนเตียง และตั้งใจเว้นที่วางครึ่งหนึ่งรอซูจื่ออวี๋

มีฉากกั้นอยู่ด้านหน้าเตียงบดบังสายตาของจวินมู่เหนียน เขาสามารถได้ยินเสียงการเข้าออกของซูจื่ออวี๋ แต่เขาไม่รู้ว่านางกำลังยุ่งกับอะไร

หลังจากคิดเรื่องนี้ ซูจื่ออวี๋รักความสะอาด ดังนั้นนางน่าจะอาบน้ำก่อนเข้านอน

จวินมู่เหนียนถอนหายใจ และรออย่างอดทน

เสียงกรอบแกรบยังดังอยู่นอกฉากกั้น แต่กลับไม่มีเสียงน้ำ จวินมู่เหนียนรู้สึกสงสัย แต่เขาก็ยังกลัวเสียหน้า ไม่ยอมหันไปมอง

จนกระทั่งข้างนอกสงบลง จวินมู่เหนียนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก คิดว่าน่าจะเข้ามานอนแล้ว

ผ่านไปหนึ่งถ้วยชา แต่ซูจื่ออวี๋ก็ยังไม่เข้ามา

ผ่านไปหนึ่งก้านธูป ยังคงไม่มีการเคลื่อนไหวอะไร

ครึ่งชั่วยาวผ่านไป เสียงหายใจที่ยาวเหยียดก็ดังมาจากนอกฉากกั้น

จวินมู่เหนียนขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ เขาไม่สามารถทนได้ลุกขึ้นแล้วเดินอ้อมฉากกั้น อยากรู้ว่าซูจื่ออวี๋ทำอะไรกันแน่

ทันทีที่เห็น เขาก็โกรธจนแทบล้ม

ที่แท้ซูจื่ออวี๋ก็วางฟูกลงบนพื้น ในขณะนี้ สาวน้อยคนนั้นหลับใหลไปแล้ว

หากเป็นคนอื่น จวินมู่เหนียนคงจะอุ้มคนขึ้นมาแล้วโยนออกไป

แต่เมื่อเผชิญหน้ากับซูจื่ออวี๋ที่กำลังนอนหลับสนิท จวินมู่เหนียนก็รู้สึกหมดจนปัญญา

จวินมู่เหนียนถอนหายใจ ในใจก็คิดว่า อย่าพึ่งปลุกซูจื่ออวี๋ให้ตื่นดีกว่า ปล่อยให้นางพักผ่อนให้เต็มที่

แต่เมื่อเขากลับมาที่เตียง เขากลับนอนไม่หลับ

จวินมู่เหนียนได้แต่ด่าอยู่ในใจ “ยัยเด็กบ้า ข้าจะบ้าเพราะเจ้าแล้วจริงๆ”

ซูจื่ออวี๋หลับลึกมาก แทบไม่ได้ยินสิ่งที่จวินมู่เหนียนพูด ดูเหมือนว่าจวินมู่เหนียนจะขอโทษเสียงเบาแบบนี้แค่ตอนที่ซูจื่ออวี๋หลับเท่านั้น

เมื่อแม่นางที่ใจรักอยู่ในอ้อมกอด ท่านอ๋องที่หงุดหงิดในที่สุดก็หลับได้

......

ซูจื่ออวี๋ทางนี้หลับลึก แต่จวินมู่เยว่ทางนั้นกำลังทุกข์ทรมาน

จวินมู่เยว่ยังคงนึกถึงเรื่องผงที่ซูจื่ออวี๋ให้โรยอยู่ในป่า ไม่ใช่บอกว่าคืนนี้จะได้รู้ว่าอันเป่ยเยว่แอบพบใครในป่าคืนนี้ไม่ใช่หรือ?

แต่นี่ก็เที่ยงคืนแล้ว ทุกคนก็หลับแล้ว แต่ทำไมทางซูจื่ออวี๋ถึงไม่เคลื่อนไหวเลยเล่า?

จวินมู่เยว่ที่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น ก็เดินไปมาในกระโจม เฟยเย่ที่เฝ้าประตูเห็นดังนั้นจึงถามว่า “ท่านอ๋อง ท่านนอนก่อนดีหรือไม่? พรุ่งนี้เช้าตรู่ก็ต้องรีบออกเดินทางแล้ว”

เฟยเยี่ยก็เอ่ยเสริมอีกว่า “ใช่ ฝ่าบาท ไปนอนก่อนเถอะ มีเรื่องอะไร ไว้รอพรุ่งนี้เช้าค่อยไปถามพระชายาดีหรือไม่? ข้าเห็นว่าเทียนในกระโจมของท่านอ๋องฉินหลับไปนานแล้ว น่าจะนอนกันหมดแล้วกระมัง”