ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 702

จวินมู่เหนียนชะงักไป รู้สึกว่าคำออดอ้อนของซูจื่ออวี๋ผิดปกติไปบ้าง เขาเตรียมจะเอ่ยปากตอบรับ ซูจื่ออวี๋พูดต่อ

“โอ๊ย ข้าลืมไปเลย ที่นี่มีตั้งสิบกว่าบ่อ พวกเราไม่ต้องแบ่งก่อนหลัง อาบพร้อมกันได้เลย ท่านอ๋องต้องอาบอยู่ข้างห้องข้านะ ไม่อย่างนั้นข้าอาบคนเดียวแล้วไม่ได้ยินเสียงท่านอ๋อง ข้ารู้สึกกลัว”

จวินมู่เหนียนครุ่นคิดแล้วเอ่ยปาก

“เหตุใดต้องอาบข้างกัน อาบด้วยกันไม่ดีกว่าหรือ?”

ใบหน้าซูจื่ออวี๋แดงระเรื่อ ก้มหน้าบอกว่า

“ไม่ได้เจ้าค่ะ ที่นี่มีคนอื่นอยู่ด้วย ท่านอ๋องต้องสำรวมนะเพคะ”

จวินมู่เหนียนยื่นมือไปจับมือนาง

“ได้ได้ได้ รอให้กลับไปถึงจวนอ๋อง ค่อยอาบน้ำร่วมกับพระชายา”

มุมปากซูจื่ออวี๋กระตุก แม้รู้ว่าจวินมู่เหนียนร่วมมือแสดงละครกับนาง แต่ได้ยินเขาพูดแบบนี้ ใบหน้านางร้อนวูบวาบอย่างอดไม่ได้

ซูจื่ออวี๋กระแอมสองสามที แล้วดึงมือกลับมา จากนั้นเข็นจวินมู่เหนียนกลับไปที่ห้องพัก ก่อนจากไป นางเห็นอานเป่ยเยว่แสดงสายตาโกรธแค้นออกมาอย่างเปิดเผย

เห็นได้ชัดว่าอานเป่ยเยว่ได้ยินการสนทนาเมื่อสักครู่

……

หลังจากทุกคนแยกย้ายกลับห้องพักไปแล้ว ซอยเปลี่ยวตรงข้ามประตูโรงเตี๊ยมมีคนสองคนเดินออกมา

คนหนึ่งเป็นชายหนุ่มที่สวมเสื้อทำจากผ้าหยาบ ใส่รองเท้าทหาร เห็นได้ชัดว่าเป็นคนจากหน่วยทหารหลงอู่

ส่วนอีกคนเป็นตาแก่หลังค่อม ใบหน้าเต็มไปด้วยริ้วรอย ดวงตาเล็กเหมือนเม็ดทั่ว ดูปุ๊บก็รู้ว่าไม่ใช่คนดี

ชายหนุ่มเอ่ยปาก

“เห็นชัดหรือยัง?”

ตาแก่หลังค่อมลำบากใจ

“ใต้เท้า อยู่ไกลเหลือเกิน เห็นหน้าไม่ชัดจริงๆ”

ชายหนุ่มขมวดคิ้ว อย่าว่าแต่ตาแก่นี่จะเห็นไม่ชัด ตัวเขายืนอยู่ที่นี่ก็มองไม่ชัดเช่นกัน

เพียงแต่เบื้องบนมีคำสั่ง ไม่ให้เข้าใกล้มากเกินไป เพื่อไม่ให้ตาแก่นี่ได้ยินเสียงพูดคุยด้านใน กลัวรู้ฐานะซูจื่ออวี๋แล้วไม่กล้าลงมือ

ชายหนุ่มครุ่นคิด หญิงสาวที่อยู่ในงานเลี้ยงคืนนี้ อานเป่ยเยว่อยู่ในชุดสีแดง หนานหยวนหรัวอยู่ในชุดสีม่วง ซูจื่อเยียนอยู่ในชุดสีเหลืองอ่อน ส่วนซูจื่ออวี๋อยู่ในชุดสีขาวนวล

ชายหนุ่มหยิบถุงเงินที่มีเงินเต็มถุงออกมาวางไว้บนมือตาแก่หลังค่อม

“ไปจัดการงานของเจ้าได้แล้ว ต้องจัดการให้เรียบร้อย!”

ตาแก่รับคำสั่งแล้วจากไป

……

หลังจากตาแก่หลังค่อมจากไปแล้ว ชายหนุ่มก็จากไปเช่นกัน เขาหักเลี้ยวหายครั้ง ไปที่ซอยเปลี่ยวอีกแห่งหนึ่ง ฉงซานกำลังรอเขาอยู่ที่นั่น

เมื่อฉงซานเห็นเขาจึงเอ่ยปากถาม

“เรียบร้อยแล้วหรือ?”

ชายหนุ่มพยักหน้า

“ใต้เท้าวางใจได้ ข้าน้อยสั่งการเรียบร้อยแล้ว”

ฉงซานหยิบตั๋วเงินมูลค่าห้าร้อยตำลึงให้ชายหนุ่ม

“นำตั๋วเงินนี่ไป แล้วรีบออกไปจากเมืองหลวง ไปที่ใดก็ได้ ต้องปกปิดชื่อแซ่ให้มิดชิด”