ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 701

อานเป่ยเยว่เอ่ยอย่างโมโห

“ไม่ได้ ไม่ได้ ท่านต้องรับปากข้า! คืนนี้ต้องกำจัดนางซะ”

ความอดทนของจวินมู่ฉงใกล้จะหมดลง เพราะอานเป่ยเยว่โหวกเหวกเสียงดัง ไม่ช้าคงมีคนมาที่นี่

ถ้าตรงหน้าไม่ใช่สตรีที่เขารักมาตลอด เขาคงจะดึงกระบี่ออกจากฝัก บั่นคอนางไปนานแล้ว

จวินมู่ฉงถอนหายใจ

“ได้ได้ได้ ข้ารับปากเจ้า ถ้าคืนนี้ซูจื่ออวี๋ออกไปอาบน้ำคนเดียว ข้าจะลงมือฉุดนาง ดีหรือไม่?”

อายเป่ยเย่ว ตาลุกวาว พร้อมเอ่ยถาม

“ท่านแน่ใจหรือ?”

จวินมู่ฉงยื่นมือไปกอดอานเป่ยเยว่ พร้อมลูบผมนางเบามือ ปลอบโยนว่า

“แน่นอน แน่นอน เพื่อเจ้าแล้ว พี่ฮวายหยงยินดีทำทุกอย่าง”

อานเป่ยเยว่เม้มปากยิ้ม ในที่สุดก็โล่งอก

……　　

หลังจากอานเป่ยเยว่ไปแล้ว จวินมู่ฉงเรียกองครักษ์ฉงซานเข้ามา

ฉงซานเอ่ยถาม

“ท่านอ๋องมีเรื่องใดให้รับใช้?”

จวินมู่ฉงครุ่นคิดแล้วเอ่ยปาก

“ที่เขาลั่วเสียมีซ่องเถื่อนที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งใช่หรือไม่?”

ฉงซานชะงักไป ผ่านไปสักครู่จึงกล่าวว่า

“เหมือนจะมีขอรับ ซ่องนั่นราคาถูกมาก เงินแค่สิบอีแปะก็นอนกับหญิงสาวได้แล้ว ได้ยินว่าด้านในวุ่นวายมาก หนำซ้ำล้วนเป็นหญิงสาวที่ถูกฉุดคร่ามาทั้งสิ้น ท่านอ๋องถามทำไมหรือ? หรือท่านอ๋องอยากสืบคดีของโจรปล้นสวาทในเมือง?”

จวินมู่ฉงส่ายหน้า

“ไม่ ข้ามีเรื่องให้เจ้าช่วยจัดการเรื่องหนึ่ง”

หลังจากฉงซานได้ยินคำสั่งของจวินมู่ฉง อดประหม่าไม่ได้ พร้อมถามว่า

“ท่านอ๋องทำเช่นนี้ได้หรือ?”

จวินมู่ฉงเอ่ยปากอย่างรำคาญ

“ได้หรือไม่ได้ไม่สำคัญ สำคัญคือต้องมีการกระทำ ไม่อย่างนั้นยัยเด็กบ้าอานเป่ยเยว่ ไม่รู้ว่าจะก่อเรื่องบ้าๆอะไรขึ้นมาอีก”

“ท่านอ๋องรอง ข้าได้ยินมาว่าด้านหลังโรงเตี๊ยมลั่วเสีย ล้วนเป็นบ่อน้ำร้อนใช่หรือไม่?”

จวินมู่หลานนึกว่าอานเป่ยเยว่ชวนคุยจึงพยักหน้า

“ถูกต้อง บ่อน้ำร้อนของที่นี่ถูกออกแบบมาอย่างดี ล้วนถูกแบ่งเป็นบ่อน้ำร้อนขนาดเล็กทีละบ่อ ระหว่างบ่อจะมีกำแพงกั้นมิดชิด ทุกคนสามารถดื่มด่ำเพียงลำพัง ไม่รบกวนกัน นี่คือข้อดีของที่นี่ บ่อน้ำร้อนของที่นี่เป็นน้ำไหลผ่าน เหมาะแก่การบำรุงร่างกายอีกทั้งยังสะอาด คืนนี้ทุกคนสามารถไปทดลองได้”

อานเป่ยเยว่รีบบอก

“เช่นนั้นคงดีมาก การแช่น้ำร้อนคงทำให้หายเหนื่อยล้า”

จวินมู่หลานหัวเราะบอกว่า

“ถูกต้อง การเดินทางอีกสามวันจากนี้ เราจะค้างแรมกันข้างนอก คืนนี้ทุกคนต้องพักผ่อนให้เต็มที่”

ทุกคนหัวเราะ แสดงออกว่าอีกเดี๋ยวจะไปทดลองบ่อน้ำร้อน

ตั้งแต่ต้นจนจบ ซูจื่ออวี๋เอาแต่ดื่มน้ำแกง เมื่อได้ยินสิ่งที่จวินมู่หลานพูดคุยกับอานเป่ยเยว่ เพียงยักคิ้วเล็กน้อย ไม่ได้มีปฏิกิริยาใดมากนัก

หลังจากดื่มเหล้าและทานอาหารไปพอสมควร ทุกคนอิ่มหนำแล้วจึงทยอยจากไป

ก่อนเข้าห้องพัก ซูจื่ออวี๋เหลือบมองประตูทางเข้าโรงเตี๊ยม มุมปากยกขึ้นจนเป็นรอยยิ้มเยือกเย็น

“ท่านอ๋อง อวี๋เอ๋อร์เหนื่อยมาก ให้อวี๋เอ๋อร์อาบก่อนได้หรือไม่?”