ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 706

ระหว่างที่จับตัวไม่ได้ทำให้ใครแตกตื่น เถี่ยโถวยังนึกว่างานประสบความสำเร็จมาก แต่ไม่รู้ว่าทุกการกระทำของเขา ไม่ได้เล็ดลอดหูของจวินมู่เหนียนเลย

จวินมู่เหนียมองซูจื่ออวี๋ที่กำลังสะลึมสะลือในอ้อมกอด รู้สึกจนใจเหลือเกิน ยัยเด็กคนนี้ประมาทนัก ยังมีแก่ใจนอนหลับไปได้

จวินมู่เหนียนกอดซูจื่ออวี๋เอาไว้แล้วขยับตัว พูดเสียงอ่อน

“อวี๋เอ๋อร์ อวี๋เอ๋อร์ ตื่นได้แล้ว พวกเขาไปแล้ว”

ซูจื่ออวี๋ลืมตาขึ้นมาอย่างมึนงง นางขยี้ตาไปด้วย พลางพูดไปด้วยว่า

“ข้า...ข้านอนหลับไปหรือ?”

จวินมู่เหนียนหัวเราะ

“ถูกต้อง โดนจับตัวไปขายก็ไม่รู้เรื่องหรอก”

ซูจื่ออวี๋เบะปาก บ่อน้ำร้อนที่นี่สบายเกินไปแล้ว อุณภูมิสูงบวกกับนางอยู่ในอ้อมกอดจวินมู่เหนียน รู้สึกปลอดภัยมาก จึงผ่อนคลายลงอย่างไม่รู้ตัว

เมื่อคิดได้แบบนั้น หัวใจซูจื่ออวี่กระตุกวาบ นางไม่เคยสังเกตเลย ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อใด นางถึงได้เชื่อใจและพึ่งพิงจวินมู่เหนียนมากขนาดนี้ไปแล้ว

ซูจื่ออวี๋รู้สึกว่าแก้มร้อนวูบวาบ จึงรีบเปลี่ยนเรื่อง

“มีความเคลื่อนไหวแล้วหรือ?”

จวินมู่เหนียนเอ่ยปาก

“น่าจะถูกจับตัวไปแล้ว”

ซูจื่ออวี๋ไม่ได้ดีใจมากนัก แต่กลับมองจวินมู่เหนียนอย่างกังวล

จวินมู่เหนียนเห็นสีหน้าของนาง จึงยักคิ้วด้วยความสงสัย

“ทำไม?”

ซูจื่ออวี๋เม้มปาก

“ด้วยความแค้นที่อานเป่ยเยว่มีต่อข้า เรื่องที่สั่งการต้องโหดร้ายอย่างมาก นางถูกจับตัวไปอย่างนี้ เกรงว่า...คงจะอันตรายมาก ท่านจะรู้สึกว่า...จะรู้สึกว่า....”

ซูจื่ออวี๋ลำบากใจที่จะพูดออกไป แต่จวินมู่เหนียนกลับพูดออกมาตรงๆ

“จะรู้สึกว่าเจ้าโหดเหี้ยมอำมหิตหรือไม่?”

ตัวของซูจื่ออวี๋แข็งค้าง มองจวินมู่เหนียนด้วยดวงตาเบิกกว้าง ภายในดวงตาคือความกังวลที่นางมองไม่เห็น

จวินมู่เหนียนยื่นมือไปกอดซูจื่ออวี๋ให้กระชับขึ้น

“ข้าจะรอเจ้าอยู่ด้านนอก เมื่อที่นี่เกิดเรื่อง เจ้าสี่ต้องเพ่งเล็งเจ้าแน่ หลังจากออกไปจากบ่อน้ำร้อน เจ้าห้ามไปไหนเด็ดขาด รู้หรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าแรงๆ

……

ตอนซูจื่ออวี๋ออกมาจากบ่อน้ำร้อน เจอกับหนานหยวนหรัวและซูจื่อเยียนพอดี ทั้งสองคนสีหน้ายิ้มแย้ม เห็นได้ชัดว่าสบายตัวมาก

ซูจื่อเยียนหันมองซูจื่ออวี๋

“โอ๊ย น้องพี่ เจ้าไม่มีคนคอยรับใช้ แต่ก็ไม่อาจเดินออกไปทั้งที่ปล่อยผมสยายเช่นนี้ได้ จากที่นี่กลับไปที่ห้องพัก ต้องเดินผ่านสวนหย่อม หากไปเจอกับพวกท่านอ๋องเข้า ไม่เป็นการเสียมารยาทหรือ?”

หนานหยวนหรัวทำสีหน้าเย็นชาไม่พูดจา นางมีความสุขที่ได้เห็นสองพี่น้องกัดกัน

ซูจื่ออวี๋หัวเราะ

“ไม่ต้องให้ท่านพี่ต้องเป็นห่วง” พูดจบ ซูจื่ออวี๋นำมู่หลีออกมาสวมไว้บนหัว รอบมู่หลีคือผ้าบางสีขาวผืนยาว บดบังจากหัวลงไปถึงเอว ไม่ว่าใครก็มองไม่เห็นผู้ที่อยู่ด้านใน ว่ามีหน้าตาเป็นอย่างไร

ซูจื่อเยียนหาเรื่องใส่ตัวไปหนึ่งครั้ง ต่อมาทำเสียงฮึดฮัดแล้วออกไปจากบ่อน้ำร้อนก่อน

หนานหยวนหรัวและซูจื่ออวี๋ทยอยตามไป แต่กลับไม่มีใครสังเกตเห็น ว่าบ่อที่อานเป่ยเยว่เข้าไป ไม่มีความเคลื่อนไหวใดเลย