ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 735

ผางอิงแต่งกายด้วยชุดทหารโดยที่ด้านหลังของเขามีรองแม่ทัพสองนายและกองทหารหนึ่งกอง เขาเดินมาอยู่ตรงหน้าทุกคนพร้อมกับประสานมือทำความเคารพ “ข้าแม่ทัพผางอิง คารวะท่านอ๋องและองค์รัชทายาทอวิ๋นหยาง”

จวินมู่หลานโบกมือแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ทหารยังไม่ได้ถอดชุดเกราะ ไม่ต้องสุภาพ”

ผางอิงยิ้มแล้วพูดว่า “เป็นข้าที่เสียมารยาทแล้ว ข้าไม่สามารถคาดเดาได้ว่าท่านอ๋องจะมาถึงเมื่อใด วันนี้เป็นวันฝึกทหารพอดี จึงยังไม่ได้เปลี่ยนชุดเกราะ ข้าหวังว่าอ๋องรองจะยกโทษให้ข้า”

ซูจื่ออวี๋เลิกคิ้ว เห็นชัด ๆ ว่าพวกเขาล่าช้ากว่าที่คาดไว้ แต่ผางอิงคนนี้กลับเอาความผิดไว้ที่ตัวเอง ดูเหมือนว่าผางอิงตั้งใจจะผูกมิตรกับจวินมู่หลาน?

คนปลิ้นปล้อนเช่นนี้ดูไม่เหมือนแม่ทัพเลย

จวินมู่หลานกล่าวต่อ “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เตรียมพื้นที่ล่าสัตว์ไว้แล้วหรือยัง?”

ผางอิงพยักหน้าและกล่าวว่า “ท่านอ๋องโปรดวางใจ ทุกอย่างเตรียมการไว้หมดแล้ว ตามกฎของทหารแล้ว ที่ค่ายไม่สามารถพักค้างคืนได้ ดังนั้นข้าจึงตั้งกระโจมไว้ตรงกลางพื้นที่ล่าสัตว์ ข้า จะนำท่านทั้งหมดไปที่นั่นเดี๋ยวนี้”

จวินมู่หลานพยักหน้าและมองกองทัพทั้งสองด้านของผางอิง เขาไม่ได้รีบตอบและถามว่า “ข้าจำได้ว่ามีรองแม่ทัพที่อยู่ข้างกายเจ้าผู้หนึ่งมีความสามารถในการยิงธนูได้แม่นยำ เหตุใดวันนี้จึงไม่เห็นเขามา?”

ยิงธนูได้แม่นยำ?

เมื่อได้ยินสิ่งที่จวินมู่หลานพูด ซูจื่ออวี๋และจวินมู่เหนียนก็ชำเลืองมองกันโดยไม่รู้ตัว หรือว่าจวินมู่หลานก็กำลังมองฉินฝานรั่วเช่นกัน

จวินมู่เหนียนส่ายหัวเล็กน้อยให้ซูจื่ออวี๋ เพื่อเป็นการส่งสัญญาณให้ซูจื่ออวี๋ว่าอย่าเครียดเกินไปเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เป็นจุดสนใจ

ซูจื่ออวี๋ค่อย ๆ ก้มหน้าลงเพื่อซ่อนอารมณ์บนใบหน้าของตัวเอง แต่กลับตั้งใจฟัง นางอยากได้ยินสิ่งที่ผางอิงจะพูด

ผางอิงมีสีหน้าลำบากใจ เขาลองถามว่า “ท่านอ๋องหมายถึง...ฉินฝานรั่ว?”

จวินมู่หลานมองจวินมู่ฉง เขาพยายามแสดงให้เห็นว่าเขาจำไม่ได้ และถามถึงขึ้นมาเฉย ๆ

“อะไรนะ?!” จวินมู่หลานแทบจะกระเด้งตัวขึ้น ตอนงั้นหรือ นั่นไม่ได้หมายถึงการตัดส่วนนั้นทิ้งหรือ? เช่นนั้นยังจะแต่งกับองค์หญิงและสืบทอดวงศ์ตระกูลได้อย่างไร?

ผางอิงเห็นสีหน้าของจวินมู่หลานที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ใจของเขาก็สั่นระรัว หรือว่าฉินฝานรั่ว อ๋องรองและอ๋องสี่มีความสัมพันธ์กัน?

หากเป็นเช่นนี้จริง เราก็จะตอนเขาไม่ได้ คง...โดนฆ่าทันที!

ผางอิงเหลือบมองทหารที่อยู่ข้างกายเขา ทหารนายนั้นก็ได้ออกไปทันที แต่เขายังไม่ทันเดินไปถึงสองก้าว เขาก็ได้ยินผู้หญิงคนหนึ่งพูดว่า “เอ๊ะ? เจ้านี่มันยัง? ท่านอ๋องยังไม่ทันไป เจ้าจะไปไหน?”

ทุกคนมองไปยังต้นเสียงและพบว่าคนที่พูดคือชายาอ๋อง ซูจื่ออวี๋

ทหารคนนั้นตกใจจนโงนเงนและรีบคุกเข่าลงพื้นพร้อมกับพูดว่า “ข้าน้อย...ข้าน้อยจะจัดอาหารเย็นให้กับท่านทั้งหลาย”

คำพูดนี้ฟังดูฝืนไปหน่อย เรื่องการเตรียมอาหาร ควรจะเป็นความรับผิดชอบของหัวหน้าและตอนนี้ก็มืดแล้ว อาหารจึงควรจัดเตรียมไว้นานแล้วถึงจะถูก ดังนั้นจึงไม่สมเหตุสมผลที่ทุกคนเพิ่งมาถึงประตูใหญ่ถึงได้คิดจะไปฆ่าวัวฆ่าไก่?