ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 736

จวินมู่หลานกับจวินมู่ฉงหาใช่คนโง่ แม้ว่าพวกเขาจะคิดว่ามีบางอย่างแปลก ๆ ก็ตาม

จวินมู่ฉงกล่าวว่า “ผางอิง! พาข้าไปเจอฉินฝานรั่วเดี๋ยวนี้!” นี่เป็นการออกคำสั่ง

ผางอิงกำหมัดแน่น เขาคิดหาวิธีจัดการกับมันอยู่ภายในใจ แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้พูด รองแม่ทัพเสียนควนได้กล่าวขึ้นมาว่า “ท่านอ๋องสี่ ข้าเกรงว่ามันจะไม่น่าดูหลังจากการถูกตอน และไม่รู้ว่าข้าจะรอดจากความทรมานนี้หรือไม่ หากตายจะไม่เป็นความโชคร้ายหรือ? ท่านอ๋องสี่ลอง…”

สีหน้าของจวินมู่ฉงมืดลง เขาเอ่ยขัดจังหวะคำพูดของเสียนควานด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เจ้าไม่เข้าใจที่ข้าพูดหรือ? หรือว่าค่ายจูเชว่ของพวกเจ้ามีความลับที่ปิดบังเอาไว้? ต้องการฆ่ารองแม่ทัพในกองทหารหรือ?”

ด้วยน้ำเสียงอันเกรี้ยวกราดนี้ทำทุกคนคุกเข่าลงขออภัยโดยมีผางอิงเป็นผู้นำ

ผางอิงกล่าวว่า “ฝ่าบาทรอง ฝ่าบาทสี่ แน่นอนว่าค่ายจูเชว่อย่างไม่มีการขายผ้าเอาหน้ารอดอย่างแน่นอน ฉินฝานรั่วฝ่าฝืนกฎทหารจริงขอรับ!”

จวินมู่หลานเอ่ยปากพูดด้วยความโกรธ “ข้าอยากไปเจอเขาก่อน เจ้าฟังภาษาคนไม่เข้าใจหรือ?”

ผางอิงรู้ว่าเขาไม่สามารถขัดขืนจวินมู่หลานได้ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพูดอย่างใจเย็น “เสียนควาน เจ้าไปนำตัวเขามาที่กระโจมกลาง”

เสียนควานยอมรับคำสั่ง “ขอรับ!”

เมื่อจวินมู่หลานเห็นแบบนี้จึงกล่าวเสริมว่า “ลั่วไป๋ หันถิง เจ้าไปกับรองแม่ทัพ หากมีชีวิตต้องได้เจอตัว หากตายต้องได้เห็นศพ!”

แบบนี้มันหมายความว่าไม่ไว้วางใจผางอิงแล้ว

จวินมู่ฉงยังกล่าวอีกว่า “ในค่ายควรมีโสเภณีประจำค่าย ต่อจะให้ตึงเครียดอย่างไร ก็ไม่ควรจะหนีออกจากค่ายไปลักพาตัวสตรีมิใช่หรือ?”

ผางอิงถอนหายใจและพูดว่า “เฮ้อ ท่านอ๋องทั้งสองว่ากันตามตรง เรื่องนี้ข้าเองก็มีส่วนรับผิดชอบ ห่างจากค่ายจูเชว่ไปสามสิบลี้มีหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ชื่อว่าหมู่บ้านตระกูลหลี่ หมู่บ้านตระกูลหลี่นั้นทำการปลูกผัก นอกจากจะใช้ทำอาหารกินเองแล้ว ส่วนใหญ่จะนำมาขายให้ค่ายจูเชว่ของเรา ในหมู่บ้านนั้นมีครอบครัวเกษตรกรที่มีกันอยู่เพียงสองพี่น้อง พี่สาวคือหลี่ชุนซิ่ง และน้องชายคือหลี่ชิวสือ เพราะหลี่ชิวสือยังเป็นเด็ก คนที่นำผักมาส่งจึงเป็นหลี่ชุนซิงผู้มีใบหน้างดงาม ข้าไม่รู้ที่มาที่ไปว่าเหตุใดจึงไปตกเป็นเป้าหมายของสัตว์ร้ายฉินฝานรั่วผู้นั้น”

เมื่อเสียนควานได้ยินดังนั้น เขาจึงได้รีบกล่าวเสริมว่า “ท่านอ๋องทั้งสองผู้เฉียบแหลม ฉินฝานรั่วขืนใจหลี่ชุนซิ่งในห้องเก็บผัก พี่น้องทหารหลายนายต่างเห็นกันหมด หลังจากนั้นแม่ทัพผางก็ขอให้ฉินฝานรั่วแต่งงานกับหลี่ชุนซิ่ง ทำให้เรื่องใหญ่กลายเป็นเรื่องเล็ก ส่วนเรื่องเล็กก็แล้วกันไป แต่ไม่ว่าอย่างไรฉินฝานรั่วก็ไม่ยอมรับการกระทำอันน่ารังเกียจที่เขาได้ทำไว้ แม่ทัพผางจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องจัดการฉินฝานรั่วตามกฎทหาร”

จวินมู่หลานและจวินมู่ฉงมองหน้ากัน พวกเขากลับคิดว่าปัญหานี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ในสายตาขององค์ชายอย่างพวกเขา การร่วมนอนกับหญิงสาวชาวนาไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ในกรณีที่เลวร้ายที่สุดคือพานางเข้าไปเป็นนางบำเรอในบ้าน ตอนนี้ข้าแค่หวังว่าลั่วไป๋และหันถิงจะสามารถช่วยชีวิตของฉินฝานรั่วได้ ไม่เช่นนั้นเรื่องการแต่งงานคงจะไม่มีโอกาส

จวินมู่หลานกล่าวว่า “เรื่องนี้…เกิดขึ้นเมื่อใด? ตรวจสอบให้กระจ่างและถามหาที่มาที่ไปแล้วหรือ? ฉินฝานรั่วเป็นรองแม่ทัพค่ายจูเชว่มียศเป็นอันดับสี่ หากเขาต้องการสาวชาวนาสักคน ยังต้องบังคับหรือ?”