ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 737

ผางอิงถอนหายใจและพูดว่า “เรียนฝ่าบาทรอง เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อคืนวานนี้ เมื่อวานนี้ทั้งวัน ข้าพยายามเกลี้ยกล่อมรองแม่ทัพฉินให้สารภาพ ข้ายังชักจูงให้หลี่ชุนซิ่งยินยอมแต่งงาน แต่ไม่รู้ว่าฉินฝานรั่วกินลูกตุ้มเหล็กจากบ้านใดมา เขาเอาแต่ปฏิเสธและไม่รับผิดชอบ หลี่ชุนซิ่งพยายามฆ่าตัวตายแล้วครั้งหนึ่งแต่ได้รับความช่วยเหลือจากน้องชายของนาง ชาวบ้านของหมู่บ้านหลี่ล้อมรอบค่ายจูเชว่ของพวกเราเมื่อวาน โดยต้องการให้ข้าอธิบายเรื่องนี้ ข้าเองก็จนปัญญาจึงได้ตัดสินโทษเช่นนี้”

เสียนควานรีบพูดขึ้นมาว่า “ใช่แล้วฝ่าบาทรอง จับคนร่วมประเวณีได้คาหนังคาเขา ทั้งสองคนนอนไม่เรียบร้อยอยู่บนเตียงเดียวกัน และมีสายตานับสิบคู่พบเห็น หลอกไม่ได้”

จวินมู่หลานมองจวินมู่ฉง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความลำบากใจ ในขณะที่กำลังกังวลไม่รู้ว่าจะตอบว่าจะอย่างไรเมื่อได้พวกเขาก็ได้ยินซูจื่ออวี๋พูดว่า “รองแม่ทัพเสียนพูดว่าอะไรนะ จับคนร่วมประเวณีได้คาหนังคาเขาหรือ?”

เสียนควานมองซูจื่ออวี๋และเม้มปากก่อนจะพูดว่า “ข้าพลั้งปากไปแล้ว ทำให้แสลงหูของชายาฉินอ๋อง ข้าหวังว่าพระนางจะยกโทษให้ข้า”

ซูจื่ออวี๋โบกมือแล้วถามอย่างไม่ใส่ใจ “ข้าขอถามอะไรสักหน่อ เมื่อครู่เจ้าบอกว่า...ร่วมประเวณีหรือ?”

เสียนควานขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ และในที่สุดก็พยักหน้าและพูดว่า “เอ่อ...เรียนพระชายา มันเป็นเช่นนั้น”

ซูจื่ออวี๋หัวเราะเบา ๆ และพูดกับจวินมู่เหนียน “ท่านอ๋อง ท่านได้ยินหรือไม่? น่าแปลกเสียจริง ทหารกลุ่มหนึ่งไปยังห้องเก็บผัก ไม่ใช่เพื่อส่งผักหรือรับผัก และไปเพื่อร่วมประเวณี เป็นไปได้หรือว่าจะรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่ามีการล่วงประเวณีอยู่ในนั้น?”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไปทันที ความเงียบของกระโจมทำให้ทุกคนได้ยินทั้งหมด

จวินมู่เหนียนหยิบถ้วยชาขึ้นมา เขาค่อย ๆ ใช้ฝาเกลี่ยใบชาที่ลอยอยู่บนน้ำพร้อมกับพูดว่า “ชายาข้าถามเจ้า ไม่ได้ยินหรือ?”

เสียนควานตัวสั่น เขาคุกเข่าข้างหนึ่งโดยไม่รู้ตัวและกล่าวว่า “ฝ่าบาทฉินอ๋องรู้อย่างท่องแท้ ข้า...ข้าไม่รู้ว่าฉินฝานรั่วจะทำเรื่องเช่นนั้นในห้องเก็บผัก! ข้า...ข้าแค่เรื่องบังเอิญ…”

เมื่อซูจื่ออวี๋ได้ยินสิ่งนี้ นางก็เอียงศีรษะแล้วถามว่า “บังเอิญหรือ? เป็นไปได้ว่าบางเรื่องเกิดขึ้นโดยบังเอิญ แต่ในค่ายใหญ่จูเชว่แห่งนี้รายล้อมไปด้วยภูเขาและแม่น้ำ ตรงใดก็หาที่หลบได้ แล้วเหตุใดฉินฝานรั่วถึงได้กระทำไม่เลือกที่ ต้องเลือกห้องเก็บผักที่มีคนเข้าออกเพื่อทานอาหารสามเวลาเพื่อทำเรื่องแบบนั้น?”

จวินมู่หลานทุบโต๊ะแล้วพูดด้วยความโกรธ “ผางอิง มันเกิดอะไรขึ้นอะไรกันแน่? ข้าสั่งให้เจ้ารีบเล่าเรื่องทั้งหมดออกมาเดี๋ยวนี้!”

ผางอิงตัวสั่นและผลักพูดโยนความรับผิดชอบไปที่เสียนควานทันที “เสียนควาน เจ้าไต่สวนคดีนี้อย่างไร ตกลงมันกระจ่างหรือไม่?”

เสียนควานเหงื่อตก เขาตอบอึกอักว่า “ข้า...ข้า…”

จวินมู่เหนียนเอ่ยขัดจังหวะความลังเลของเสียนควาน “ในเมื่อยังไต่สวนไม่ชัดเจน เช่นนั้นตอนนี้มาเริ่มการไต่สวน”

จวินมู่เยว่รีบพูด “ถูกต้อง ไต่สวนตอนนี้ ไปพานำหลี่ชุนซิ่งอะไรนั่นกับฉินฝานรั่วมาให้หมด รวมทั้งทหารของเจ้าที่ไปยังห้องเก็บผักเพื่อจับเรื่องการร่วมประเวณียามดึกได้มา คดีที่รองแม่ทัพเสียนไต่สวนคนเดียวไม่กระจ่าง พวกเราทุกคนจะช่วยเอง!”