ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 738

ใบหน้าของเสียนควานขาวซีดทันที เขาก้มหน้าพร้อมคุกเข่าลงบนพื้น ไม่กล้าพูดอะไรสักคำ เพราะกลัวพูดผิด

ขณะเดียวกัน ลั่วไป๋กับหันถิงได้นำตัวฉินฝานรั่วกลับมาแล้ว

ฉินฝานรั่วสวมเสื้อตัวในสีขาว ขณะนี้บนเสื้อผ้าเต็มไปด้วยรอยเลือด เห็นได้ชัดว่าถูกโทษลงแส้มาแล้ว

แต่ฉินฝานรั่วเดินกลับมาเอง อย่างน้อยยังพอยืนยันได้ว่าเขาไม่ได้ถูกโทษตอน ยังเป็นบุรุษที่สมบูรณ์คนหนึ่ง

หลังจากเข้าไปในกระโจมภายในค่าย ลั่วไป๋เอ่ยปาก

“เรียนท่านอ๋อง ตอนข้าน้อยกับหัวหน้าหันไปถึงห้องทรมาน ได้บอกจุดประสงค์ชัดเจน ทว่าเจ้าหน้าที่คนนั้น ยังดึงดันที่จะลงโทษรองแม่ทัพฉิน ข้าน้อยร้อนใจจึงได้ใช้อาวุธลับทำร้ายทหารคนนั้น ขอท่านอ๋องโปรดอภัยด้วย”

แม้จะพูดว่าทำร้าย แต่ความจริงเมื่อมีดบินออกไป กลับตัดแขนคนผู้นั้นจนขาด

การทำร้ายคนอื่นในค่ายทหารไม่ใช่เรื่องเล็ก ลั่วไป๋จำเป็นต้องอธิบายสาเหตุให้ชัดเจน เพื่อป้องกันไม่ใช่ผางอิงกับเสียนควานแว้งกัด

จวินมู่หลานได้ยินดังนั้นจึงขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วหันไปเอ่ยกับผางอิง

“แม่ทัพผาง ค่ายจูเชว่ของเจ้าวุ่นวายไน้อย ทั้งฉุดคร่าหญิงสาว ทั้งจับชู้กลางดึก ตอนนี้ยังจะใช้เครื่องทรมานอีกหรือ? ในสายตายังมีกฏทหารกฏบ้านเมืองหรือไม่?”

ผางอินรีบตอบทันควัน

“ท่านอ๋องรองโปรดอภัย ข้าน้อยบกพร่องต่อหน้าที่ ข้าน้อยจะสืบเรื่องนี้ให้กระจ่าง จะไม่ปล่อยให้รองแม่ทัพฉินถูกปรักปรำแน่นอน”

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ ผางอิงหันมองเสียนควาน

“ยังไม่รีบไปนำตัวหลี่ชุนซิ่งมาที่นี่อีก ข้าจะสอบสวนเขาด้วยตัวเอง”

เสียนควานรับคำสั่งทันที

“ขอรับ ข้าน้อยจะ...”

“ช้าก่อน!” ทุกคนหันไปตามเสียง คนที่พูดเป็นซูจื่ออวี๋อีกแล้ว

ผางอิงหันมองซูจื่ออวี๋สักครู่ เริ่มมีภาพจำที่ไม่ดีต่อพระชายาอ๋องฉินคนนี้แล้ว

ซูจื่ออวี๋มองผางอิงอย่างไม่เกรงกลัว บอกว่า

รูปร่างผอมบาง ใบหน้าขาวละเอียด ดูแล้วเหมือนคนมีการศึกษา

บางทีเขาอาจจะถูกทรมานอย่างหนัก ตอนนี้จึงสีหน้าขาวซีด ขอบตาแดงก่ำ ตรงขมับมีเส้นเอ็นปูดออกมา ดูเหมือนกำลังอดกลั้นต่อความเจ็บปวด

แต่หากถูกปรักปรำ ตอนนี้อยู่ต่อหน้าท่านอ๋องมากมาย เหตุใดจึงไม่เอ่ยปากแก้ต่าง?

ซูจื่ออวี๋ยื่นมือไปจิ้มเอวของจวินมู่เยว่ จวินมู่เยว่ชะงักไปเล็กน้อย ต่อมาจึงเข้าใจ พร้อมเดินไปด้านหน้า

“เจ้าคือฉินฝานรั่วหรือ?”

ฉินฝานรั่วเงยหน้ามองจวินมู่เยว่ เขาไม่พูดไม่จา เพียงแค่พยักหน้าเท่านั้น

น่าแปลก ท่านอ๋องแปลกถามแต่กลับไม่ตอบ?

จวินมู่เยว่เอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ

“เจ้าช่างบังอาจนัก ข้ากำลังถามเจ้าอยู่ เหตุใดเจ้าจึงไม่พูดสิ่งใดเลย อยากจะโดนทำโทษหรือ?”