ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 739

ฉินฝานรั่วรีบร้อนเอ่ยปาก ทว่ายังคงพูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว แม้แต่เสียงร้องยังฟังดูแหบแห้ง

ซูจื่ออวี๋สีหน้าเยือกเย็น แล้วเอ่ยปาก

“เจ้าเป็นใบ้แล้วหรือ?”

ฉินฝานรั่วหันมองซูจื่ออวี๋ แต่สายตากลับไปปะทะกับเสียนควาน จากนั้นดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธแล้วเบือนหน้าหนี ไม่พูดสิ่งใดอีก

ซูจื่ออวี๋หันมองจวินมู่เหนียน

“ท่านอ๋อง ข้าจะไปดูสักหน่อย”

จวินมู่เหนียนไม่ได้ขัดขวาง บอกว่า

“เจียอัน ไปสกัดจุดเขาเอาไว้” ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นมิตหรือศัตรู เขาต้องคำนึงถึงความปลอดภัยของซูจื่ออวี๋ก่อน

จวินมู่เยว่พยักหน้าแล้วจี้ไปที่จุดชีพจรของฉินฝานรั่ว นางดึงข้อมือของฉินฝานรั่วขึ้นมา ผ่านไปสักครู่จึงบอกว่า

“ท่านอ๋อง เขาถูกพิษ มีคนป้อนยาพิษใบ้ให้เขา”

ซูจื่ออวี๋สังเกตว่า หลังจากที่นางบอกว่าฉินฝานรั่วกินยาพิษใบ้เข้าไป หมัดที่กำแน่นของผางอิง เห็นได้ชัดว่าคลายตัวออกมาบ้างแล้ว

ดูท่าภายในค่ายจูเฉวี่ย ไม่ค่อยสงบสักเท่าใด

จวินมู่เหนียนหันมองผางอิง พร้อมเอ่ยถาม

“แม่ทัพผาง เจ้าได้ยินหรือไม่? นี่เป็นเพราะเหตุใด?”

ผางอิงรีบโยนความผิดให้เสียนควาน เขาเอ่ยอย่างโมโห

“เสียนควาน ตกลงเป็นเพราะอะไรกันแน่? ยังไม่รีบรายงานอีก!”

ร่างของเสียนควานสั่นสะท้าน รีบบอกว่า

“คือ...คือ....เอ่อ ผู้คุมห้องทรมานบอกว่า โทษตอนจะเจ็บปวดทรมานมาก มีบางคนที่ร้องจนคอแตกระหว่างที่ได้รับโทษ ทำให้เลือดไหลย้อนกลับจนขาดอากาศหายใจ หากอยากรักษาชีวิตเอาไว้ วิธีที่ดีที่สุดคือทำให้ผู้รับโทษส่งเสียงไม่ได้ เพื่อ...เพื่อความปลอดภัย”

เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ อย่าว่าแต่คนฉลาดอย่างจวินมู่เหนียนกับซูจื่ออวี๋ แม้แต่คนเขลาอย่างจวินมู่หลาน ยังรู้ว่าเหตุผลฟังไม่ขึ้น

เห็นได้ชัดว่าเสียนควานมีปัญหา

จวินมู่หลานขมวดคิ้ว

“พวกบ่าว ไปนำชุดเครื่องเขียนมา เพื่อให้เขาเขียนคำให้การ”

“เรียนท่านอ๋องรอง ขออภัยที่ข้าน้อยไร้ความสามารถ หากเขาเพิ่งถูกพิษ ข้าย่อมมีวิธีถอนพิษให้เขา แต่ดูจากชีพจรของรองแม่ทัพฉิน เขาน่าจะถูกพิษไม่น้อยกว่าสองวันแล้ว หมดหนทางช่วยเหลือแล้วจริงๆ”

มากกว่าสองวันหรือ?

เมื่อนับวันนี้กับเมื่อวาน ก็เพิ่งจะสองวัน หรือพูดอีกอย่างก็คือ คืนวานหลังจากเพิ่งเกิดเรื่อง ฉินฝานรั่วก็ถูกจับให้กินยาพิษใบ้แล้วหรือ?

ทุกคนหันไปมองผางอิง ตัวของเขาสั่นเทา เขาไม่เคยคิดมาก่อน ว่าคนที่ติดตามจวินมู่หลานมาด้วย จะมีนายน้อยของสำนักเย่าหวาง แม้แต่ถูกพิษเมื่อใดยังสามารถตรวจดูได้

ผางอิงเค้นถามเสียนควานด้วยความตระหนก

“เสียนควาน ตกลงนี่มันอะไรกัน? เรื่องนี้สั่งให้เจ้าไปสืบมาอย่างละเอียดไม่ใช่หรือ? เหตุใดฉินฝานรั่วจึงถูกพิษตั้งแต่สองวันก่อน? ตกลงเจ้าสอบสวนชัดเจนดีแล้วหรือ?”

เสียนควานรีบตอบ

“ข้าน้อย...ข้าน้อย...ข้าน้อยได้สอบสวนอย่างกระจ่างแล้ว หลังจากสอบสวนแล้วจึงได้ป้อนยาพิษใบ้ แล้วส่งตัวเขาไปที่ห้องทรมาน ถ้าไม่เชื่อ...ถ้าไม่เชื่อ ก็ถามเขาได้เลย เขาแค่พูดไม่ได้ แต่ไม่ได้หูหนวก”

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ เสียนควานรอให้คนอื่นไปถามฉินฝานรั่วไม่ไหว จึงรีบร้อนเอ่ยปาก

“ฉินฝานรั่ว เจ้าพูดเองสิ หลังจากมอบคำให้การแล้ว เจ้าถึงถูกป้อนยาพิษใบ้ใช่หรือไม่?”