ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 757

จวินมู่เหนียนสีหน้าเคร่งเครียด รีบบอกว่า

“แย่แล้ว มีคนมา รีบหลบเร็ว!”

น่าแปลก ที่นี่ถือเป็นที่ที่ห่างไกลพอสมควร แม้จะยังไม่พ้นจากเขตของสนามล่าสัตว์ แต่ก็ไม่น่าจะบังเอิญมาพบเจอใครได้อีกในสถานที่เช่นนี้ !

ตกลงใครมาเยือนกันแน่?

ซูจื่ออวี๋เอ่ยปาก

“แล้วม้าจะทำเช่นไร?” คนหลบได้ แล้วม้าจะหลบได้อย่างไร?

จวินมู่เหนียนเดินไปที่ม้า แล้วนำสิ่งของที่บรรทุกอยู่หลังม้าลง จากนั้นตบตูดม้า แล้วให้มันวิ่งเข้าไปในส่วนลึกของผืนป่า

ทีนี้หากพวกเขาย้อนกลับมา คงไม่มีม้าให้ขี่แล้ว แต่เพื่อหลบหลีกผู้ที่อยู่ใกล้เคียง จึงทำได้เพียงเท่านี้

หลังจากม้าวิ่งไปแล้ว จวินมู่เหนียนดึงมือของซูจื่ออวี๋เอาไว้บอกว่า

“ไป ไปหลบกันเถอะ”

ทั้งสองคนเดินเข้าไปในถ้ำ พบว่าภายในถ้ำแห่งนี้ค่อนข้างใหญ่ ภายในเต็มไปด้วยหินงอกหินย้อย มองดูก็รู้ว่าเป็นถ้ำที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ ไม่มีใครมาขุดเอาไว้

ทั้งสองคนหาที่ลับตาแล้วหลบอยู่ตรงนั้น

ซูจื่ออวี๋เอ่ยปากอย่างกังวล

“พวกเขาคงไม่เข้ามาในถ้ำหรอกนะ? หากเป็นเช่นนั้น พวกเราคงต้องถูกจับในนี้ไม่ใช่หรือ?”

จวินมู่เหนียนเอ่ยปาก

“น่าจะไม่เข้ามา เพราะถ้ำที่อยู่ในป่า ส่วนมากจะเป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์ดุร้าย ดังนั้นตอนที่ผู้คนออกล่าสัตว์ จึงมักจะหลีกเลี่ยงถ้ำ” เพราะเหตุนี้ จวินมู่เหนียนถึงได้พาซูจื่ออวี๋เข้ามา

เมื่อซูจื่ออวี๋ได้ยินคำพูดของจวินมู่เหนียน มุมปากของนางอดกระตุกไม่ได้

“เช่นนั้นท่านยังพาข้าเข้ามาอีก ไม่กลัวในถ้ำมีสัตว์ร้ายหรือ?”

จวินมู่เหนียนหัวเราะเสียงเบา

“ในถ้ำแห่งนี้ไม่มี”

ซูจื่ออวี๋สงสัย

“ท่านรู้ได้อย่างไรว่าไม่มี?”

“น้องหรัวเอ๋อร์ คืนนี้พักกันที่นี่เถอะ”

ซูจื่ออวี๋กับจวินมู่เหนียนหันไปสบตากันอย่างตกตะลึง องค์รัชทายาทฉู่อวิ๋นหยางแห่งเป่ยฉู่หรือ?

ซูจื่ออวี๋เข้าใจแล้ว ฉู่อวิ๋นหยางเลือกทิศตะวันตกเฉียงเหนือ แต่เป้าหมายของเขาคือองค์หญิงสิบเอ็ด ดังนั้นตอนออกเดินทางเขามุ่งหน้าไปทิศตะวันตกเฉียงเหนือ แต่ระหว่างทางกลับเปลี่ยนไปทิศใต้ จึงต้องเดินทางผ่านทิศตะวันตก

ซูจื่ออวี๋แอบด่าฉู่อวิ๋นหยางในใจ หากพวกเขาพักอยู่ที่นี่ทั้งคืน ถ้างั้นนางกับจวินมู่เหนียน ก็ต้องหลบอยู่ที่นี่ทั้งคืนนะสิ?

น่าแปลกเหลือเกิน ไหนบอกว่าผู้ที่ออกล่าสัตว์ ไม่เข้าถ้ำอย่างไรเล่า?

ซูจื่ออวี๋หันมองจวินมู่เหนียนอย่างสงสัย จวินมู่เหนียนกลับส่ายหน้าอย่างไม่รู้ หรือว่าเขาฉลาดเกินไป ดังนั้นจึงคิดว่าคนอื่นๆก็คงจะฉลาดเหมือนเขา?

องค์รัชทายาทแห่งเป่ยฉู่ท่านนี้ หรือจะไม่มีประสบการณ์ออกล่าสัตว์แม้แต่น้อย?

ในขณะที่จวินมู่เหนียนกำลังสงสัยว่าเหตุใดฉู่อวิ๋นหยางถึงได้โง่เขลาเช่นนี้ เสียงของหนานหยวนหรัวกลับดังขึ้น

หนานหยวนหรัวเอ่ยปาก

“พี่อวิ๋นหยาง ออกมาล่าสัตว์ในป่าเข้าถ้ำไม่ได้ พี่อวิ๋นหยางไม่รู้หรือ? หรือว่า....พี่อวิ๋นหยางเก็บงำความคิดชั่วร้ายเอาไว้?”