ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 764

ถึงอย่างไร ไม่รอให้สองคนนี้ได้พูดขึ้นมาอีกประโยคที่สอง คนที่ตีชู่ซีบาดเจ็บคนนั้นก็เดินเข้ามาตรงหน้าของทั้งสอง ได้ยินแค่คนคนนั้นเอ่ยว่า “โย่ เจ้าลูกศิษย์ เจ้ามาช้าจริงๆ ทำไม? เจ้ารู้จักกับเจ้าสมองทุ่มคนนี้ด้วยหรือ?”

ซูจื่ออวี๋และจวินมู่เหนียนก็พากันเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกัน คนผู้นี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นผู้อาวุโสหัน

ซูจื่ออวี๋เอ่ยด้วยความตกใจ “ผู้อาวุโสหัน เหตุใดท่านถึง...”

เมื่อกล่าวจบไปครึ่งหนึ่ง ซูจื่ออวี๋ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ หันซูผู้นี้เคยบอกเอาไว้ว่า เขาจะมาเก็บกำยานร้อยปี ซึ่งก็คือยางสนที่เกิดมาจากไม้เทียนเจ๋อ

หันซูผู้นี้ปรากฏตัวที่นี่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

แต่เหตุใดชู่ซีถึงได้มาปรากฏตัวที่นี่ล่ะ

ซูจื่ออวี๋ก้มหน้าลงมองบาดแผลของฉกรรณ์ของชู่ซี ก่อนจะเอ่ยว่า “เจ้ารับงานมาหาเจ็ดเครื่องหอมอีกแล้วหรือ?”

ชู่ซีกุมหน้าอกลุกขึ้นนั่งอย่างยากลำบาก เห็นได้ชัดว่าบาดเจ็บไม่เบา

เขายังไม่ทันจะเปิดปากพูดอะไร หันชูคนนั้นก็พูดว่า “พวกเจ้ารู้จักกันด้วยหรือ? ตามหาเครื่องหอมทั้งเจ็ด? เขาไม่ได้มาตามหาเครื่องหอมทั้งเจ็ด เฮอะ เจ้าดูสิ...”

หันชูชี้ไปอีกทางเพื่อให้ซูจื่ออวี๋มอง ซูจื่ออวี๋ก็หันไป พบต้นไม้ต้นหนึ่งไหม้เกรียมไปแล้ว

ซูจื่ออวี๋ใจเต้นตุบๆ นี่...นี่มันไม่ใช่ไม้เทียนเจ๋อที่นางกำลังตามหาหรือ?

ซูจื่ออวี๋มองชู่ซีด้วยความตกใจแล้วเอ่ยถามว่า “งานครั้งนี้ของเจ้าคือการมาทำลายไม้เทียนเจ๋อหรือ?”

ชู่ซีมองซูจื่ออวี๋อย่างสงสัย ไม่เข้าใจกับท่าทางตกใจและหวาดกลัวของนาง เพียงพยักหน้า “มันแค่ต้นไม้ต้นหนึ่ง”

ซูจื่ออวี๋ก็ลุกขึ้นมาแล้วเดินออกห่างชู่ซีเอ่ยด้วยความโกรธ “นี่ไม่ใช่แค่ต้นไม้ต้นหนึ่ง นี่คือต้นไม้ช่วยชีวิต”

ซูจื่ออวี๋กำหมัดแน่น เห็นได้ชัดว่าโกรธมาก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน