ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 765

ชู่ซีกระตุ้นพลังภายในรักษาบาดแผล หรี่ตาไม่พูดไม่จาราวกับไม่อยากสนทนาใดๆ กับหันชู

ซูจื่ออวี๋จนใจยิ่งนักเอ่ยเกลี้ยกล่อมว่า “ที่ท่านผู้อาวุโสพูดมาก็ถูก แต่เขาเองก็ลกบาก ในเมื่อเขาได้รับบาดเจ็บแล้ว เรื่องนี้ก็ปล่อยมันไปดีหรือไม่?”

หันชูไหวไหล่แล้วกล่าวว่า “ลูกศิษย์พูดได้ดี เช่นนั้นเรื่องนี้ก็ช่างมันเถอะ”

ซูจื่ออวี๋เงยหน้าขึ้นมองไปบนฟ้า แล้วหันหน้าไปดูจวินมู่เหนียนก่อนจะเอ่ยว่า “ตอนนี้มืดแล้ว พวกเรากลับกันก่อนเถอะ”

เมื่อกล่าวมาถึงตรงนี้ ซูจื่ออวี๋ก็ก้มหน้ามองชู่ซี ขมวดคิ้วกล่าวว่า “มีเรื่องอะไรพวกเรากลับไปแล้วค่อยว่ากันเถอะ”

ชู่ซีก็ลืมตาขึ้นมา หลังจากเก็บพลังภายในแล้วก็ลุกขึ้น มองไปที่ซูจื่ออวี๋แล้วลืมตาขึ้นมาพูดว่า “ลาก่อน”

ซูจื่ออวี๋ก็รีบพูดขึ้นมาว่า “ชู่ซี เจ้าเดี๋ยวก่อน ข้ายังมีเรื่องที่อยากจะพูดกับเจ้า”

ชู่ซีก็เอ่ยว่า “พระชายาอ๋องฉิน ข้าเป็นเพียงนักฆ่าคนหนึ่ง ไม่สะดวกจะเดินกับพระชายาอ๋องฉิน ข้าเข้าใจเจตนาดีของพระชายา แต่หากไม่ได้ทำงานก็ไม่สามารถรับค่าจ้างได้ พระชายาอ๋องฉินไม่จำเป็นต้องเอ่ยเรื่องปิ่นนั้นขึ้นมา ปิ่นนั้นถือเสียว่าเป็นค่าตอบแทนที่พระชายาอ๋องฉินออกมือช่วยเหลือข้าหลายครั้ง ข้าขอมอบให้เป็นของขวัญเจ้าแล้วกัน เลิกแล้วต่อกันเพียงเท่านี้”

ชู่ซีเอ่ยจบแล้วก็กำลังจะหมุนตัวเดินจากไป จวินมู่เหนียนที่เห็นอย่างนั้นก็เดินไปขวางทางที่เขาจะไป

ชู่ซีก็ลงมือทันที ในชั่วพริบตานั้นก็เกิดปะทะกับกับจวินมู่เหนียน

จวินมู่เหนียนเอ่ยขึ้นมาว่า “พูดมา ใครเป็นเจ้านายของเจ้ากันแน่ เหตุใดถึงต้องคอยลงมือกับเครื่องหอมทั้งเจ็ด?”

ชู่ซีเอ่ยอย่างเย็นชา “บอกไม่ได้จริงๆ”

จวินมู่เหนียนเอ่ยอย่างเย็นชา “ไม่บอกก็ห้ามไปไหนทั้งนั้น”

ปักๆๆๆ เสียงของทั้งสองคนกำลังลงไม้ลงมือกัน

ซูจื่ออวี๋เห็นเช่นนั้นก็ร้อนใจแล้ว แต่หันชูกลับดูด้วยความกะตือรือร้น

เขาทั้งตบมือและโห่ร้องยินดี ทั้งยังทอดถอนหายใจว่า “เฮ้อ เจ้าเด็กสองคนนี้ออกไม้ลายมือได้งดงามจริงๆ แต่ละท่วงท่าช่างแข็งแกร่ง อ่อนช้อย ทักษะไม่ธรรมดา ช่างน่ามองมากจริงๆ แต่น่าเสียดาย น่าเสียดายที่ไม่เหล้ากับกับแกล้ม ไม่สามารถกินไปดูไปได้”

ซูจื่ออวี๋ปวดหัวอยู่พักหนึ่ง เหตุใดคนผู้นี้ถึงได้ดูไม่ปกติขนาดนี้?

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน