ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 766

เมื่อได้ยินคำถามนี้ ชู่ซีขมวดคิ้วแล้วแล้วตอบกลับไป “ไม่รู้ว่าเจ้ากำลังพูดด้วยอะไร เอาของมาให้ข้าเถอะ”

ชู่ซียื่นมือออกมาต้องการแย่งของ แต่เขากลับสัมผัสไม่ได้แม้แต่ชายเสื้อของอีกฝ่าย เมื่อเห็นว่าสองคนตรงหน้าจะตีกันอีกแล้ว ซูจื่ออวี๋จึงเอ่ยด้วยความจนใจ “ท่านผู้อาวุโส ชู่ซี พูดกันดีๆ ได้หรือไม่ พวกเจ้าตีกันไปตีกันมาเช่นนี้ เมื่อไหร่จะพูดคุยกันรู้เรื่องล่ะ”

ชู่ซีเม้มปากเมื่อได้ยินเจตนาของซูจื่ออวี๋แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรขึ้นมาอีก

ส่วนหันชูเองก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ยื่นมือจับเอวแล้วหาวก่อนจะพูดว่า “ห้าว กลับไปทางตะวันออกยอดเขาหลิงอวิ๋นเถอะ ทางตะวันตกที่นี่ไม่ปลอดภัย”

ที่หันชูบอกว่าไม่ปลอดภัย แน่นอนว่าแถวนี้เจอร่องรอยของสัตว์ป่า ทุกคนได้ยินดังนั้นก็ไม่ได้คัดค้านอะไร จึงเลี้ยงกลับทันที

กลุ่มคนทั้งสี่กลับมาถึงด้านตะวันออกของยอดเขาหลิงอวิ๋นแล้ว ซูจืออวี๋ก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้า นี่ก็เกือบจะเย็นแล้ว นางเอ่ยว่า “พรุ่งนี้พวกเราต้องกลับไปที่ค่ายก่อนมืด ข้าเดินช้า จะพักไม่ได้พวกเราพูดกันไปเดินกันไปเถอะ”

จวินมู่เหนียนเอ่ยอย่างกังวล “เจ้าไม่ได้นอนมาหนึ่งวันหนึ่งคืนแล้ว”

ซูจื่ออวี๋เอ่ยขึ้นมาอย่าง “ตอนฝึกประสบการณ์จริงในอดีตก็เป็นเช่นนี้ ไม่เป็นไร”

ทันทีที่คำพูดหลุดออกจากปาก ซูจื่ออวี๋ก็รู้ว่าตนหลุดปากไป ร่างกายของนางแข็งทื่อเล็กน้อย ไม่กล้ามองไปที่จวินมู่เหนียน

จวินมู่เหนียนเลิกคิ้ว เพราะมีคนสองคนอยู่รอบๆ ก็เลยไม่ได้ถามต่อ

ทว่าหันชูก็เอ่ยขึ้นมาด้วยความอยากรู้ “ฝึกประสบการณ์จริง? ฝึกประสบการณ์จริงอะไร?”

มุมปากของซูจื่ออวี๋กระตุก “เป็นการปฏิบัติจริง ข้า...ข้าหมายความว่า ในอดีตข้าเคยฝึกไม่หลับไม่นอนมาสองวัน ดังนั้นจึงไม่เป็นอะไรมาก”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน