ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 776

หันชูวิ่งไปสองก้าวเพื่อตามไปถามซูจื่ออวี๋ “ศิษย์น้อย เจ้าจะทำอะไรอีก?”

ซูจื่ออวี๋ถอนหายใจและพูดว่า “ทำอาหารอร่อย ๆ ให้เจ้าโง่กินเสียหน่อย” จวินมู่เยว่ร้องไห้ขนาดนั้น ร้องจนทำให้นางทำให้นางรู้สึกเศร้าใจ ชายสูงสง่าเจ็ดชุ่นและเป็นแม่ทัพหนุ่มผู้กล้า ใยถึงน่าสงสารถึงเพียงนี้

ซูจื่ออวี๋ถอนหายใจและมองหันชู นางถามขึ้นมาถามว่า “มีกริชหรือไม่?”

หันชูหยิบกริชออกมาและมอบให้ซูจื่ออวี๋ทันที ซูจื่ออวี๋ไม่ค่อยมีความรู้เรื่องอาวุธมากนัก ดังนั้นนางจึงใช้มันในการเริ่มฆ่าหมาป่าในทันที

หันชูอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเมื่อเห็นกริชเหยียนหัวของเขาติดเปื้อนเลือด นี่มันเป็นอาวุธวิเศษที่สามารถตัดเหล็กได้เหมือนตัดโคลนเชียว!

ทุกคนมองดูซูจื่ออวี๋อย่างไม่ละสายตา พวกเขาเห็นนางเฉือนขาหมาป่าออกด้วยความประณีตและชำนาญ จากนั้นจึงถอดขนและถลกหนังออกก่อนจะตัดเป็นชิ้น ๆ จากนั้นห่อเนื้อด้วยใบไม้และโคลนเหมือนกับไก่ขอทาน และยัดมันเข้าไปในเตาดินเป็นขั้นตอนสุดท้าย

ไก่ขอทานที่ซูจื่ออวี๋ทำในตอนนี้ เนื้อหมาป่าก็ยังไม่สุก แต่ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายของพวกเขา

ฉู่อวิ๋นหยางคุ้นเคยกับนิสัยของซูจื่ออวี๋แล้ว ถามออกมาในทันทีว่า “ชายาฉินอ๋อง ไม่ทราบว่าเนื้อหมาป่านี้ราคาเท่าใด?”

ซูจื่ออวี๋อดไม่ได้ที่จะคิดว่ามันน่าขัน นางพูดขึ้นมาในขณะที่ทำต่อ “พูดได้ดี ชิ้นละห้าร้อยตำลึง!”

ทุกคนอ้าปากค้าง หากจวินมู่ฉงไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาคงจะกระเด้งขึ้นมาแล้ว

เขาพูดด้วยความไม่พอใจ “ซูจื่ออวี๋ เจ้ายากไร้จนเป็นบ้าไปแล้วหรือ?”

ซูจื่ออวี๋ยักไหล่และพูดว่า “ดูสิ่งที่เจ้าพูดสิ หากฝ่าบาทไม่ยากจน เช่นนั้นก็ซื้อมันไป ราคาชัดเจน หากท่านกล้าซื้อข้าก็กล้าขาย!”

จวินมู่ฉงพูดอย่างโกรธเคือง “แล้วเหตุใดเจ้าไม่ต้องซื้อ?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน