ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 797

นางเอ่ยอย่างโกรธเคืองเล็กน้อย

“ท่านอ๋องอยากให้ข้ารู้จักขอบเขต แล้วขอบเขตของท่านอ๋องล่ะ? ข้าจะนอนเอง!”

จวินมู่เหนียนถอนหายใจ น้ำเสียงเจือไปด้วยความสำนึกผิด

“ข้าไม่ดีเอง ถ้าอย่างไร...ข้ามอบของขวัญให้เจ้าอีกดีหรือไม่? ครั้งที่แล้วเจ้าชอบมากไม่ใช่หรือ?”

ซูจื่ออวี๋ชะงักไปทันที อดไม่ได้จึงต่อว่าเขา

“ท่าน...ท่านชั่วช้า!”

ชั่วช้าหรือ? !

จวินมู่เหนียนถูกต่อว่าจนชะงักอยู่ที่เดิม ต่อมาเขาโมโหเล็กน้อยอย่างอดไม่ได้ จากนั้นเอ่ยถามด้วยความข้องใจ

“เจ้าพูดอะไรนะ? พูดอีกครั้งสิ?”

หัวใจซูจื่ออวี๋กระตุกวาบ ทั้งที่รู้สึกว่าตัวเองไม่ผิด แต่จวินมู่เหนียนทรงพลังเกินไป กลับทำให้นางไม่กล้าเอ่ยออกมาอีกครั้ง

จวินมู่เหนียนกัดฟันกรอด เขาไม่เคยถูกด่าว่าชั่วช้ามาก่อน เขาชั่วช้าอย่างไรหรือ? กอดพระชายาที่สู่ขอมาอย่างถูกต้องตามประเพณีชั่วช้างั้นหรือ? อยากให้พระชายาดีใจก็ชั่วช้างั้นหรือ? อยากมอบของขวัญให้นางก็ชั่วช้าหรือ?

หญิงผู้นี้...หญิงผู้นี้เอาใจยากเกินไปกระมัง!

จวินมู่เหนียนอยากจะอาละวาด แต่เมื่อเขาเห็นซูจื่ออวี๋ ทำท่าแสร้งทำเข้มแข็งต่อต้าน ทั้งที่ในแววตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขาเหนื่อยใจเสียเต็มประดา

จวินมู่เหนียนดีดพลังลมปราณใส่เทียน ได้ยินเพียงเสียงฟิ้วเทียนได้ดับมอดลง ทำให้ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความมืด

ใจของซูจื่ออวี๋เต้นเร็วขึ้นมาทันที ใจของนางเต้นตึกๆจนแทบจะหลุดออกมาจากอก

ทว่าจวินมู่เหนียนกลับไม่ได้ถือสานาง เขากอดนางเอาไว้ในอ้อมกอด แล้วหลับตาลง

เมื่อรู้สึกว่านางกำลังดิ้นรน จวินมู่เหนียนพูดเสียงเย็น

“รีบเข้านอนซะ ไม่อย่างนั้นข้าจะทำให้เจ้ารู้ว่าสิ่งใดเรียกว่าชั่วช้า!”

ซูจื่ออวี๋กัดริมฝีปาก นึกถึงประสบการณ์ก่อนหน้าที่ถูกจวินมู่เหนียนมัดมือเอาไว้แล้วลูบไล้ไปทั่ว ทันใดนั้นนางไม่กล้าขยับอีกต่อไป แม้จวินมู่เหนียนจะรับปากว่าจะไม่บังคับนาง แต่หากเขาผิดคำพูดเล่า? นางวางตัวเองเป็นเดิมพันให้เขาได้เปรียบไม่ได้

ซูจื่ออวี๋เบะปาก คิดในใจว่าของที่ดีขนาดนี้มอบให้จวินมู่หลานช่างเสียของจริงๆ แต่ใครให้เขาเป็นพี่ชายท่านอ๋องล่ะ เพื่อไม่ให้เป็นที่ครหา คงต้องทำเช่นนั้น

ซูจื่ออวี๋ถอนหายใจบอกว่า

“ได้!”

พ่อบ้านเฟิงกล่าวต่อไปว่า

“ท่านอ๋องแปดชอบร่ายรำอาวะ ที่ผ่านมาท่านอ๋องมอบอาวุธให้ท่านอ๋องแปดตลอด ทว่าปีนี้ไม่ได้พบอาวุธใดที่พิเศษเลย ความหมายของท่านอ๋องคือให้พระชายาตัดสินใจเอง พระชายาคิดว่าจะมอบสิ่งใดให้ดีขอรับ?”

ซูจื่ออวี๋หัวเราะ พร้อมเอ่ยปากอย่างหยอกล้อ

“มอบหญิงสาวให้เขาสักคนสิ เจ้าหมอนั่นตัวคนเดียวเปล่าเปลี่ยว จวนอ๋องแปดก็เงียบเหงา รีบแต่งงานมีครอบครัว จวนอ๋องแปดจะได้มีชีวิตชีวา”

พ่อบ้านเฟิงหัวเราะ

“พระชายาลืมแล้วหรือ ฝ่าบาทได้พระราชทานสมรสให้ท่านอ๋องแปดแล้ว คู่หมายก็คือหลานสาวคนโตของใต้เท้าเหยียนอาลักษณ์กรมพิธีการ เหยียนหรูอี้”