ฮวาเชียนเจียวพูดต่ออย่างตื่นเต้น
“ยังมีอีก ยังมีอีก...”
ซูจื่ออวี๋ตั้งใจฟังนายบ่าวทั้งสองพูดคุยกันอย่างออกรส คิดไม่ถึงว่าเวลาเพียงเจ็ดวัน จวนอ๋องอานจะถูกตั้งข้อหามากมายขนาดนี้ หากเรื่องฉาวโฉ่ของอานเป่ยเยว่ได้รับการยืนยัน เช่นนั้นจวนอ๋องอาน...คงถึงเวลาล่มสลายแล้ว !
จู่ๆซูจื่ออวี๋นึกถึงคำพูดในคืนนั้นของจวินมู่เหนียน เขาบอกว่ากำลังทำบางอย่างที่คล้ายกับนาง ที่แท้คือเรื่องพวกนี้สินะ !
ซูจื่ออวี๋อดทึ่งไม่ได้ นางเล่นงานอานเป่ยเยว่ ก็เหมือนกับตัดกิ่งก้านเล็กๆของต้นไม้ใหญ่อย่างจวนอ๋องอานเท่านั้น
แต่จวินมู่เหนียนทำให้จวนอ๋องอานถูกตั้งข้อหามากมายขนาดนี้ เป็นการสั่นคลอนรากฐานของพวกเขาอย่างแท้จริง!
ซูจื่ออวี๋พึมพำ
“อย่าได้คิดจะเป็นศัตรูกับจวินมู่เหนียนเด็ดขาด”
หันหรูเฟิงได้ยินไม่ถนัด จึงถามอย่างสงสัย
“หืม? อาซ้อน้อยท่านว่าอะไรนะ?”
ซูจื่ออวี๋ถึงได้รู้สึกตัว แล้วหัวเราะแห้ง
“เหอะ...ไม่มีอะไร ข้าบอกว่า เจ้ามีวิธีใดหรือไม่ ที่จะจัดงานเลี้ยงหนึ่งขึ้นมา เพื่อให้เหล่าคุณหนูในเมืองหลวงต่างพากันมาร่วมงาน?”
หันหรูเฟิงหันมองซูจื่ออวี๋ด้วยดวงตาลุกวาว
“อาซ้อน้อยต้องการบีบให้อานเป่ยเยว่เผยตัวหรือ?”
ซูจื่ออวี่หัวเราะ
“ถูกต้อง หากนางไม่ออกมา จะต้องถูกซุบซิบนินทา แต่หากนางออกมา ต้องหาวิธีทำให้ผู้คนได้เห็นความอัปลักษณ์ของนางในตอนนี้”
หันหรูเฟิงเกาหัว
“ข้าคงไม่มีปัญญาทำเรื่องนี้ แต่ยังมีอีกคนหนึ่งที่ทำได้แน่นอน !”
ซูจื่ออวี๋หันมองหันหรูเฟิงอย่างสงสัย
“ผู้ใดหรือ?”
“ไสหัวไป! เป็นแค่สุนัขรับใช้ยังกล้ามาขวางทางข้า! เจ้าหูหนวกหรือ ข้าไม่ได้มาหาจวินมู่เหนียน ข้าจะมาหานังแพศยาซูจื่ออวี๋!”
เซวียนชางพูดต่อ
“ท่านอ๋องสี่ต้องการพบพระชายา ต้องได้รับอนุญาตจากท่านอ๋องฉินเสียก่อน พระชายาอ๋องฉิน ดีงามเพียบพร้อม ไม่เคยนัดพบกับบุรุษตามลำพังมาก่อน”
เมื่อได้ยินคำพูดของเซวียนชาง จวินมู่ฉงโกรธจนเกือบจะหงายหลัง ซูจื่ออวี๋ดีงามตรงไหน? ถ้าไม่ไปหอเวินเซียงอวี้หยวน ก็ไปที่หอแปดสมบัติ ถ้าไม่ใช่ปรุงผงหอมรัญจวน ก็ให้คนวาดภาพปลุกกำหนัด ถ้าไม่ใช่วางยาพิษผู้อื่น ก็ต้องหาเรื่องผู้อื่น
เจ้าเซวียนชางเอาความกล้าจากไหนมาเอ่ยชมซูจื่ออวี๋?
จวินมู่ฉงรู้สึกว่าตัวเขาโกรธจนสมองแทบจะระเบิดออกมาอยู่นอกหัว เขาตวัดกระบี่ในมือ แล้วลงมือกับเซวียนชางทันที
เซวียนชางถอนหลังไปครึ่งก้าว ปลายกระบี่แหลมคมวาดผ่านทำให้เสื้อเขาขาด โชคดีที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ
จวินมู่ฉงเห็นว่าพลาดท่า จึงจะซ้ำเข้าไปอีกที ทว่ายังไม่ทันที่เขาจะได้ลงมือ ซูจื่ออวี๋ที่อยู่ในชุดสีขาวนวล งดงามจนต้องเหลียวหลังมอง เดินออกมาจากจวนอ๋องฉิน
ซูจื่ออวี๋ยักคิ้วแล้วหัวเราะ
“นี่ทำสิ่งใดกัน? หุนหันพลันแล่นเพราะนารีหรือ?”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายานักปรุงพิษ
เรื่องนี้ไม่อัพเพิ่มแล้วหรอคะ...
ต้องมีบางสิ่งเกิดขึ้นแน่ๆ...
นางเอกทนงตนเกินไปว่าตัวเองเก่งทำให้ไม่ระแวดระวังและไม่ยอมให้มีคนคุ้มกัน...
สนุกมากๆเลยค่ะ รอ admin นะคะ...
ไม่ลงตอนใหม่แล้วเหรอคะ...
สนุกค่ะ รออัพเดทนะคะ...
ตอนที่241 รอบอัพอยู่ค่ะ 242 มาตอนไหนค่ะ...
รอการอัพเดตอยู่นะคะ...
สนุกมาก รออ่านทุกวัน แต่ลงแค่วันละ 2 ตอน ฮือออออ...
จะเจอไหมนะ...