ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 85

จวินมู่เย่วเข้าไปตอนไหน?

จวินมู่หลานและจวินมู่ฉงมองหน้ากัน ทั้งสองคนคิดว่าการกระทำของจวินมู่เยว่นั้นมีอะไรแปลกๆ เขาไม่แม้แต่จะลังเลที่จะลงมือ?

หรือว่าจวินมู่เยว่สนใจซูจื่ออวี๋?

ดังคำที่กล่าวว่าที่ดินแห้งแร้งไร้คนทำนา เมื่อยามมีคนเพราะปลูกต่างพากันแย่งชิง คิดไม่ถึงเลยว่าเด็กสาวอัปลักษณ์แห่งตระกูลซูที่ถูกปฏิเสธเมื่อเดือนที่แล้ว วันนี้จะมีท่านอ๋องหลายคนออกหน้าให้ความช่วยเหลือ

จวินมู่หลานเกิดการความคิดขัดแย้งภายในใจ หญิงสาวที่เขาถูกใจ ใครก็อย่าคิดที่จะแย่งแม้แต่ท่านแปดก็ตาม!

จวินมู่หลานวางแผนที่จะให้ทุกคนรีบออกไปจากห้องและเหลือเพียงเขาไว้ผู้เดียว จากนั้นเขาจะนำตัวซูจื่ออวี๋ออกมาจากใต้เตียง ถึงตอนนั้นเขาจะกุมชะตาของซูจื่ออวี๋ไว้ในมือและซูจื่ออวี๋จะต้องเดินตามเขาโดยที่มีเขาคอยปกป้องนาง ถ้าหากนางไม่ทำตาม เขาก็จะปล่อยนางไว้ในห้องนี้และรอดูว่านางจะมีกลอุบายใหม่ใดออกมา

จวินมู่หลานกระแอมขึ้นมาเพื่อที่จะต้องการไล่คนให้ออกไปจากห้อง แต่ก็มีเสียงอ่อนโยนดังมาจากประตู

“ฝ่าบาทฉินอ๋อง”

ทุกคนที่ได้ยินก็หันไปในทันทีและพบเข้ากับคุณชายในชุดขาวค่อยๆเดินเข้ามาด้วยท่าทางสง่างาม

บุรุษผู้ถ่อมเนื้อถ่อมตัว สุภาพอ่อนโยนราวกับหยกล้ำค่า คนคนนี้ควรอยู่บนภาพวาด ไม่ควรที่จะมาเกลือกกลั้วบนโลกมนุษย์

ถ้าหากบอกว่าความหล่อเหลาจวินมู่เหนียนนั้นเต็มไปด้วยรัศมีแห่งความเป็นจักรพรรดิและแฝงความดุดันเย็นชา

ถ้าเช่นนั้นความงดงามของหมอเทวดาโม่ซุนคงเต็มไปด้วยความอบอุ่นและเมตตาที่หล่อเลี้ยงทุกสรรพสิ่ง

แม้แต่บุรุษด้วยกันยังต้องถอนหายใจด้วยความปลดปลง รูปโฉมช่างงามนัก!

จวินมู่เหนียนพยักหน้า “ท่านหมอโม่ ลำบากท่านแล้ว ”

โม่ซุนยิ้มออกมาอย่างเข้าอกเข้าใจ “หามิได้ ขอข้าดูอาการก่อน”

โม่ซุนเดินผ่านไปทางหันเจิ้น ในตอนที่เดินผ่านฮูหยินหันนั้น ฮูหยินหันได้ร้องไห้ออกมาและเอ่ยขอร้อง “ท่านหมอเทวดา ขอร้องนะเจ้าคะ ท่านต้องช่วยลูกของข้านะเจ้าคะ”

ร่างกายของซูจื่ออวี๋แข็งทื่อ โม่ซุนพูดเรื่องนี้กับนางชัดๆ

และนางก็ไม่รู้ว่าโม่ซุนคนนี้เป็นมิตรหรือศัตรู

ในตอนที่ซูจื่ออวี๋กำลังลังเลว่าจะตอบกลับดีหรือไม่ โม่ซุนก็ลุกขึ้นเดินไปยังโต๊ะเพื่อจัดยาพร้อมกับพูดไปด้วยว่า “ข้าจะเตรียมยาแก้พิษ อาจจะใช้เวลาสักหนึ่งถ้วยชา”

มีความหมายโดยนัยว่านางมีเวลาหนีในหนึ่งถ้วยชา?

แต่นางจะหนีไปทางไหน? หน้าต่างก็ถูกปิดตาย ประตูก็เต็มไปด้วยคน นางไม่มีที่ที่สามารถไปได้

ขณะที่ซูจื่ออวี๋กำลังสงสัย จู่ๆนางก็ได้ยินเสียงเปิดหน้าต่างดังขึ้นพร้อมกับน้ำเสียงอบอุ่นของโม่ซุน

“อ๋อ...เปิดหน้าต่างให้อากาศถ่ายเทจะได้ช่วยล้างพิษให้กับคนป่วย”　　

ซูจื่ออวี๋ “เออ...” จะช่วยกันก็ใช้วิธีสงวนท่าทีสุดๆ แบบนี้ สงสัยหมอเทวดานี่คงไม่อยากต้องมาเกี่ยวข้องกับนางกระมัง