ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 86

เมื่อได้ยินเสียงตำยาดังขึ้นในห้อง ซูจื่ออวี๋คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงคลานออกมาจากใต้เตียง หลังจากที่นางยืนขึ้น นางก็เห็นโม่ซุนในชุดสีขาว โดยหันหลังให้กับนางที่กำลังวุ่นวายอยู่และหน้าต่างด้านข้างก็ถูกเปิดกว้างไว้แล้ว

ซูจื่ออวี๋คิดอยู่ครู่หนึ่ง โดยที่ไม่ได้พูดอะไรออกมา นางโค้งคำนับให้โม่ซุนจากด้านหลังและรีบรีบปีนไปนอกหน้าต่าง

นางดีใจอย่างมากที่ตัวเองนั้นโชคดีที่อยู่ชั้นหนึ่ง ถ้าอยู่ชั้นบนเกรงว่าจะลำบากกว่านี้มาก

เมื่อแน่ใจว่าซูจื่ออวี๋ออกไปทางหน้าต่างแล้ว โม่ซุนถึงได้ถอนหายใจออกมา เขาวางชามตำเปล่ากลับเข้าไปในกล่องยา จากนั้นเดินก็ได้เดินเข้าไปหาหันเจิ้นก่อนจะหยิบยาส่งเข้าปากให้เขาหนึ่งเม็ด หลังจากนั้นจึงพูดว่า “ฝ่าบาท ฉินอ๋อง ท่านเข้ามาได้แล้ว”

ประตูถูกผลักออกจนได้ยินเสียงเอี๊ยดอ๊าด เป็นจวินมู่หลานที่ทนไม่ไหวเข้ามาเป็นคนแรก

จวินมู่หลานมองไปยังโม่ซุนพร้อมกับเดินไปที่เตียงโดยที่ริมฝีปากขมุบขมิบไปด้วย ในที่สุดเขาก็เอ่ยถามว่า “คุณชายรองหันเป็นเยี่ยงไรบ้าง?”

เมื่อทุกคนเข้ามาจนครบแล้ว โม่ซุนจึงได้พูดว่า “ทุกท่านวางใจ ตอนนี้คุณชายรองไม่เป็นไรแล้ว นอนสักคืนพรุ่งนี้คงตื่นขึ้นมาก่อนเที่ยงวัน”

สวรรค์!

ในขณะที่ทุกคนถอนหายใจด้วยความโล่งอกและในขณะเดียวกันพวกเขาอดไม่ได้ที่จะทึ่งในความสามารถทางการรักษาของโม่ซุน หมอหวังหมดหนทางต่อสู้อย่างเห็นได้ชัด ตอนนี้แต่โม่ซุนผู้นี้เข้ามาไม่ถึงหนึ่งถ้วยชาก็รักษาคนให้หายได้?

จวินมู่เหนียนทอดสายตามองโม่ซุน โม่ซุนส่งยิ้มบางๆกลับมาและพยักหน้าเพียงเล็กน้อย มีเพียงแค่พวกเขาทั้งสองคนเท่านั้นที่รู้ความหมายซึ่งกันและกัน

หันถิงเมื่อได้ยินว่าน้องชายของตนไม่เป็นอะไรแล้วก็รู้สึกทั้งขอบคุณและเป็นหนี้บุญคุณ จากนั้นเขาจึงได้หันไปคุยกับบิดาของตน “ท่านพ่อ พาน้องรองของพวกเรากลับกันเถอะ ส่วนเรื่องที่นี่ข้าหวังว่าท่านเสนาบดีซูจะอธิบายให้กับพวกเราได้ว่าเกิดเหตุอันใดขึ้น”