ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 851

ซูจื่ออวี๋ก็กล่าวด้วยเสียงหัวเราะเบาๆ “รัฐทายาทอานกล่าววาจาหนักไปแล้ว จวนอ๋องฉินของพวกเรา ไหนเลยจะร้ายกาจเยี่ยงนั้น? ก็แค่เมื่อทหารมาก็ใช้แม่ทัพต้านเมื่อน้ำมาก็ใช้ดินต้านเท่านั้นเอง”

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ทัศนคติของจวนอ๋องฉิน แต่ไหนแต่ไรมาใครไม่ล่วงเกินข้าข้าก็จะไม่ล่วงเกินใคร

อานเป่ยซานไม่อาจเดาได้ว่าซูจื่ออวี๋เห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย ขณะที่เขากำลังจะถามต่อ ซูจื่ออวี๋ก็พูดขึ้นมาว่า “รัฐทายาทอานจงจำคำพูดในวันนี้เอาไว้ให้ดี สั่งสอนน้องสาวของท่านให้ดี อย่าปล่อยให้นางไปทำร้ายผู้อื่นจนมันวกกลับมาทำร้ายตัวเอง”

อานเป่ยซานก็ถอนหายใจอย่างแรง แล้วโค้งคำนับให้ซูจื่ออวี๋ เอ่ยอย่างจริงใจว่า “ขอบคุณมาก”

เมื่อเสียงของอานเป่ยซานทางนี้จบลง เสียงโม่ซุนที่อยู่ด้านในห้องก็ดังขึ้น โม่ซุนพูดขึ้นมาว่า “พาคนเข้ามาได้แล้ว”

พระชายาอ๋องอานซินจึงรีบเข้าไป พบว่าถึงแม้ตุ่มบนร่างกายของอานเป่ยเยว่จะยังไม่หายไป แต่เห็นได้ชัดว่ามันเล็กลง

โม่ซุนหยิบสมุนไพรสองห่อให้อานเป่ยซาน แล้วสกำชับว่า “ห้อสีขาวกินวันละสามครั้ง กินติดต่อกันสามวัน ส่วนห่อสีดำก็ใช้อาบ แช่ครึ่งชั่วยามต่อคืน ใช้สามวันติดต่อกันเหมือนกัน อีกสามวันยาก็จะกำจัดโรคออกไปได้”

พระชายาอ๋องอานชินและอานเป่ยซานต่างก็กล่าวขอบคุณไม่หยุด จากนั้นก็พาอานเป่ยเยว่ออกจากจวนอ๋องฉินอย่างรวดเร็วราวกับว่าจวนอ๋องฉินแห่งนี้เป็นถ้ำเสือถ้ำมังกร ทำให้พวกเขากลัวจนไม่กล้าอยู่ต่อ

เมื่อแน่ใจแล้วว่าอานเป่ยเยว่ไม่เป็นอะไร จวินมู่หลานจึงมอบกานพลูร้อยปีให้กับโม่ซุน แล้วจากไปพร้อมกับทุกคนในจวนอ๋องอานซิน

......

หลังจากทุกคนจากไป ซูจื่ออวี๋ก็เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ “ท่านหมอเทวดาโม่ ท่านสามารถแก้พิษของข้าได้จริงๆ หรือ?”

โม่ซุนก็กล่าวด้วยรอยยิ้ม “แก้ไม่ได้หรอก ทักษะพิษของแม่นางซูนั้นสูงส่งมาก แต่พิษนี้เกิดขึ้นบนผิวของร่างกาย ข้าจึงใช้วิธีล้างพิษ สามารถขับพิษออกได้เจ็ดส่วน ส่วนใหญ่จะไม่ส่งผลกระทบต่อรูปลักษณ์ ส่วนจะมีอะไรตามมาหรือไม่นั้น...เฮอะๆ”

รอยยิ้มของซูจื่ออวี๋ก็แข็งค้างไปชั่วครู่ แต่สีหน้าก็ปรับให้ดีขึ้นอย่างรวดเร็ว พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “เช่นนั้นก็ดี งั้นข้าขอตัวกลับก่อน ท่านหมอเทวดาโม่พักผ่อนเถอะ”

โม่ซุนพยักหน้าแล้วมองซูจื่ออวี๋เดินจากไป

หลังจากซูจื่ออวี๋ออกจากร้านยา สีหน้าก็แย่ลงเล็กน้อย เซวียนซางเดินตามหลังไป ในใจมีเรื่องอยากถาม แต่ก็ไม่กล้าถามเรื่องของเจ้านายมากเกินไป ในที่สุดก็ตัดสินใจรายงานสถานการณ์ของซูจื่ออวี๋กับจวินมู่เหนียน

......

หลังจากกินข้าวเย็น ซูจื่ออวี๋ก็ผลักรถเข็นของจวินมู่เหนียนไป เดินเล่นย่อยอาหารอยู่ข้างทะเลสาบเสี่ยวชิงของจวนอ๋องฉิน ก่อนจะถามเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ จวินมู่เหนียนเอ่ยว่า “ข้าได้ยินเซวียนซางบอกว่าเจ้าดูหดหู่ใจตั้งแต่กลับมาจากร้านยาแล้ว เกิดอะไรขึ้นหรือ?”