ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 853

ซูจื่ออวี๋และจวินมู่เหนียนต่างก็ตกตะลึง นี่... นี่มันโชคร้ายเกินไปแล้วหรือเปล่า?

ซูจื่ออวี๋เม้มปากขมวดคิ้วกล่าวว่า “กลิ่นอึวัวและกลิ่นน้ำล้างผัก...มันช่างเหม็นเน่าเสียจริง”

หันหรูเฟิงกล่าวด้วยใบหน้าขมขื่น “ไม่เพียงเท่านี้ หลังจากเทน้ำล้างผักแล้ว ท่านอ๋องแปดเงยหน้ามองขึ้นไปบนหลังคา เห็นเงาคนอยู่บนหลังคา เขาจึงกระโดดตามขึ้นไป แต่สุดท้ายแผ่นอิฐที่เขาจะเหยียบกลับหายไป ดังนั้นเขาจึงร่วงลงมาในห้องที่เต็มไปด้วยสิ่งปฏิกูล ดังนั้นจึงโดนไปเต็มๆ ชาวบ้านบอกว่าหลังจากที่เขาออกมา ทั้งตัวก็เหลืองไปหมด ดูไม่ออกว่าเป็นใคร ก่อนที่เขาจะเป็นลมล้มไปต่อหน้าทุกคน ข้าส่งคนไปลงล็อคเรือนนั้นไว้แล้ว อีกทั้งยังส่งคนไปตรวจสอบห้องนั้นด้วย”

จวินมู่เหนียนเม้มปากพลางขมวดคิ้ว “เจ้าแปดถูกคนลอบทำร้าย เจ้าของบ้านหลังนั้นส่วนใหญ่ก็เป็นคนของตัวเอง”

อย่างที่คิดเอาไว้ เฟยเย่องครักษ์ของอ๋องแปดก็กลับมารายงานอย่างรวดเร็ว ที่แท้บ้านหลังนั้นก็เป็นทรัพย์สินส่วนตัวของท่านอ๋องแปด เดิมทีเปิดให้พ่อค้าเช่าเปิดร้าน แต่พ่อค้าคนนั้นกลับบ้านเกิดไปเมื่อเดือนที่แล้ว ดังนั้นบ้านหลังนั้นก็เลยปิดว่างเอาไว้ยังไม่มีใครมาเช่า คิดไม่ถึงว่าจะถูกคนวางกลไกลอบทำร้ายไว้ได้ จนกระทั่งท่านอ๋องแปดรู้สึกขยะแขยงจนเป็นลมไป”

หันหรูเฟิงเกาหัวแล้วเอ่ยด้วยความสงสัย “วิธีที่น่าขยะแขยงเช่นนี้ ทั้งยังกลไกที่ไม่ได้ทำให้คนถึงตายเช่นนี้...จะเป็นใครไปได้ล่ะ?”

ซูจื่ออวี๋และจวินมู่เหนียนมองหน้ากัน เห็นได้ชัดว่าทั้งสองคนนึกถึงคนคนเดียวกัน...นั่นก็คือฉู่อวิ๋นชิง

......

วังรับรอง

ซูจื่ออวี๋และจวินมู่เหนียนเดาไม่ผิด ฉู่อวิ๋นชิงเป็นคนวางแผนกลั่นแกล้งครั้งนี้ และในเวลานี้ฉู่อวิ๋นชิงก็กำลังหัวเราะสะใจอยู่ในวังรับรอง

ฉู่อวิ๋นชิงหัวเราะพลางกล่าวว่า “ฮ่าๆๆๆ! ฮ่าๆๆๆ! ขำจะตายแล้ว ช่างน่าขำอะไรปานนี้ ข้าหัวเราะน้ำตาแทบไหลแล้ว”

เหอเซียงพูดด้วยใบหน้าขมขื่น “องค์หญิง พวกเราแกล้งท่านอ๋องแบบนี้เกรงว่าจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยนะเพคะ เขาไม่เหมือนพวกที่จะยอมให้กลั่นแกล้งฝ่ายเดียว”

ฉู่อวิ๋นชิงกลอกตามองเหอเซียง แล้วเอ่ยอย่างเย็นชา “นี่เพิ่งจะเริ่มเอง วิธีทรมานเขาข้ามีอีกมากเลยล่ะ”

หลังจากที่จวินมู่เยว่ได้ครอบครองร่างกายของนาง เขาไม่มีปฏิกิริยาอะไรแม้แต่น้อย ไม่ได้เอ่ยขออภิเษกกับทางแคว้นเป๋ยฉู่ และไม่ได้มาขอโทษนาง จวินมู่เยว่ไม่ใช่พวกอ่อนแอยอมให้รังแก หรือว่านางฉู่อวิ๋นชิงต้องเป็นคนที่ยอมให้รังแกฝ่ายเดียวหรืออย่างไร?

นางต้องทรมานจวินมู่เยว่จนกว่าเขาจะเข้ามาคุกเข่าขอความเมตตากับนาง!

ซูจื่ออวี๋ก็เอ่ยว่า “เจ้าเตรียมสิ่งที่ข้าสั่งไว้หรือยัง?”

จวินมู่เยว่อาเจียนจนน้ำมูกน้ำตาไหล เมื่อเห็นซูจื่ออวี๋เดินเข้ามาเขาก็รีบพูดขึ้นมาว่า “อย่า...อย่าเข้ามา กลิ่นตัวข้ามันเหม็นแรงเกินไป!”

ซูจื่ออวี๋ก็มองไปที่จวินมู่เหนียนอย่างจนใจ จวินมู่เหนียนก็ส่งสายตาให้เฟยเย่ เพื่อรับน้ำจากมือของซูจื่ออวี๋ แล้วนำไปป้อนให้จวินมู่เยว่

ใบสาระแหน่ช่วยดับความร้อนและหยุดการอาเจียน ความเย็นไหลลงไปในลำคอ ก็ทำให้จวินมู่เยว่ดีขึ้นมาบ้าง ไม่ได้ทรมานกว่าก่อนหน้านี้แล้ว

เมื่อเห็นอย่างนั้น พ่อบ้านเฟิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “เฮ้อ ข้าอาบน้ำให้เจ็ดรอบแล้ว ไม่เหม็นๆ”

พอไม่เป่ยถึงก็ไม่เป็นอะไร แต่ทันทีที่เอ่ยถึง จวินมู่เยว่ก็อยากอาเจียนอีกครั้ง เมื่อเห็นอย่างนั้นแล้ว ซูจื่ออวี๋ก็รีบเปลี่ยนเรื่อง “ท่านอ๋องแปด เกิดอะไรขึ้น? เจ้าเห็นคนร้ายหรือไม่?”

จวินมู่เยว่กัดฟันแล้วเค้นคำออกมาสามคำจากซอกฟัน “ฉู่ อวิ๋น ชิง”

เขาเห็นฉู่อวิ๋นชิงหนีไปจากหลังคาด้วยตัวเอง!