ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 858

วันที่เงียบสงบก็ผ่านไปอีกสองสามวัน ซูจื่ออวี๋ไม่ได้เร่งเร้าให้จวินมู่เหนียนจัดการให้นางเข้าวัง และจวินมู่เหนียนก็ไม่ได้เอ่ย ปากห้ามนางอีก ซูจื่ออวี๋จึงล้มเลิกความคิดนี้ไป

ทั้งสองยังคงเงียบขรึมต่อกัน แม้แต่นอนในตอนกลางคืนก็ไม่เคยจู๋จี๋กันอีกต่อไปราวกับว่ามีกำแพงที่มองไม่เห็นปิดกั้นหัวใจของทั้งสองฝ่ายเอาไว้

แต่จวินมู่เหนียนกลับดื้อรั้นไม่กลับไปนอนห้องของตัวเอง ทุกคืนที่เสร็จกิจราชการก็ต้องมาที่ห้องนอนของซูจื่ออวี๋ดูนางแกล้งหลับ

ใช่ ซูจื่ออวี๋กำลังแกล้งหลับ เพราะนางไม่รู้ว่าต้องเผชิญหน้ากับจวินมู่เหนียนตามลำพังอย่างไร ดังนั้นในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา นางจึงเข้านอนเร็วแม้ว่าจะนอนไม่หลับ แต่ก็แกล้งหลับ

จวินมู่เหนียนเห็นนางหันหน้าเข้ากำแพงโดยไม่ขยับเขยื้อน ก็ถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนอื่นเขาก็ค่อยๆ ถอดเสื้อผ้า จากนั้นก็นอนลงกอดซูจื่ออวี๋จากด้านหลัง

เมื่อเห็นว่าซูจื่ออวี๋ไม่ตอบสนอง จวินมู่เหนียนก็สอดมือเข้าไปใต้เสื้อชั้นในของนางอีกครั้ง เมื่อสัมผัสกับเนื้อนุ่มที่เอวของซูจื่ออวี๋ ร่างกายของซูจื่ออวี๋ก็ตึงแน่นอย่างเห็นได้ชัด

จวินมู่เหนียนรู้สึกตลกเล็กน้อย แล้วคลำต่อไป เขาก็อยากจะรู้ว่าซูจื่ออวี๋จะแกล้งได้นานแค่ไหน

จนกระทั่งปลายนิ้วถึงซี่โครง ในที่สุดซูจื่ออวี๋ก็แกล้งต่อไปไม่ได้แล้ว นางกดเสื้อของตัวเองเอาไว้แน่นไม่ยอมให้จวินมู่เหนียนคลำต่อไปได้

จวินมู่เหนียนก็พูดเบาๆ ว่า “ข้าไม่กลับมา พระชายาก็ต้องนอนไม่หลับอยู่คนเดียวใช่หรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋เม้มปากไม่ตอบ ได้แต่พูดอย่างเย็นชา “อย่ามาแตะต้องข้า”

จวินมู่เหนียนเลิกคิ้วแล้วพูดด้วยความโกรธ “แบบนั้นไม่ได้หรอก นอกจากไม่สามารถรับปากเจ้ากับเรื่องนี้ได้ แต่เรื่องอื่นข้าสามารถรับปากเจ้าได้หมด”

ซูจื่ออวี๋หันไปมองจวินมู่เหนียนแล้วตำหนิว่า “เหตุใดท่านถึงได้ผิดคำพูดแบบนี้?”

มือของจวินมู่เหนียนที่สอดเข้าไปตามช่องเหมือนกับเข็ม ไม่รอให้ซูจื่ออวี๋ต่อต้านเขา ซูจื่ออวี๋ร้องออกมาด้วยความตกใจ แล้วรีบกดข้อมือของเขาเอาไว้ “อ๊า คนลามก”

จวินมู่เหนียนถอนหายใจแล้วขมวดคิ้ว เอ่ยอย่างจนใจว่า “สาวน้อย ข้าบอกแล้ว นอกจากเรื่องนี้ที่ข้าไม่สามารถรับปากเจ้าได้ เรื่องอื่นข้าสามารถรับปากเจ้าได้ เหตุใดเจ้ายังจะด่าข้าอีก?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน