ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 859

ซูจื่ออวี๋ไม่ได้เตรียมของขวัญชิ้นใหญ่ ทั้งหมดเป็นแค่ของเล่นเล็กๆ น้อยๆ ที่หญิงสาวชอบเอาไว้สองชุด ชุดหนึ่งก็ส่งไปให้ในเรือนของฉู่อวิ๋นชิง อีกชุดหนึ่งก็ส่งไปให้เสวี่ยชิงหันคุณหนูใหญ่ของสำนักเย่าหวาง ในเมื่อไม่มีการปฏิบัติอย่างไม่เสมอภาคกัน และไม่ได้ทำอะไรให้คนอื่นเกิดความสงสัย

เมื่อซูจื่ออวี๋พาจวินมู่เยว่มาที่วังรับรอง ฉู่อวิ๋นชิงกำลังหักนิ้วนับวันอย่างเบื่อหน่าย นางพึมพำว่า “เหอเซียง จวินมู่เยว่ผู้นั้นไม่ได้ออกจากบ้านมาหกวันแล้ว หรือว่าเขาจะกลัวไปแล้ว? หลบอยู่แต่ในบ้านของพี่เจ็ดของเขา? จิ๊ๆๆๆ ช่างไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ”

เฮอเซียงคิดว่ามันดีมาก ทั้งสองคนไม่ได้เจอหน้ากัน ไม่ได้หุนหันพลันแล่น นางไม่อยากให้องค์หญิงสร้างปัญหาอีก

เหอเซียงก็เอ่ยว่า “องค์หญิงในเมื่อเขากลัวแล้ว พวกเราก็ทำใจกว้างๆ ปล่อยเขาไปเถอะ อย่าทะเลาะกับเขาอีกเลย วันนั้นเขาเองก็ไม่รู้ฐานะขององค์หญิง ถึงได้พาองค์หญิงไปที่หอนางโลม จริงๆ....มีความผิดแต่ก็ไม่ถึงขั้นต้องตายนะเพคะ”

ฉู่อวิ๋นชิงเม้มปาก ในใจรู้สึกไม่มีความสุข ถ้าเกิดว่าแค่ไปเที่ยวหอนางโลม มีหรือว่านางจะกัดไม่ปล่อยเช่นนี้ ระหว่างพวกเขา มันไม่ใช่แค่การไปเที่ยวหอนางโลมธรรมดาแล้ว

เมื่อคิดถึงวันที่ตนเสียเปรียบในวันนั้น ฉู่อวิ๋นชิงก็ต้องน้อยเนื้อต่ำใจและเสียใจ คิดไม่ถึงว่าตนจะหลงชอบผู้ชายตั้งแต่แรกเห็น เป็นพวกมักมากในกามไม่พอ ตอนนี้ยังกลายเป็นไข่อ่อนขี้ขลาด นางนี่มันตาบอดจริงๆ ที่ไปชอบเขา

เมื่อคิดถึงตรงนี้แล้ว ฉู่อวิ๋นชิงก็ตบโต๊ะแล้วเอ่ยด้วยความโกรธ “ไม่ได้ ข้าไม่มีทางให้อภัยเขาเด็ดขาด”

ทันทีที่พูดจบแล้วก็มีคนรายงาน “องค์หญิง พระชายาอ๋องฉินและองค์ชายแปดนำของขวัญมาพบท่าน ได้โปรดองค์หญิงอนุญาตด้วยเพคะ”

ฉู่อวิ๋นชิงตะลึงงันเล็กน้อย ในหัวก็มีภาพของซูจื่ออวี๋วาบผ่านมา พระชายาอ๋องฉินคนนี้รู้เรื่องภายใน นางพาจวินมู่เยว่มาทำไม? คงไม่ใช่ว่าจะมาหัวเราะเยาะนางหรอกใช่ไหม?

ฉู่อวิ๋นชิงก็เดิมทีก็ตำหนิซูจื่ออวี๋เล็กน้อย แต่เมื่อคิดว่าจวินมู่เยว่มา นางก็กลอกตาแล้วเอ่ยว่า “ให้พวกเขาเข้ามาเถอะ”

“เพคะ” บ่าวรับใช้ก็ตอบรับแล้วจากไป

เมื่อพูดถึงตรงนี้แล้ว ซูจื่ออวี๋ก็มองไปที่บ่าวรับใช้รอบๆ ตัว เอ่ยว่า “พวกเจ้าออกไปก่อน ข้ามีเรื่องส่วนตัวของผู้หญิงจะคุณกับองค์หญิงอวิ๋นชิง จริงสิ น้องแปด เจ้าออกไปก่อน เอาใบชาไปต้มมาให้องค์หญิงอวิ๋นชิงชิมดู”

จวินมู่เยว่มองฉู่อวิ๋นชิงแวบหนึ่ง จากนั้นก็หิ้วใบชาออกไป ท่าทางดูเชี่ยวชามาก

ฉู่อวิ๋นชิงเห็นท่าทางเหมือนเด็กว่านอนสอนง่าย นางก็โกรธขึ้นมาทันที หลังจากทุกคนออกไปแล้ว นางก็เอ่ยอย่างไม่เป็นมิตร “เขาช่างดูเชื่อฟังเจ้าจริงๆ เลยนะ”

ซูจื่ออวี๋ยิ้ม “พี่สะใภ้ใหญ่ก็เหมือนแม่ แม้ว่าข้าไม่ใช่พี่สะใภ้ใหญ่ของเขาจริงๆ แต่เขาก็ไม่มีแม่มาตั้งแต่เด็ก อยู่กับท่านอ๋องฉินมาตลอด ท่านอ๋องฉินก็เหมือนกับพ่อเหมือนพี่ชายสำหรับเขา เขาย่อมปฏิบัติกับข้าอย่างเคารพนอบน้อม ไม่อย่างนั้นเรื่องใหญ่อย่างการขอแต่งงานเช่นนี้ เขาจะมาขอร้องข้าได้อย่างไร ท่านว่าไหมล่ะ?”

ฉู่อวิ๋นชิงตะลึงไปครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยว่า “ขอ...ขอแต่งงาน?”