ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 876

จวินมู่เยว่เห็นดังนั้นจึงตะโกนเสียงดัง

“ฉิงเอ๋อร์ ฉิงเอ๋อร์ ฉิงฉิง! ฉิงฉิง!”

ฉู่อวิ๋นฉิงได้ยินเขาเรียกจนขนลุก จึงหยุดลงที่ตรอกแห่งหนึ่ง หันหลังตำหนิเขา

“ห้ามเรียกนะ ขนลุกจะตายอยู่แล้ว! เจ้าตามข้ามาทำไม?”

จวินมู่เยว่เดินมาตรงหน้าฉู่อวิ๋นฉิงด้วยความดีใจ หัวเราะแล้วเอ่ยถาม

“เจ้ามาดูข้าใช่หรือไม่?”

ฉู่อวิ๋นฉิงกลอกตาใส่เขา

“ข้ามาดูพระชายาที่ยังไม่ได้แต่งงานของเจ้า!”

จวินมู่เยว่มึนงง แล้วเอ่ยถาม

“พระ...พระชายาอะไร?”

ฉู่อวิ๋นฉิงเงยหน้ามองสำรวจจวินมู่เยว่ ความสงสัยในแววตาเขาไม่ได้เสแสร้ง จึงเอ่ยถาม

“เหยียนหรูอี้นั่นเจ้าไม่รู้จักหรือ?”

จวินมู่เยว่เอ่ยถาม

“แม่นางคนเมื่อครู่หรือ? ไม่รู้จัก เพิ่งเคยเห็นครั้งแรก เอ่อ...บางทีนางอาจจะรู้จักข้า แต่ข้าไม่รู้จักนางจริงๆ”

สีหน้าของฉู่อวิ๋นฉิงดูดีขึ้นมาเล็กน้อย

ทั้งสองคนพูดคุยกันอยู่สักพัก จวินมู่เยว่ถึงได้เข้าใจสักทีว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

จวินมู่เยว่เม้มปาก เห็นได้ชัดว่าเขาโกรธมาก

สิ่งที่ควรพูดฉู่อวิ๋นฉิงก็พูดหมดแล้ว นางจึงหันหลังเตรียมจากไป จวินมู่เยว่เห็นดังนั้นจึงรีบดึงมือนางไว้ พร้อมอธิบายอย่างร้อนใจ

“อวิ๋นฉิง เจ้าฟังข้าอธิบายก่อน นางเป็นพระชายาที่เสด็จพ่อพระราชทานให้ข้า แต่ข้าจำนางไม่ได้แม้แต่นิดเดียวและข้าก็ไม่รู้จักนางด้วย ข้าไม่ชอบนาง คนที่ข้าชอบคือเจ้าต่างหาก”

คำสารภาพรักที่เถรตรงขนาดนี้ ทำให้ฉู่อวิ๋นฉิงชะงักไปทันที จวินมู่เยว่เห็นดังนั้นจึงดึงนางเข้ามากอด แล้วจูบนางโดยไม่สนใจสิ่งใด

จวินมู่เยว่ลูบริมฝีปากตัวเอง แล้วมองดูแผ่นหลังฉู่อวิ๋นฉิง จากนั้นหัวเราะเหมือนคนปัญญาอ่อน

——

จวนอ๋องฉิน

ช่วงเวลาอาหารเย็น ซูจื่ออวี๋เล่าเรื่องราวของเหยียนหรูอี้ จากนั้นถอนหายใจ

“ยัยเด็กคนนี้ มารยาเยอะเหลือเกิน ถึงกับกล้าหลอกใช้ข้า หากไม่ใช่เพราะในหัวของข้ามีคำพูดของท่านอ๋องแวบขึ้นมา คาดว่านางคงใช้มารยาสำเร็จไปแล้ว”

จวินมู่เยว่เหมือนตัวตลกคนหนึ่ง รีบเอ่ยชมทันที

“โชคดีที่ซ้อเจ็ดฉลาดมีไหวพริบ! ข้าขอคารวะซ้อเจ็ดด้วยน้ำชาแทนเหล้า!”

ซูจื่ออวี๋หัวเราะอย่างจนใจ ยกถ้วยน้ำชาขึ้นดื่มจนหมดถ้วย

โม่ซุนเองก็เอ่ยปากอย่างหาได้ยาก

“เรื่องนี้หากจัดการไม่ดี เกรงว่าอาลักษณ์กรมขุนนางกับท่านอ๋องแปดคงมีเรื่องหมางใจกัน”