ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 879

เหยียนหรูอี้ชะงักไป พร้อมเอ่ยอย่างสงสัย

“หลอกใช้หรือ? ท่านพ่อหมายความว่าอย่างไร?” เห็นได้ชัดว่าเหยียนหรูอี้ไม่เคยคาดคิดว่าเรื่องแต่งงานของนาง จะเกี่ยวข้องกับการแย่งชิงอำนาจ

แต่ฮูหยินเหยียนกลับถูกเหยียนเซิงเตือนสติ จึงรีบเอ่ยขึ้น

“ฮูหยินซูจวนเสนาบดี นางเคยไปมาหาสู่กับข้าตอนสาวๆ เรื่องนี้นายท่านรู้ดี นางเป็นคนนำข่าวนี้มาแจ้งแก่ข้า”

เหยียนเซิงแทบจะไม่ต้องคิดก็คาดเดาสาเหตุในเรื่องนี้ได้

ซูจื่อเยียนแต่งเข้าจวนท่านอ๋องรอง เช่นนั้นตระกูลซูกับจวนอ๋องรองถือเป็นฝ่ายเดียวกัน ย่อมไม่อยากเห็นอำนาจของท่านอ๋องคนอื่นๆอยู่เหนือท่านอ๋องรอง

ดังนั้นเมื่อได้ยินข่าวความสัมพันธ์ของท่านอ๋องแปดกับองค์หญิงเป๋ยฉู่ จึงได้แพร่กระจายข่าวนี้ เพื่อหลอกใช้ตระกูลเหยียน ให้ทำลายความสัมพันธ์ของท่านอ๋องแปดกับองค์หญิงเป๋ยฉู่

แม้จะถูกคนหลอกใช้และเหยียนเซิงหัวเสียมาก แต่เมื่อมาคิดให้ถี่ถ้วน ต่อให้ไม่มีใครหลอกใช้ เขาก็จำเป็นต้องขัดขวางท่านอ๋องแปดกับองค์หญิงเป๋ยฉู่ ไม่อย่างนั้นอวี้เอ๋อร์ของเขาจะทำอย่างไร? หากหญิงสาวในตระกูลเหยียนถูกท่านอ๋องแปดถอนหมั้น ต่อไปใครจะกล้ามาสู่ขออีก?

เหยียนเซิงทำใจแข็ง แล้วกัดฟันเอ่ยขึ้น

“ในเมื่อจะทำก็ต้องทำให้สำเร็จ ทำให้ข้าวสารกลายเป็นข้าวสุก แค่เสนอตัวถึงที่จะมีประโยชน์อะไร!”

ฮูหยินเหยียนดีดตัวลุกขึ้นทันที แล้วเดินไปตรงหน้าสามี พร้อมเอ่ยถาม

“ความหมายของนายท่านคือ...”

เหยียนเซิงหันมองทางวังหลวง

“วันที่เก้าเดือนเก้า เทศกาลฉงหยาง องค์ฮองเฮาจะจัดงานเลี้ยง นั่นถึงจะเป็นโอกาสที่ดี !”

——

ยามค่ำ จวนอ๋องฉิน

หลังจากจวินมู่เหนียนอาบน้ำแต่งตัว เขามาที่ห้องซูจื่ออวี๋เหมือนเดิม

วันนี้เขาทำงานจนดึกดื่น เดิมทีนึกว่าซูจื่ออวี๋จะนอนหลับไปแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าเมื่อเปิดประตูเข้ามาจะเห็นนางสวมชุดสีขาวเดินวนเวียนไปมาภายในห้อง

เมื่อเห็นเทียนชิงเข็นจวินมู่เหนียนเข้ามาในห้อง แล้วปิดประตูลง ซูจื่ออวี๋จึงเดินเข้ามาหา

“กรมพระคลังอยู่ในมือพี่รอง” เห็นได้ชัดว่าไม่เพียงแต่ตระหนี่เท่านั้น อีกทั้งยังถือโอกาสแก้แค้นส่วนตัว

ซูจื่ออวี๋เบะปากแล้วทำหน้าท่าทางรังเกียจ พร้อมเอ่ยปาก

“ขนาดซื้อยาปลุกกำหนัดยังยอมเสียเงินเป็นหมื่นตำลึงทอง แต่กลับตระหนี่กับเบี้ยหวัดของทหารชายแดน เขายังมีหน้าทำได้ลงคอ”

จวินมู่เหนียนสงสัย

“อะ...อะไรนะ? ยาปลุกกำหนัดหรือ?”

ซูจื่ออวี๋เล่าเรื่องผงหอมรัญจวนให้จวินมู่เหนียนฟัง หลังจากได้ยินเขาไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกอย่างไร

“มิน่าล่ะ หันหรูเฟิงถึงได้บอกว่าปีนี้รายรับของจวนอ๋องมากเป็นพิเศษ ที่แท้เป็นผลงานของพระชายานี่เอง อืม...ข้าสามารถนำรายได้พิเศษเหล่านี้ ไปเพิ่มเบี้ยหวัดให้กับทหารชายแดนได้”

ซูจื่ออวี๋พูดอย่างไม่ค่อยพอใจ

“ที่ท่านอ๋องให้เป็นรางวัลพิเศษ แต่เบี้ยหวัดเดิมที่ควรได้ ไม่ควรจะเสียสักแดงเดียว อย่าปล่อยให้กรมพระคลังเอาเปรียบพวกท่านได้”