ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 880

จวินมู่เหนียนยื่นมือไปลูบผมยาวของซูจื่ออวี๋ แล้วหัวเราะ

“พระชายาพูดถูกแล้ว จะปล่อยให้รังแกกันไม่ได้ พระชายามีวิธีใดงั้นหรือ?”

ซูจื่ออวี๋เอ่ยปาก

“หนทางพอมีอยู่ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ดีนัก ไม่ทราบว่าท่านอ๋องยินดีรอหรือไม่?”

จวินมู่เหนียนแค่หาหัวข้อในการพูดคุยกับนางเท่านั้น คิดไม่ถึงว่าซูจื่ออวี๋จะมีวิธีจริงๆ จวินมู่เหนียนสนใจ จึงเอ่ยถาม

“ต้องรอนานเท่าใดหรือ?”

ซูจื่ออวี๋เอ่ยปาก

“ต้องรอหิมะแรก”

จวินมู่เหนียนเม้มปาก แล้วเอ่ยขึ้น

“ทางชายแดนคงรอนานขนาดนั้นไม่ได้ ก่อนเดือนสิบต้องส่งเบี้ยหวัดไปให้ถึง แต่ข้าสามารถจัดสรรปันส่วนได้”

ซูจื่ออวี๋เอ่ยถาม

“ท่านอ๋องคิดจะใช้เงินของจวนอ๋องฉิน ไปช่วยชายแดนก่อนหรือ?”

จวินมู่เหนียนพยักหน้า

“ข้าให้หรูเฟิงคำนวณดูแล้ว เงินที่จวนอ๋องฉินมีอยู่ทั้งหมด เพียงพอสำหรับเบี้ยหวัดแค่หนึ่งในสามเท่านั้น ข้าจะนำเงินหนึ่งในสามนี้ส่งไปที่ชายแดนก่อน เพื่อยื้อจนถึงหิมะแรก”

ซูจื่ออวี๋ประหลาดใจ

“เช่นนั้นจวนอ๋องก็ไม่มีเงินใช้นะสิ?”

จวินมู่เหนียนถอนหายใจ

“เฮ้อ ใช่นะสิ ดังนั้นข้าคงต้องให้พระชายาเลี้ยงดูแล้วล่ะ”

ซูจื่ออวี๋ตบบ่าของจวินมู่เหนียนอย่างคนใจกว้าง

“ไม่มีปัญหา ข้ามีเงินอยู่แล้ว ท่านนำไปจัดสรรปันส่วนอย่างวางใจเถอะ รอให้หิมะแรกมาถึง ข้าต้องให้พวกสารเลวฝ่ายกรมพระคลังพวกนั้นชดใช้เป็นหลายเท่า”

ซูจื่ออวี๋ร่ำรวยมากจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นการขายผงหอมรัญจวน หรือขายตำรารักใต้จันทรา หันหรูเฟิงก็แบ่งกำไรให้นางครึ่งหนึ่ง แม้จะเป็นครอบครัวเดียวกัน แต่ก็คิดคำนวณอย่างชัดเจน

มุมปากซูจื่ออวี๋กระตุก อดคิดไม่ได้ว่า บนตัวจวินมู่เหนียนมีปุ่มเปิดปิดเรื่องไร้สาระแบบกำหนดเวลาใช่หรือไม่ พอฟ้ามืดก็เปิดเองโดยธรรมชาติทันที

ในที่สุดซูจื่ออวี๋ฝืนจวินมู่เหนียนไม่ไหว ถูกเขาอุ้มขึ้นไปนอนบนเตียงด้วยกัน จวินมู่เหนียนค่อยๆลูบแผ่นหลังของนาง

“เจ้าอยากพูดเรื่องของเหยียนหรูอี้หรือ?”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้า

“อืม ข้ามาคิดดูอย่างถี่ถ้วนแล้ว เหยียนหรูอี้โผล่มากะทันหัน แน่นอนว่าย่อมต้องมีคนส่งข่าวให้ตระกูลเหยียน ฉู่อวิ๋นหยางเป็นรัชทายาทของแคว้นเป๋ยฉู่ ไม่ใช่รัชทายาทของตงโจว เขาย่อมไม่มีทางทำได้ เรื่องที่แจ้งข่าวแก่อาลักษณ์กรมขุนนางจึงไม่ใช่เขา”

จวินมู่เหนียนยิ้มอ่อนโยนพร้อมเอ่ยถาม

“แล้วเจ้าคิดว่าใครเป็นคนทำ?”

ซูจื่ออวี๋กัดฟันกรอด

“ต้องเป็นจวินมู่หลานแน่นอน เขาตามราวีไม่เลิก ถ้าไม่หาเรื่องท่านเรื่องงาน ก็ต้องมาทำให้ข้าหมั่นไส้ด้วยเรื่องส่วนตัว เจ้าคนสารเลว ข้าต้องหาโอกาสเล่นงานเขาให้สาสม !”

จวินมู่เหนียนอดหัวเราะไม่ได้ ไม่รู้ทำไม คำพูดบางอย่างหากพูดออกมาจากปากหญิงสาวคนอื่น เขาจะรู้สึกว่าหยาบคาย แต่หากพูดออกมาจากปากซูจื่ออวี๋ เขากลับรู้สึกว่าเถรตรงน่ารัก นี่เรียกว่าคนรักทำอะไรก็ดีงามไปหมดหรือไม่?