ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 906

ซี้ด...

เมื่อได้ยินสิ่งที่ซูจื่ออวี๋พูด ภายในอุทยานหลวงมีเสียงที่ทุกคนสูดลมหายใจเข้าพร้อมกัน เพราะคำพูดของซูจื่ออวี๋ ช่างน่าตกใจเหลือเกิน

หัวกระโหลกของเด็กทารกที่อายุไม่ถึงหนึ่งเดือน ปรากฏขึ้นในกระถางดอกไม้กระถางนี้

ใช้ศพเลี้ยงต้นไม้เป็นเรื่องจริงสินะ? !

ฮ่องเต้เจาเหวินสีหน้าถมึงทึงแล้วหันมองลั่วกุ้ยเฟย นางตกใจจนขาอ่อนปวกเปียก จนเกือบจะคุกเข่าลงไป

โชคดีที่จวินมู่หลานยืนอยู่ข้างกายตลอด จึงยื่นมือไปประคองไว้ทัน

ลั่วกุ้ยเฟยสีหน้าขาวซีด

“ฝ่า...ฝ่าบาท หม่อมฉัน...หม่อมฉันไม่ทราบเพคะ หม่อมฉันไม่ทราบว่าเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นได้อย่างไร! นี่...นี่จะกลายเป็นศพเด็กทารกได้อย่างไร? เมี่ยว...เมี่ยวอิ๋ง เมี่ยวอิ๋ง!”

เมี่ยวอิ๋งหัวหน้านางกำนัลตำหนักลั่วกุ้ยเฟยรีบวิ่งออกมา พร้อมตอบรับ

“บ่าวอยู่นี่ บ่าวอยู่นี่เพคะ”

ลั่วกุ้ยเฟยชี้ไปที่หัวกระโหลก

“นี่...นี่มันเรื่องอะไรกัน? ปกติเจ้าเป็นคนดูแลรับผิดชอบไม่ใช่หรือ?”

เมี่ยวอิ๋งคุกเข่าลงพื้น สีหน้าขาวซีดพร้อมเอ่ยขึ้นเสียงสั่น

“เรียนพระสนม บ่าวเองก็ไม่ทราบ ตั้งแต่กระถางต้นไม้ย้ายมาไว้ที่ตำหนักเฟิ่งอู๋ ก็ไม่เคยมีใครมาพลิกดินเลย ยามปกติก็เพียงแค่รดน้ำเท่านั้นเพคะ”

เมื่อลั่วกุ้ยเฟยได้ยินดังนั้น จึงรีบหันไปบอกฮ่องเต้เจาเหวิน

“ถูกต้อง! ถูกต้อง ถูกต้องเพคะ ฝ่าบาททรงวินิจฉัยด้วย แสดงว่าตั้งแต่ตอนขนย้ายกระถางต้นไม้ ด้านในได้มีการฝังกระดูกเอาไว้แล้ว หม่อมฉันไม่รู้เรื่องจริงๆนะเพคะ”

เมื่อฮ่องเต้เจาเหวินได้ยินลั่วกุ้ยเฟยอธิบาย สีหน้าดีขึ้นเล็กน้อย คิดในใจว่าตั้งแต่ตอนซีหลิงนำขึ้นถวายก็มีกระดูกอยู่ด้านในแล้วหรือ?

ในขณะที่ฮ่องเต้เจาเหวินอยากจะจบเรื่องนี้ ฮองเฮากลับเอ่ยขึ้นกะทันหัน

“นายน้อยเสวี่ย เจ้ามีวิธีตรวจสอบหรือไม่ ว่ากระดูกนี่ถูกฟังมานานเท่าใดแล้ว?”

“เรียกตัวจ้าวหลงขุยแห่งศาลต้าหลี่ มู่หวนแห่งสำนักหมอหลวงมาพบเดี๋ยวนี้”

ทุกคนเข้าใจทันที ฮ่องเต้เจาเหวินต้องการสืบคดีนี้!

งานเลี้ยงเทศกาลฉงหยาง กลับพบศพเด็กทารก หนำซ้ำศพนี้ยังอาจเป็นองค์ชายหรือองค์หญิงท่านหนึ่ง หากไม่สืบให้กระจ่าง เรื่องนี้คงไม่จบไม่สิ้น

ทุกคนกลับไปนั่งประจำที่ เพื่อรอให้คนของศาลต้าหลี่มาถึง ในใจทุกคนล้วนแต่ประหม่า ล้วนแต่หวาดกลัว จนเงียบสงัดไปหมด

……

จวินมู่เหนียนหันมองรอบด้าน แต่ก็ยังไม่พบจวินมู่เยว่ จึงอดเป็นห่วงไม่ได้

“เทียนชิง เจ้าออกไปตามหาท่านอ๋องแปดสิ”

ซูจื่ออวี๋ได้ยินจึงรีบเอ่ยปาก

“ท่านอ๋องวางใจได้ ท่านอ๋องแปดไม่เป็นไร”