ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 914

เฮ่อหลานฉือไปตรวจสอบตำหนักเฟิ่งอู๋ หลังจากจ้าวหลงขุยสอบปากคำถงเหม่ยเหรินสองประโยค ก็พบว่าถงเหม่ยเหรินไม่สามารถตอบคำถามอะไรได้เลย จึงนั่งลงแล้วตรวจสอบกระดูกต่อ

ซูจื่ออวี๋มองดูการเคลื่อนไหวของเขา ดูเหมือนว่าเขากำลังคิดที่จะสร้างรูปร่างของกระดูกนั้น

นี่คือคนที่ไม่กลัวร่างศพจริงๆ

ซูจื่ออวี๋หันกลับมามองฮ่องเต้เจาเหวินที่สีหน้าไม่ค่อยดี จึงเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงว่า “ฝ่าบาท ท่านอยากจะพักก่อนหรือไม่เพคะ สภาพร่างกายของท่านตอนนี้ อย่าเพิ่งร้อนใจไปจะดีกว่านะเพคะ”

ฮ่องเต้เจาเหวินมองซูจื่ออวี๋ด้วยสายตาซาบซึ้ง เมื่อครู่นี้เขาโกรธจนแทบพูดไม่ออก แม้แต่หายใจก็ยังลำบาก ถ้าไม่ใช่ซูจื่ออวี๋พบความผิดปกติของเขาได้ทันเวลาละก็ เขาอาจจะเป็นลมตายไปแล้วก็ได้

ฮ่องเต้เจาเหวินกล่าวว่า “ไม่เป็นไร ถ้าผลมันแย่ อย่างไรก็เป็นความจริง”

ซูจื่ออวี๋เข้าใจ และดูเหมือนว่าฮ่องเต้เจาเหวินจะเตรียมใจเอาไว้แล้ว ซูจื่ออวี๋จึงทำความเคารพต่อฮ่องเต้เจาเหวิน แล้วเดินกลับมายังที่นั่งของตัวเอง

......

หลังจากนั้นหนึ่งก้านธูป เฮ่อหลานฉือไปที่สวนหลวงพร้อมกับข่าวที่น่าตกใจยิ่งกว่า

เฮ่อหลานฉือก้าวไปข้างหน้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึมพร้อมกับเอ่ยว่า “ฝ่าบาท กระหม่อมขุดค้นในสวนด้านหน้าและด้านหลังของตำหนักเฟิ่งอู๋ได้เจอกระดูกอีกจำนวนมากพ่ะย่ะค่ะ กระดูกบางส่วนมีการเกี่ยวกับรากวัชพืชแล้ว ตอนนี้บ่าวรับใช้กำลังจัดการอยู่ นอกจากกะโหลกศีรษะที่เป็นลูกของถงเหม่ยเหรินตรงหน้านี้แล้ว กระหม่อมยังเจอกับกะโหลกศีรษะที่สมบูรณ์อีกสองชิ้น ฝ่าบาทลองทอดพระเนตรสิ่งนี้ดูพ่ะย่ะค่ะ”

เฮ่อหลานฉือวางถุงสัมภาระหนึ่งใบลงบนพื้นอย่างช้าๆ ก่อนจะเปิดออก ข้างในมีกะโหลกศีรษะอีกสองกะโหลกที่เขาเอ่ยถึงเมื่อครู่นี้

ชั่วพริบตาเดียวทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็ตกใจกับภาพตรงหน้าจนพูดไม่ออก ฮ่องเต้เจาเหวินยิ่งแล้วใหญ่ ผ่านไปนานก็ยังตั้งสติไม่ได้

จวินมู่หลานรีบช่วยพูดว่า “ใช่พ่ะย่ะค่ะเสด็จพ่อ เด็กทุกคนในวัง หลังจากตายก็ต้องเข้าสุสานราชวงศ์ตามกฎ สุสานราชวงศ์ได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา จะปล่อยให้คนไปขุดกระดูกง่ายๆ ได้อย่างไร และเพื่อดอกไม้ไม่กี่กระถาง ต้นไม้ไม่กี่ต้น อย่างไรเสด็จแม่ก็ไม่มีเหตุผลต้องเสี่ยงแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อได้ยินจวินมู่หลานและจวินมู่ฉยงพูดแบบนี้ สีหน้าของฮ่องเต้เจาเหวินก็ค่อยๆ ดีขึ้นมาเล็กน้อย พอคิดอย่างละเอียด ลั่วกุ้ยเฟยไม่มีเหตุผลจริงๆ ที่จะทำอย่างนั้นเพียงเพื่อดอกไม้ และมันก็ไม่สมเหตุสมผลเลย

ในขณะที่ความสงสัยในใจของฮ่องเต้เจาเหวินกำลังจะหายไป จ้าวหลงขุยก็พูดว่า “นี่... จริงๆ แล้ว ไม่ใช่ว่าองค์ชายที่สิ้นพระชนม์ก่อนวัยอันควรจะต้องเข้าสุสานราชวงศ์นะพ่ะย่ะค่ะ”

ทุกคนต่างก็มองไปที่จ้าวหลงขุย

จ้าวหลงขุยกลืนน้ำลายแล้วพูดอย่างประหม่า “ฝ่าบาทยังทรงจำ...องค์ชายสามได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”