ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 927

ซูจื่ออวี๋หันมองจุดที่ต่ำลงไปจากสะดือของเขา ท้องน้อยที่ถูกกางเกงชั้นในบดบัง ที่แห่งนั้นคล้ายมีสัญลักษณ์แปลกๆ

ซูจื่ออวี๋จึงหันมองป๋ายหลี่เชียนซาง พบว่าเขายังคงสลบไสล จึงยื่นมือออกไปอย่างระวัง แล้วดึงขอบกางเกงชั้นในของเขาให้ต่ำลง

เมื่อซูจื่ออวี๋มองเห็นตำหนินั่น นางอดประหลาดใจไม่ได้

“หางปลาหลั่ว? เขาไม่ได้หลอกข้าหรือ?”

ถูกต้อง ตรงท้องน้อยของป๋ายหลี่เชียนซางมีรูปหางปลาหลั่ว ซึ่งเหมือนกับตำหนิตรงก้นกบของซูจื่ออวี๋ไม่ผิดเพี้ยน

สิ่งนี้ดูไม่เหมือนรอยสัก ดูเหมือนตำหนิแต่กำเนิดมากกว่า

ซูจื่ออวี๋จัดแจงกางเกงของเขาให้เรียบร้อย แล้วจ้องมองเขาด้วยความสับสน ชายลึกลับที่ชอบทำตัวจองหองผู้นี้คือใครกันแน่? เหตุใดพวกเขาทั้งสองถึงได้มีตำหนิที่เหมือนกันไม่ผิดเพี้ยน?

ในหัวของซูจื่ออวี๋เต็มไปด้วยคำถาม แต่ตอนนี้คงต้องรอให้ป๋ายหลี่เชียนซางฟื้นขึ้นมาก่อน

ซูจื่ออวี๋หันมองเสี่ยวเอ้อที่ร้อนใจ แล้วเอ่ยปลอบใจเขา

“เขาไม่เป็นไรแล้ว เจ้าวางใจเถอะ เจ้าทำความสะอาดห้องนี้ให้เรียบร้อย จากนั้นไปซื้อยาบำรุงเลือดกลับมา”

เสี่ยวเอ้อเอ่ยปาก

“รบกวนแม่นางเขียนตำรับยาให้ด้วย”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้า แล้วเขียนตำรับขาให้เสี่ยวเอ้อ เพื่อให้เขาไปซื้อยาตามที่ต้องการ

……

หลังจากวุ่นวายมาทั้งบ่าย จนกระทั่งยามโพล้เพล้ ป๋ายหลี่เชียนซางถึงได้มีทีท่าว่าจะฟื้นขึ้นมา

ซูจื่ออวี๋นั่งสัปหงกอยู่ข้างโต๊ะ จู่ๆพลันได้ยินเสียงป๋ายหลี่เชียนซางพึมพำ

“แม่...ท่านแม่ ท่านแม่อย่า...”

ซูจื่ออวี๋ตกใจตื่นขึ้นมาทันที แล้วรีบไปที่ข้างเตียง เมื่อเห็นป๋ายหลี่เชียนซางมีเหงื่อซึมออกมาทั้งหัว นางรู้ว่าเขากำลังฝันร้าย

ซูจื่ออวี๋จึงรีบเรียกเขา

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใด เมื่อรู้สึกว่าแรงที่หน่วงเหนี่ยวตัวเองไว้เริ่มหายไป ซูจื่ออวี๋จึงได้ดันตัวป๋ายหลี่เชียนซางออก

เพียงแต่หลังจากดันตัวเขาออก ซูจื่ออวี๋พบว่า ป๋ายหลี่เชียนซางหมดสติไปอีกครั้ง

ซูจื่ออวี๋ถอนหายใจ แล้วจัดการทำแผลให้ป๋ายหลี่เชียนซางใหม่ เขานอนไม่สนิทอย่างนี้ ซูจื่ออวี๋ก็ไม่กล้าจากไปไหน

ซูจื่ออวี๋ออกมาที่สวน แล้วเรียกขานใส่อากาศ

“เซวียนชาง”

เซวียนชางที่อยู่ในที่ลับปรากฏตัว พร้อมเอ่ยอย่างนอบน้อม

“พระชายา ข้าน้อยอยู่นี่”

ซูจื่ออวี๋เอ่ยปาก

“ป๋ายหลี่เชียนซางถูกทำร้ายจนเจ็บหนัก ตอนนี้อาการไม่แน่นอน คืนนี้ข้าคงกลับไปไม่ได้ เจ้ากลับไปรายงานท่านอ๋อง บอกท่านไม่ต้องเป็นห่วงข้า”