ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 935

เมื่อคิดว่าฉู่อวิ๋นฉิงกับจวินมู่เยว่อาจอยู่ด้วยกันตามลำพัง ตลอดทั้งคืนจะเกิดเรื่องใด ฉู่อวิ๋นหยางโมโหอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้

“เจ้าสารเลว ข้าจะสังหารมันเสีย”

ฉงซานได้ยินเช่นนั้นจึงรีบห้ามปราม

“องค์รัชทายาทใจเย็นก่อน ใจเย็นก่อนขอรับ ! หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป คนที่เสียเปรียบคือองค์หญิงนะขอรับ พวกเรารีบตามหาองค์หญิงให้เจอก่อนดีกว่า แล้วรีบพานางออกจากเมืองหลวง ขอเพียงแยกทั้งสองคนออกจากกันชั่วชีวิต เมื่อเวลานานเข้าก็คงจะลืมกันไปเอง”

ฉู่อวิ๋นหยางเอ่ยอย่างโมโห

“แล้วจะปล่อยให้เจ้าสารเลวนั่นรังแกอวิ๋นฉิงได้ตามใจชอบหรือ?”

ฉงซานถอนหายใจ

“องค์รัชทายาท องค์หญิงมีใจให้เขา หากพระองค์ลงมือทำร้ายเขา จะทำให้องค์หญิงรักเขามากขึ้น แล้วยังรู้สึกผิดและสงสารเขามากขึ้น ลูกผู้ชายล้างแค้นสิบปีก็ไม่สาย พระองค์รีบพาองค์หญิงจากไปก่อนเถอะ เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง”

ฉู่อวิ๋นหยางหายใจฟึดฟัดหอบระรัว เหมือนวัวที่กำลังโมโหตัวหนึ่ง ผ่านไปสักครู่เขาถึงยับยั้งความโกรธเอาไว้ได้

“ให้ทุกคนออกไปตามหาเดี๋ยวนี้ !”

ฉงซานเอ่ยปาก

“ได้ส่งคนออกไปแล้วขอรับ”

ฉู่อวิ๋นหยางเอ่ยอย่างโมโห

“ข้าหมายถึงให้ทุกคนออกไปตามหาเดี๋ยวนี้ เจ้าไม่เข้าใจหรือ?” หลังจากพูดจบฉู่อวิ๋นหยางเดินออกจากตำหนักรับรองก่อน

ฉงซานชะงักไปเล็กน้อย เข้าใจความหมายของฉู่อวิ๋นหยางทันที นี่เขาต้องการให้สายสืบทั้งหมดที่อยู่ในเมืองหลวงของตงโจวออกตามหาด้วย ดูท่าฉู่อวิ๋นหยางคงจะกลัวมากจริงๆ เขาไม่อยากให้ฉู่อวิ๋นฉิงเกิดความสัมพันธ์ที่เกินเลยกับจวินมู่เยว่อีกครั้ง

……

ฉู่อวิ๋นหยางออกตามหาฉู่อวิ๋นฉิงกับจวินมู่เยว่เอง ทำให้จวินมู่เหนียนที่ไปตำหนักรับรองต้องเสียเที่ยว

จวินมู่เหนียนรีบสั่งให้คนไปเฝ้าประตูวังทันที ไม่ว่าอย่างไรก็ปล่อยให้คนของเป๋ยฉู่เข้าวังไม่ได้ จากนั้นจึงพาคนของจวนอ๋องฉินออกตามหาพร้อมกัน

ทางหันหรูเฟิงเองก็ไม่อยู่เฉย นำองครักษ์ลับของหอหว่างเซิงออกตามหาไปทั่ว

หลังจากสืบเสาะจากหลายทาง สิ่งที่ทุกคนรับรู้เหมือนกัน คือก่อนที่ประตูเมืองจะปิด จวินมู่เยว่ได้พาหญิงสาวคนหนึ่งออกนอกเมือง

“ถูกต้อง บางทีป๋ายหลี่เชียนซางอาจจะรู้ว่าพวกเขาอยู่ที่ใด”

เทียนชิงไม่เข้าใจว่าเหตุใดซูจื่ออวี๋จึงพูดเช่นนี้ แต่ซูจื่ออวี๋ไม่คิดจะอธิบายให้มากความ นางถือชายกระโปรงแล้ววิ่งออกไปนอกจวนทันที

ผ่านไปสักครู่ นายบ่าวทั้งสองได้มาถึงหน้าประตูร้านดั่งปรารถนาที่ปิดสนิท

เสี่ยวเอ้อร้านดั่งปรารถนาจำซูจื่ออวี๋ได้ เมื่อเห็นว่าคนที่มาเคาะประตูคือนาง จึงรีบต้อนรับให้เข้ามาด้านใน

ตอนนี้ป๋ายหลี่เชียนซางกำลังพักผ่อนอยู่ในห้อง นึกไม่ถึงว่าซูจื่ออวี๋จะมาหากะทันหัน ไหนบอกว่าอีกสามวันค่อยมาเปลี่ยนยาไม่ใช่หรือ? หรือว่าเป็นห่วงร่างกายของเขา?

เมื่อคิดได้แบบนี้ป๋ายหลี่เชียนซางดีใจเล็กน้อย

ป๋ายหลี่เชียนซางมองดูซูจื่ออวี๋ที่สีหน้าร้อนใจ

“ไม่วางใจข้าหรือ? นี่กลับไปเพียงไม่กี่ชั่วยาม ก็ย้อนกลับมาเสียแล้ว ถ้าอย่างไรข้าสร้างห้องรับรองให้เจ้าดีหรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋ขมวดคิ้ว

“ข้าไม่มีเวลามาล้อเล่นกับเจ้า ข้าขอถามเจ้า วันนั้นที่หมาจรจัดไล่กัดจวินมู่เยว่กับฉู่อวิ๋นฉง เจ้าไปช่วยพวกเขาไว้ที่ใด?”