ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 936

เมื่อได้ยินว่าเหตุผลการมาของซูจื่ออวี๋ไม่ใช่เขา ในแววตาของป๋ายหลี่เชียนซางฉายความผิดหวังออกมา แต่ไม่นานมันก็ถูกแทนที่ด้วยรอยิ้มที่สดใส

ป๋ายหลี่เชียนซางเอ่ยว่า “อยู่บนหน้าผาเขาเยี่ยนตั้งนอกเมือง”

เมื่อซูจื่ออวี๋ได้ยินคำตอบแล้วจึงหมุนตัวเดินจากไป ไม่ได้ล่าช้าเลยแม้แต่น้อย เมื่อเห็นเงาของนางจากไปโดยไม่ลังเล ป๋ายหลี่เชียนซางจึงกุมหน้าอก แม้ว่าจะไม่ได้เจ็บหน้าอกมากเท่าไหร่ แต่ก็เริ่มเจ็บแปลบๆ แล้ว

......

นอกเมือง เขาเยี่ยนตั้ง

จวินมู่เยว่ลากฉู่อวิ๋นชิงมาตลอดทาง จนมาถึงบนหน้าผา

เมื่อทั้งสองคนเดินมาถึงจุดที่ไม่มีทางเดินไปไหนได้แล้ว ฉู่อวิ๋นชิงจึงใช้แรงสะบัดจวินมู่เยว่ แล้วเอ่ยอย่างโมโห “จวินมู่เยว่ เจ้าจะเอาอย่างไร? ข้ายังพูดไม่ชัดอีกหรือ?”

จวินมู่เยว่มองไปที่ฉู่อวิ๋นชิงด้วยสีหน้าจริงจัง เขาก็เอ่ยว่า “ชิงเอ๋อร์ เจ้าจะใจร้ายกับข้าขนาดนี้เลยหรือ? วันนั้นตอนที่พวกเราตกอยู่ในอันตราย เหตุการณ์ที่เจ้าและข้าร่วมเป็นร่วมตายด้วยกันยังคงชัดเจนอยู่ในใจข้า หรือว่าเจ้าลืมมันได้เร็วขนาดนี้เลยหรือ?”

ฉู่อวิ๋นชิงเม้มปากแล้วเอ่ยว่า “ข้าไม่ได้ลืม แต่เจ้าไม่ยอมไปกับข้า ข้าถามเจ้าอยู่ในสวนดอกไม้หลวง เจ้าปฏิเสธข้าไม่ใช่หรือ?”

จวินมู่เยว่จึงถามด้วยความโกรธว่า “งั้นข้าจะถามเจ้า เจ้าจะไปจริงๆ ใช่หรือไม่?”

ฉู่อวิ๋นชิงกัดริมฝีปาก แล้วใจแข็งถามออกไปว่า “แล้วเจ้าจะไม่ไปกับข้าจริงๆ ใช่หรือไม่?”

เมื่อเห็นฉู่อวิ๋นชิงดูเศร้ามาก จวินมู่เยว่ก็รู้สึกว่าการหายใจของตนมันเจ็บปวดเล็กน้อย หลังจากเงียบไปนาน จวินมู่เยว่ถึงได้เอ่ยขึ้นมาว่า “อวิ๋นชิง ข้าจะพาเจ้าไปด้วย”

ฉู่อวิ๋นชิงหันไปมองจวินมู่เยว่ ราวกับไม่เชื่อสิ่งที่ตนได้ยินเหล่านั้น

จวินมู่เยว่จับไหล่ของฉู่อวิ๋นชิงทั้งสองข้างแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “ข้าจะพาเจ้าออกจากตงโจว และออกจากเป๋ยฉู่ จากนี้ไปจะเหลือแค่ข้าที่เป็นเพียงจวินมู่เยว่ และเจ้าที่เป็นเพียงฉู่อวิ๋นชิง พวกเราไม่ต้องแบกรับใต้หล้าเอาไว้ พวกเราแค่รับผิดชอบกันและกันดีหรือไม่?”

น้ำตาของฉู่อวิ๋นชิงไหลลงมาเหมือนสายฝน ในเวลานี้นางเชื่อในความรักที่ลึกซึ้งของจวินมู่เยว่และเชื่อในสัญญาของเขา นางอยากตอบตกลงมาก แต่นางกลับพบว่าเมื่อสิ่งต่างๆ ที่จะมาถึง คนที่จะถอยออกไปก็คือนาง

นางไม่อาจรับปากเขาได้ เพราะนางรู้ว่าฉู่อวิ๋นหยางจะไม่ปล่อยพวกเขาไป และเป๋ยฉู่ก็จะไม่มีทางปล่อยคนที่จับองค์หญิงเป็นเชลย ถ้าพวกเขาหนีไปกัน เป๋ยฉู่และตงโจวต้องมีเกิดสงครามขึ้นแน่ เมื่อถึงเวลานั้นเหล่าทหารต้องเจอกับหายนะ สิ่งมีชีวิตต้องเจอกับความทุกข์ยาก ประชาชนไม่มีความสุข พวกเขาสองคนก็คือคนบาปของตงโจวและเป๋ยฉู่