ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 939

เช้าตรู่วันต่อมา

วันต่อมายังไม่รุ่งสาง กองทัพเป๋ยฉู่เริ่มเคลื่อนพล พาเหยียนหรูอวี้คุณหนูตระกูลเหยียนที่ได้ถูกแต่งตั้งเป็นท่านหญิงเหออันจากไป

ไม่ว่าฉู่อวิ๋นหยางจะหงุดหงิดใจเพียงใด และจำเป็นต้องล้มเลิกแผนการแต่งงาน เขากลัวว่าถ้ายังล่าช้า เขาอาจจะปกป้องน้องสาวของตัวเองไม่ได้

กองทัพเดินทางไปอย่างแข็งขัน โดยมีท่านอ๋องห้าท่านอ๋องหกออกหน้ามาส่งที่ศาลาสิบลี้

เมื่อออกจากประตูเมือง ฉู่อวิ๋นชิงก็อดไม่ได้ที่จะยกม่านขึ้นและมองไปที่ประตูเมือง แต่คนที่นางอยากเจอกลับไม่เจอ

จนกระทั่งฉู่อวิ๋นชิงกลับไปนั่งในรถม้าอีกครั้ง จวินมู่เยว่ที่อยู่ในประตูเมืองก็เดินออกมาจากหลังกำแพงเมือง แล้วมองไปยังรถม้าที่ค่อยๆ เคลื่อนตัวออกไปด้วยความอาลัย

หันหรูเฟิงที่เดินทางมากับจวินมู่เยว่ เมื่อเห็นสีหน้าแย่ลงของเขา จึงเอื้อมมือไปแตะไหล่ของเขาแล้วเอ่ยว่า “ในเมื่ออาลัยอาวรณ์ขนาดนี้ เหตุใดไม่ไปเจอหน้าหน่อยล่ะ?”

จวินมู่เยว่พูดว่า “เจอหน้าครู่เดียว...นางจะยอมอยู่ต่องั้นหรือ?”

เมื่อถูกถามเช่นนั้น ริมฝีปากของหันหรูเฟิงก็เม้มแน่น ไม่รู้จะตอบอย่างไรดี

เมื่อเห็นว่าขบวนเดินทางกำลังจะหายลับไปจากสายตา จวินมู่เยว่จึงหันหลับเดินลงไปจากกำแพงเมือง

หันหรูเฟิงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับจวินมู่เยว่ เขาดูนิ่งสงบมากเกินไป

หันหรูเฟิงรีบตามจวินมู่เยว่แล้วพูดว่า “ท่านอ๋องแปด เจ้าอย่าทำเรื่องโง่ๆ นะ อย่าเข้าไปปล้นรถเด็ดขาด”

จวินมู่เยว่จึงมองไปที่หันหรูเฟิงแล้วหัวเราะเบาๆ “ข้าไม่ใช่คนโง่ ไม่ทำผิดเป็นครั้งที่สองแน่”

เมื่อวานที่ลักพาตัวนางไป เพราะเขาอยากจะลองเป็นครั้งสุดท้าย เพื่อดูว่าจะสามารถรั้งฉู่อวิ๋นชิงเอาไว้ได้หรือไม่?

ตอนนี้เมื่อเขามีคำตอบแล้ว เขาย่อมไม่เดินผิดซ้ำรอยเดิมอีก

แต่เขาจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เหมือนที่จวินมู่เหนียนพูด เขาต้องเอาทางเลือกทั้งหมดมาไว้ในมือของเขา เขาจะทำให้คนที่ขวางทางเขากับฉู่อวิ๋นชิงยอมจำนนใต้แทบเท้าของเขาให้ได้

ซูจื่ออวี๋ถอนหายใจอย่างโล่งอก “งั้นก็ให้เขาเข้ามา ข้าเองก็อยากฟังว่าคดีนี้มันสืบไปถึงขั้นไหนแล้ว”

จวินมู่เหนียนเห็นซูจื่ออวี๋สนใจ จึงพยักหน้า สั่งให้เทียนชิงไปพาจ้าวหลงขุยมาที่ห้องรับแขกของเรือนไป๋ลู่

เป็นครั้งแรกที่จ้าวหลงขุยเข้ามาถึงในสวนหลังจวนอ๋องฉิน เขารู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

หลังจากเห็นจวินมู่เหนียนและซูจื่ออวี๋แล้ว จ้าวหลงขุยก็รีบทำความเคารพและพูดว่า “กระหม่อมถวายบังคมท่านอ๋องฉินและพระชายาอ๋องฉิน”

จวินมู่เหนียนไม่ได้เงยหน้าขึ้น มองสมุดบัญชีแล้วเอ่ยว่า “เจ้ามีธุระอันใด”

จ้าวหลงขุยกล่าวด้วยใบหน้าขมขื่น “ทูลท่านอ๋อง เรื่องคดีของลั่วกุ้ยเฟย ข้าได้ตรวจสอบจนถึงที่สุดแล้วจริงๆ แต่ว่าฝ่าบาทก็ยังให้ข้าสืบต่อไปอย่างละเอียด ตอนนี้...ตอนนี้ข้าไม่รู้จะสืบในทิศทางใดแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

ซูจื่ออวี๋มองไปที่จ้าวหลงขุยแล้วถามว่า “ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็พูดมา เจ้าสืบได้อะไรบ้างแล้ว?”