ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 940

จ้าวหลงขุยมองไปที่จวินมู่เหนียน แล้วพูดออกมาอย่างยากลำบาก “เอ่อ...” เขาเองก็ไม่รู้ว่าควรจะเปิดเผยกับซูจื่ออวี๋ดีหรือไม่?

จวินมู่เหนียนไม่ได้เงยหน้าขึ้น แต่ยังพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งสงบ “พระชายาถามเจ้าไม่ได้ยินหรือ?”

จ้าวหลงขุยตัวสั่นเทาและเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร เขารีบบอกข้อเท็จจริงทั้งหมดของคดีราวกับว่าถั่วที่เทออกมาจากกระบอกไม้ไผ่

หลังจากพูดจบแล้ว เขาก็ได้นำคำสารภาพหนึ่งชุดออกมา

จ้าวหลงขุยกล่าวว่า “พระชายา นี่เป็นคำสารภาพของสาวใช้ในวังเมี่ยวอิง เมี่ยวอิงยางอยู่กับลั่วกุ้ยเฟยมาตั้งแต่เด็กเป็นเวลากว่ายี่สิบปีแล้ว นางเข้าใจการกระทำของลั่วกุ้ยเฟยที่สุด คำสารภาพนี้น่าจะไม่มีปัญหาอะไร”

ซูจื่ออวี๋หยิบคำสารภาพมาอ่านดูอย่างละเอียด มองขณะพูดว่า “ไม่คิดว่าองค์ชายสามจะตายเพราะลั่วกุ้ยเฟยจริงๆ”

จ้าวหลงขุยพยักหน้าและกล่าวว่า “ใช่พ่ะย่ะค่ะ ในเทศกาลโคมไฟเมื่อสิบกว่าปีก่อน ลั่วกุ้ยเฟยรัดคอองค์ชายสามจนตายตอนที่เขาเดินอยู่คนเดียว จากนั้นก็ฝังศพซ่อนเอาไว้ในสวนของตัวเอง วิธีการฝังศพในคืนที่ตะเกียงดับลงเช่นนี้ ทำให้ทุกคนไม่สามารถตามหาร่องรอยขององค์ชายสามได้”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าแล้วอ่านต่อ จากนั้นก็พูด “ชิงเหม่ยเหรินและถงเหม่ยเหรินก็ถูกนางทำร้ายด้วยงั้นหรือ?”

จ้าวหลงขุยพยักหน้าแล้วพูดว่า “เป็นเช่นนั้นจริงๆ ลั่วกุ้ยเฟยกับหมอหลวงตู้ในสำนักหมอหลวงเคยมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกัน หมอหลวงแซ่ตู้ผู้นั้น เคยได้รับความช่วยเหลือจากตระกูลลั่ว จึงทำงานรับใช้คนชั่ว มอบยาต่างๆ ให้กับลั่วกุ้ยเฟย หลังเกิดเหตุ หมอหลวงตู้ก็ฆ่าตัวตายในบ้านตัวเอง เฮ้อ กระหม่อมไปช้าก้าวหนึ่ง”

ซูจื่ออวี๋หัวเราะเย็นชา สรุปแล้วฆ่าตัวตายเองหรือถูกจวินมู่หลานลงมือฆ่าก่อน ใครจะไปรู้

หลังจากครุ่นคิดอย่างรอบคอบแล้ว คำสารภาพของเมี่ยวอิงเพียงพอทำให้ลั่วกุ้ยเฟยตายได้

แต่มีบางอย่างที่แปลก...

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “ท่านอ๋อง เมี่ยวอิงปฏิเสธว่าลั่วกุ้ยเฟยไม่ได้วางยาพิษฮ่องเต้”

จวินมู่เหนียนรีบถามว่า “จากนั้น ลั่วกุ้ยเฟยก็เอาขี้ผึ้งกลิ่นกุหลายมาจากมือของเสด็จแม่งั้นหรือ?”

ซูจื่ออวี๋ส่ายหัวแล้วกล่าวว่า “ไม่ใช่เพคะ ตั้งแต่ฝ่าบาทชื่นชมจวงเสียนเฟย ฮองเฮาก็จดเรื่องนี้เอาไว้ วิธีการทำขี้ผึ้งไม่ได้ซับซ้อน ฮองเฮาจึงเชิญช่างฝีมือจากเจียงหนานมาทำในวังหลัง ดังนั้นสนมทุกตำหนักจึงมีขี้ผึ้งกุหลาบอยู่ในครอบครอง นอกจากนี้ยังมีขี้ผึ้งกลิ่นหอมอื่นๆ ด้วย”

จวินมู่เหนียนจึงถามอย่างสงสัย “แล้วเหตุใดภายหลังถึงได้มีแค่ลั่วกุ้ยเฟยใช้อยู่คนเดียว”

ซูจื่ออวี๋เอ่ยด้วยความจนใจ “เพราะนางชินกับการใช้อำนาจบาตรใหญ่ นางไม่มีทางทนได้ที่จะมีใครทัดเทียมกับนาง เมื่อใดก็ตามที่นางเจอสนมคนอื่นใช้ขี้ผึ้ง นางจะสร้างความลำบากใจให้แน่นอน เมื่อเป็นเช่นนี้นานวันแล้ว วังหลังจึงไม่มีใครใช้มันอีก”

จวินมู่เหนียนพยักหน้า รู้สึกว่ามันสมเหตุสมผลมาก ลั่วกุ้ยเฟยเป็นคนแบบนี้จริงๆ

จวินมู่เหนียนมองไปที่ซูจื่ออวี๋แล้วถามว่า “เจ้าคิดว่าคนที่วางยาพิษไม่ใช่ลั่วกุ้ยเฟยหรือ?”