ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 969

โม่ซุนเลิกคิ้ว ก่อนจะเอ่ยด้วยรอยยิ้มบาง “เป็นเช่นนี้นี่เอง”

ซูจื่ออวี๋มองโม่ซุนแล้วยิ้ม เหตุใดโม่ซุนถึงได้เชื่อง่ายขนาดนี้ เขาแค่ไม่อยากไปสืบความลับของคนอื่น และไม่อยากทำให้นางลำบากใจด้วย?

ซูจื่ออวี๋รีบเปลี่ยนหัวข้อแล้วพูดว่า “เมื่อได้พิมเสนป่าแล้ว เจ็ดเครื่องหอมร้อยปีก็นับว่ารวบรวมหมดแล้ว แต่สิบสองแก่นแท้แห่งโอสถอยู่ที่ไหน? หมอเทวดาโม่มีเบาะแสอะไรบ้างหรือไม่?”

โม่ซุนเอ่ยอีกว่า “หลายปีที่ผ่านมา ข้าได้รวบรวมเบาะแสส่วนหนึ่งแล้ว แต่เบาะแสส่วนใหญ่ยังไม่สามารถตรวจสอบได้ ข้าไม่รู้ว่าจริงหรือเท็จ บางที่ก็อันตรายมาก หากเจ้าไปที่นั่น เจ้าอาจจะเสียมากกว่าได้”

เมื่อพูดเช่นนี้ โม่ซุนก็เอ่ยว่า “อันที่จริง ด้วยวิธีการฝังเข็มเทียนซูของแม่นางซู พวกเราก็สามารถล้างพิษท่านอ๋องได้ เหตุใดเจ้าต้องยอมทำงานหนักขนาดนี้ด้วย?”

ซูจื่ออวี๋เม้มปาก ก้มหน้าลงแล้วพูดว่า “พิษส่วนหนึ่งของท่านอ๋องสามารถระบายออกได้ด้วยการฝังเข็มก็จริง แต่สิ่งที่แปลกก็คือพิษในตัวของเขาก็มักจะงอกขึ้นมาใหม่เสมอ ราวกับว่ามีคนซื้อเมล็ดหญ้าไว้ในร่างกายของเขา มีเพียงวิธีล้างพิษวิธีเดียว มันก็ทำได้เพียงตัดกิ่งและใบที่พื้นของมัน ถ้าตัดรากไม่ได้ พิษก็ยังคงเกิดขึ้นมาใหม่เมื่อลมฤดูใบไม้ผลิพัดมา”

โม่ซุนยื่นถ้วยชาร้อนให้ซูจื่ออวี๋แล้วพูดว่า “แค่เพราะเหตุนี้หรือ?”

ซูจื่ออวี๋รับถ้วยชาไปด้วยความตะลึง และมองดูโม่ซุนด้วยความประหลาดใจ

โม่ซุนกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านอ๋องคิดอย่างไรกับแม่นางซู ทุกคนย่อมรู้ดี ข้าเกรงว่ามีเพียงแม่นางซูที่รู้ดีว่าตัวเองคิดอย่างไรกับท่านอ๋อง”

ซูจื่ออวี๋เม้มปากแล้วพูดว่า “ดูเหมือนว่าหมอเทวดาโม่จะรู้ด้วยงั้นหรือ?”

หลังจากโม่ซุนจิบชาแล้ว เขาจึงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “มันเดาได้ไม่ยาก แต่ก็ยังไม่มีทางแน่ใจได้”

ซูจื่ออวี๋เริ่มสนใจแล้วเอ่ยถามว่า “ถ้าอย่างนั้นหมอเทวดาโม่ช่วยบอกข้าหน่อย ว่าข้ากำลังคิดอะไรอยู่”

โม่ซุนกล่าวต่อ “อีกชนิดหนึ่งเรียกว่าถงซินเฉา จริงๆ แล้วมันไม่ใช่เข็ม เพียงแต่ใบของมันม้วนเข้าหากันและดูเหมือนเข็ม มันงอกขึ้นมาบนหน้าผาและมีฤทธิ์ทำให้ผ่อนคลาย แต่ว่ามันก็ยังมีพิษมากกว่าเป็นยา ดังนั้นจึงมีคนน้อยที่สนใจมัน”

ซูจื่ออวี๋รู้สึกสงสัยเล็กน้อยและถามว่า “ถ้ามันมีพิษมากขนาดนั้น เหตุใดหมอเทวดาโม่ถึงใช้สมุนไพรทั้งสองนี้ต้มชาเล่า?”

โม่ซุนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ข้าเดินทางไปทั่วทิศ และบังเอิญค้นพบว่าหลังจากอบสมุนไพรอู๋ซินและสมุนไพรถงซิน จากนั้นก็ต้มด้วยกัน ไม่เพียงแต่กำจัดพิษของพวกมันได้เท่านั้น แต่ยังทำให้สงบจิตสงบใจได้ ดังนั้นทุกครั้งที่ข้าเจอปัญหาหรือร้อนใจอะไรข้าก็จะต้มมันหนึ่งกา พอดื่มแล้วก็หลับสบาย ตื่นมาก็สดชื่น”

ซูจื่ออวี๋กล่าวชมว่า “ช่างเป็นชาที่ดีจริงๆ...แต่ว่าชานี้มันเกี่ยวอะไรกับข้าและท่านอ๋อง?”

โม่ซุนยิ้มแล้วพูดต่อ “ตอนที่ข้าเก็บสมุนไพรทั้งสองชนิดนี้ ข้าก็เจอเหตุการณ์ประหลาด ไม่ว่าที่ไหนที่มีสมุนไพรถงซิน ในรัศมีห้าลี้ แม้ว่าที่นั่นจะมีหนองน้ำก็จะไม่มีสมุนไพรถงซิน ส่วนที่ไหนมสมุนไพรอู๋ซิน ต่อให้ที่นั่นจะมีหน้าผาสูงชัน เจ้าก็ไม่สามารถหาสมุนไพรถงซินได้ แม่นางซูคิดว่าเหตุใดจึงเป็นเช่นนี้?”