ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 976

ซูจื่ออวี๋หยิบมันขึ้นมาด้วยความประหลาดใจแล้วเอ่ยว่า “ไม่ได้หาผิดที่จริงๆ”

โม่ซุนหยิบถุงมือขึ้นมามองแล้วเอ่ยว่า “ท่านอ๋องแปดคงตั้งใจทิ้งสิ่งนี้เอาไว้ เขาทิ้งเบาะแสไว้ให้เรา”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าแล้วเอ่ยว่า “ทางเข้าน่าจะอยู่ที่นี่ แต่พวกเราต้องหากลไกให้เจอ”

โม่ซุนพยักหน้าแล้วเริ่มหากับซูจื่ออวี๋ ไม่นานนักซูจื่ออวี๋ก็เจอส่วนที่ผิดปกติ

ซูจื่ออวี๋ชี้ไปที่ต้นไม้ใหญ่รูปทรงมงกุฎ รูปทรงต้นไม้ใหญ่มันยอดเยี่ยมมากก่อนจะเอ่ยว่า “ต้นไม้นี้ มีปัญหาอยู่นิดหน่อยนะ กลไกน่าจะอยู่ทางนี้แหละ”

โม่ซุนมองไปตามทิศทางที่ซูจื่ออวี๋ชี้ไป ก็ไม่เจอสิ่งผิดปกติอะไรกับต้นไม้ใหญ่นี้ เมื่อเทียบมันกับต้นไม้รอบๆ ประเภทของมัน ระดับความใหญ่ก็ไม่ต่างกัน

โม่ซุนถามอย่างสงสัย “มันผิดปกติยังไง?”

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “พืชทุกชนิดมีสัญชาตญาณหันหน้าไปทางดวงอาทิตย์ ที่นี่ตั้งอยู่ตีนเขา ภูเขาทางตอนเหนือสูงจนมีเมฆปกคลุม ให้ร่มเงาและบดบังดวงอาทิตย์ เจ้ามองดูต้นไม้ต้นอื่นสิ ต้นไม้ที่มีรูปทรงคล้ายมงกุฎนั่นหันหน้าไปทางทิศใต้ อีกครึ่งของทางเหนือเป็นต้นไม้เล็กๆ ใบก็น้อย”

โม่ซุนมองเข้าไปใกล้ๆ อย่างที่พูดมา ไม่เพียงแต่ต้นไม้เท่านั้น แต่พุ่มไม้เตี้ยๆ ทางใต้ก็เขียวชอุ่ม

ซูจื่ออวี๋ชี้ไปที่ต้นไม้ที่นางคิดว่ามีปัญหาแล้วพูดต่อ “เจ้าดูสิ มงกุฎของต้นไม้ทางเหนือและทางใต้เกือบจะเหมือนกันและดูสมส่วน นี่ก็หมายความว่า...”

ก่อนที่ซูจื่ออวี๋จะพูดจบ โม่ซุนก็พูดแล้วว่า “หมายความว่ามีคนเคยหมุนมัน ให้ทางใต้และทางเหนือทั้งสองด้านรับแสงแดดเท่ากัน เช่นเดียวกับตอนที่ข้าปลูกดอกไม้ ข้าก็ต้องหมุนกระถางดอกไม้เป็นบางครั้ง”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้ากล่าวด้วยรอยยิ้ม “ใช่”

โม่ซุนยังคงเอ่ยด้วยความสงสัยต่อไป “แต่ต้นไม้ต้นนี้ มันหยั่งรากลงไปลึก มันจะหมุนได้จริงๆ หรือ?”

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “ถ้ามันไม่ได้ปลูกในดิน มันย่อมหมุนได้แน่”

โม่ซุนเอ่ยถามอย่างกังวล “ถ้าพวกเราเข้าไปเช่นนี้ มันจะไม่เสี่ยงอันตรายเกินไปหรือ? จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีผู้คุ้มกันเฝ้าอยู่ข้างใน หรือพวกเขากำลังเฝ้าปากทางออกอีกฝั่งหนึ่ง?”

ซูจื่ออวี๋กล่าวด้วยรอยยิ้มแล้วเอ่ยว่า “ไม่มีใครเฝ้าหรอกน่า วางใจเถอะ”

โม่ซุนไม่เข้าใจว่าทำไมซูจื่ออวี๋ถึงได้มั่นใจขนาดนี้

เมื่อเห็นดังนั้นแล้ว ซูจื่ออวี๋อธิบายว่า “กลไกที่ออกแบบมาเพื่อซ่อนเอาไว้แบบนี้ ในโลกนี้ต้องเป็นยอดฝีมือสร้างมันขึ้นมาแน่ๆ พวกโจรเหล่านั้นคงจะทุ่มเทสร้างกลไกซ่อนเอาไว้เช่นนี้ พวกเขาจะให้คนเฝ้าอุโมงค์ลับนี้ได้อย่างไร? ถ้ามีคนเฝ้าที่นี่ทั้งทั้งวันทั้งคืน มันก็ไม่เท่ากับว่าอยากปกปิดซ่อนเร้น กลับกลายเป็นเปิดเผยให้โลกรู้หรือ?”

โม่ซุนพยักหน้า รู้สึกว่าสิ่งที่ซูจื่ออวี๋พูดนั้นสมเหตุสมผล แต่...

โม่ซุนถามว่า “เหตุใด...ถึงพูดว่าโลกนี้?”