ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 980

เสวี่ยชิงหันเม้มปาก หยุดความสงสัยทั้งหมดของนางเอาไว้ ตอนนี้นางจำเป็นต้องเดินทางไปกับพวกเขาก่อน นางจะตรวจสอบว่ามีอะไรผิดปกติหรือไม่

......

ซูจื่ออวี๋รวบรวมของดีมากมายจากงูดอกไม้เก้ากลีบ หากไม่มีใครอยู่รอบๆ นางก็จะใส่มันไว้ในหยกเจี๋ยจื่อได้ แต่ตอนนี้มีเสวี่ยชิงหันอยู่ด้วย นางก็ไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม จึงได้แต่ยัดใส่ถึงสัมภาระเท่านั้น

ตอนที่นางเก็บรวบรวมของที่ต้องการได้แล้ว พิษที่เหลืออยู่บนร่างกายของโม่ซุนก็ถูกกำจัดออกไปหมดแล้ว

ซูจื่ออวี๋ก้าวไปข้างหน้า ปลดเข็มขัดออก แล้วถอดหนังงูออกมา พบว่าบาดแผลสีดำเมื่อครู่ได้กลายเป็นบาดแผลธรรมดาแล้ว เป็นสัญญาณที่ดีของการรักษา

ซูจื่ออวี๋ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดังนั้นเมื่อเห็นเช่นนี้แล้วก็ทำความสะอาดบาดแผลของโม่ซุน สุดท้ายก็ทายาที่แผลภายนอกของเขาเล็กน้อย ในที่สุดบาดแผลของโม่ซุนก็ได้รับการรักษาอย่างสมบูรณ์

โม่ซุนพยายามลุกขึ้น แต่ซูจื่ออวี๋ก็ช่วยพยุงแขนของเขาเอาไว้ ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “ช้าๆ หน่อยนะ ตอนนี้เจ้ามีเลือดออกมาก ระวังเวียนหัว”

โม่ซุนลุกขึ้นแล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “แม่นางซูมีทักษะแพทย์ที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ ข้าหายดีแล้วล่ะ”

โม่ซุนสบายดีจริงๆ ตัวเขาเป็นหมอ เขาตรวจชีพจรของตัวเองแล้ว ในร่างกายไม่มีพิษงูอีก โม่ซุนชื่นชมอยู่ในใจว่าจมูกของซูจื่ออวี๋คือสมบัติล้ำค่าจริงๆ

มิน่าล่ะที่นางมีทักษะด้านพิษสูงขนาดนี้ นางถือว่ามีพรสวรรค์มากเลยทีเดียว!

เสวี่ยชิงหันที่ยืนอยู่ข้างๆ เห็นพวกเขาเข้ากันได้ดีเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะบ่นพึมพำ

ในความทรงจำของนาง เจ้าสิบเอ็ดไม่เคยมีใบหน้าที่อ่อนโยนเช่นนี้

โม่ซุนผู้อ่อนโยนคนนี้ไม่ใช่คนที่นางกำลังตามหาจริงๆ หรือ?

เสวี่ยชิงหันยังไม่ทันพูดชัดเจน ซูจื่ออวี๋ก็พูดขึ้นมา

เสวี่ยชิงหันพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ข้ารู้จักพวกเขาทั้งหมด พวกเขาเคยไปขอการรักษาที่สำนักเย่าหวาง โดยเฉพาะเจ้าสำนักฉีหลินและเจ้าสำนักอวิ๋นชิง เพิ่งจะออกมาจากสำนักเย่าหวางเมื่อไม่นานมานี้เอง พ่อของข้าก็เคยให้พิมเสนป่าร้อยปีกับเขาหนึ่งชุด ใช้มารักษาโรคร้ายของนายน้อยสำนักอวิ๋น”

ซูจื่ออวี๋อ้าปากค้าง ที่แม้พิมเสนป่าร้อยปีก็มาจากสำนักเย่าหวาง

คิดแล้วก็ถูก สำนักเย่าหวางรวบรวมผู้มีความสามารถจากทั่วทุกมุมโลก ดังนั้นจึงต้องมีสมุนไพรล้ำค่าที่มีชื่อเสียงไม่น้อย

ต่อไป นางยังจำเป็นต้องหาสิบสองแก่นแท้แห่งโอสถ ดูท่านางคงต้องผูกมิตรกับเสวี่ยชิงหันจริงๆ แม้ว่าสำนักเย่าหวางจะไม่มี แต่ไม่แน่ว่าสำนักเย่าหวางอาจจะมอบเบาะแสให้ได้

ซูจื่ออวี๋รีบมองไปที่โม่ซุน ถามเขาด้วยสายตาว่าให้เสวี่ยชิงหันอยู่ได้หรือไม่

โม่ซุนก็ยิ้มบางให้ซูจื่ออวี๋ เห็นได้ชัดว่าแล้วแต่การตัดสินใจของนาง